Jeff The Killer

Bölüm 9.

Ailemin ölmüş olması beni biraz üzüyordu ama artık umurumda bile değildi .Çünkü onların beni sevmediklerini düşünüyorum. Çok fazla üzülmememin nedeni bu.
*Timeskip*
Ailemin ölümünün üzerinden 1 hafta geçmişti..Koltukta boş boş oturup telefonuma bakıyordum.Jeff i aniden arkamda hissettim ve arkamı döndüm. Baktığımda oradaydı ve arkadan telefonumu izliyordu.

"Şarjı bittiği zaman ne yapacaksın?" diye sordu merakla.

"Ha siktir-Burada elektrik yoktu değil mi?"

"Aynen öyle."

"..."

Hemen telefonu kapatıp süper güç tasarrufu moduna alıp uçak moduna aldım. Sadece sıkıldığım zamanlarda telefonuma bakacaktım. Yani ne müzik.. Ne de oyun...

"Sıkılıyor isen insanları öldürmeye gidebiliriz!" dedi kana susamışçasına.
Onu kırmak istemedim ve "Tamam" dercesine kafa salladım ve ayağa kalkıp gerindim.

"Oo sende de ufak bir psikopatlık seziyorum."

"Olabilir." Dedim sırıtarak.

Kulübeden çıkıp ormanın içinde yürüyerek ormanda birileri geziyor mu diye araştırıyorduk. Ne de olsa daha gece bile değil. Şehre inemeyiz. Bu sefer Jeff e daha dikkatli bakıyordum. Bir hafta önceki olayın tekrar yaşanmasını istemem. O da bana bakıyordu. Kısacası birbirimizi kolluyorduk. Nasıl olsa bende artık bir katilim. İki katil sonunda birilerini bulduk. Bu bir lise öğrenci topluluğuydu.6 kişi civarında bir ergen grubuydu. Ağaçların arkasından sessizce sıvışarak onların arkalarındaki ağaca geldik. ikimizde bıçağımızı elimize aldık.

"Bunu yapabilirsin S/A." Dedi sessizce.
Yaptığım tek şey gözlerimi kapatıp gülümsemekti. Bıçağı daha sıkı tutmaya başladım. Gaza gelmiştim. Aniden bir tanesine atıldım ve bıçağı onun sırtına sapladım. Kanı her yerime sıçramıştı .Bu nedensizce hoşuma gitmişti. O liseli şahıs acı ile inleyip arkasını hızla dönmüştü.

"TANRIM?! NELER OLUYOR?! AHH! SIRTIMDAN.. BIÇ-"

Sözünü bitiremeden bir kere daha onu bıçakladım. Ama bu sefer kalbinden. Bunu fark eden diğer arkadaşları üzerime atıldılar. Yüzlerindeki korkmuş ifade mükemmeldi! Adeta gün batımını izliyormuşum gibi onların korkmuş yüz ifadelerini izledim. Bu çok hoşuma gitmişti. Her neyse. O çocuklar bana saldırdılar. Sadece 2 si beni yumruklayabilmişti. Sonları tahtalı köy. Bıçağımı hızla onlara savurdum .Geriye atıldılar ve bıçak hamlemden zar zor kurtuldular. O sırada Jeff aniden onların üzerine atlayıp hepsini katletmişti. Benden fazla hızlıydı.

"Fazla yavaşsın. Hızlanmalısın. Onların o korkmuş ifadelerini görünce dayanamadım. Onları öldürmemek için kendimi tutmam imkansız."

"Her neyse zamanla gelişirim."

Ne de olsa 1 tanesini öldürebilmiştim. Bu bile benim için gurur duyma sebebiydi. Nede olsa her gün katliam yaratmıyorum. Gece umarım daha fazlasını öldürürüm.

(Bölüm 9. sonu)