üst üste darbe yiyen Rüya kendini bir anda çıkılmaz bir kâbusun içinde bulur. Ağlamaya bile gücünün kalmayacağı zamanlarda yanında olmaya hazır olsanız iyi edersiniz. Çoğumuzun keşke benimde başıma gelseydi diyeceğimiz bu hayat hikayesini bizzat ya...
Aracın içinde arka koltuğa oturmuştum şüpheyle göz attığımda biri yanımda ikisi önde 3 kişilerdi. Yaşları 20 ya var ya da yoktu. Olay mahallinden bayağı uzaklaştığımıza kanaat getirince göz ucuyla onları izlerken elim kapı koluna gitti. Tam o an kapılar kilitlenince f**ka bastığımı anladım. "Kimsiniz lan siz!" Bu sorunun ardından bana aptalmışım gibi bakmaya başladılar.
Sessizlikten rahatsız olup "Yoksa böbreklerimi mi satacaksınız? Bakın benim böbreklerim 10 kuruş etmez zaten 48 kiloyum.Hem benim böbreklerimde taş var eğer alırsanız yemin ederim hakkımı helal etmiyorum haberiniz olsun-" sözlerim boğazıma dizildi çünkü bu 3 aptal sanki söylediklerim komikmiş gibi gülmeye başladılar. Bunun üzerine kendime daha fazla engel olamayıp "Komik mi!" diye avazım çıktığı kadar bağırdım.
Serzenişimle susup,gülmemeye çalışırlarken hem dışarının hem de aracın içinin ne kadar karanlık olduğunu yeni yeni fark ediyordum. Yüzlerini araba sokak lambasının altından geçerken ışığıyla zar zor seçebiliyordum. Son bir umutla dönüp "Beni öldürmeyeceksiniz değil mi?" diye sorunca direksiyondaki çocuk cık'ladı ve böylece şimdilik rahat bı nefes aldım ama bir daha tehlike anında mantığımı kullanırsam iki olsun.
Bulunduğum koltuğa iyice sinip sessizce düşünmeye başladım. Ana caddeden bayağı bir ilerlemiştik. Eğer bende Rüya isem o kadar filmi boşuna izlememişimdir ve bunu göstermek istiyorsam,bu kriz çok iyi bir fırsat olabilirdi.Her şey hangi açıdan bakıldığına göre değişir. Büyük ihtimalle ormanlık bir alana doğru gidiyorduk....Bir süre sonra patika, iniş çıkışlı bir yola girince'bingo' dedim kendi kendime.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kendimi kurtlar sofrasına düşmüş bir kuzu gibi hissediyordum. Uzaktan görüldüğü kadarıyla iki katlı,ormanın içinde geniş bir binayı görür gibi oluyordum. O kadar tepkisiz kalmıştım ki arada benim orda olduğum kontrol ediliyordu. Araba binanın önüne park edince fırsattan istifade ederek kapıya atıldım. Yanımdaki çocuk neye uğradığını şaşırdı ve anlık dalgınlıkla kazağımın ucundan tutabildi.
Bense diğerleri inmeden elinden kurtulup ormana doğru koşmaya başladım. Gecenin karanlığından nasiplenen orman dışardan ürkütücü görünse de saklanıp kaçabilmem adına büyük önem taşıyordu. Arkamdan "Dur, kaçma!"veya "Seni küçük..."...gibi hitaplar duysam da dönüp bakmadan doğruca çalılıkların bulunduğu bölgeye ilerliyordum. Biraz sonra küçük bir çukur görünce içine girip iyice toprağa sindim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
El fenerlerini açmayacak kadar akıllı olsalar da basıp kırdıkları her dal parçası bana tam olarak yerlerini bildiriyordu. Olduğum yerden çıkıp yavaş ve temkinli adımlarla açıklığa doğru yürüdüm.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Araba gözüme çarpınca asfalt yola çıktım. Aramızda yaklaşık 15 metre vardı. Bir an önce koşarak bindim ve kapıyı kapatıp anahtarı çevirdim.Hayır ya! Arabadan ses çıkıyordu fakat çalışmıyordu,moturu soğumuştu.
İlk çevirişimde çalışmasa da ikince denememde çalıştı.Ampulü icat etmiş gibi mutlu olup ağlarken gülmeye başladım. Ayağımı gaz pedalına yerleştirip kafamı kaldırdım ve bana silah doğrultan sarışın bir çocuk gördüm. Allah kahretsin! Ellerimi ve kafamı direksiyona vurup hırsla bağırdım.Direksiyondan uzaklaştığım an yanımdaki kapı açıldı ve bi diğer çocuk silahının kabzasıyla enseme vurdu,gerisi baygın geçen dakikalar...
