suçlarımdan biri ; barış alper yılmaz

suçlarımdan biri, 4

oy vermeyi unutmayin!!
satir ici yorumda yaparsaniz cok sevinirim <33

『♡』•『♡』•『♡』•『♡』•『♡』•『♡』

"Sence de çok yorucu değil miydi bugün Aksel?" dedi Berkan çimlerin üzerinde uzanırken.

"Aynen Berkan, 5 dakika antrenman yapıp 35 dakika dinleniyorsun. Gerçekten çok yorucu." dedim uzandığım çimlerden kalkarken.

Hava hafiften esmeye başlarken günde batıyor sayılırdı. Antrenman bitmiş, herkes soluklanıyordu. Kerem üzerini değiştirip yanımıza doğru gelmişti.

"Barış'lara gidiyoruz, geliyor musunuz lan?" diye sordu Kerem hiç bitmeyen enerjisiyle.

"Geliyom ben." dedi Berkan ayaklanırken.

"Aksel sen gelmiyo musun?" diye sordu Kerem.

Yanaklarımı şişirip, "Bilmiyorum Kero, yoruldum." dedim nefes verirken.

Kerem kolunu omzuma atıp "Hadi ya, eğleniriz işte." diye beni ikna etmeye çalışıyordu. Kerem'in ısrarlarını dinlerken Yunus'ta bize doğru geliyordu.

Tamamdır, muhteşem ikili toplandıysa ya Barış'lara gidecektim yada gidecektim. Bu ikisinden her şeyi beklerdim ben.

"Üstümü değiştirip geliyorum hemen." diyip ayrıldı Berkan yanımızdan. Tam o sırada Yunus'ta yanımızda ki yerini almıştı.

Yunus'un, "Aksel geliyorsun değil mi?" sorusuyla Kerem'inde bakışları umutla bana döndü. Bakma öyle Kerem, kanarım enayiyim ben...

"Geliyorum Yunus'cum, geliyorum Kerem'cim. Oldu mu? Mutlu musunuz?"

Kerem ve Yunus el çakışıp "Çoook." dediler sırıtarak.

Salaklıklarına göz devirmemin ardından çantamı aramaya başladım etrafta. Deli danalar gibi bir sağa, bir sola çevirip duruyordum kafamı.

"Çantanı mı arıyorsun sen?" diye soran Kerem'e dönüp evet anlamında kafamı salladım.

"Soyunma odasında gördüm ben en son, git al. Sonrada gidelim."

Kerem'i onaylayıp adımlarımı soyunma odasına yönelttim. Soyunma odasına vardığımda kapıyı çalma gereksinimi duymayıp çat diye daldım odaya.

Keşke bir kapıyı çalsaydım.

Kapının aniden açılma sesiyle üstü yarı çıplak Barış'ın bakışlarının beni bulması sadece birkaç saniye almıştı.

"Pardon, pardon, pardon!" diye söylenip odanın kapısını kapatıp dışarıya çıkmıştım aceleyle.

Duvara yaslanıp Barış'ın çıkmasını bekledim. Allah'ım niye odaya pat diye dalıyorum ki ben?! Salak kafam...

Ben kendimi azarlarken kapı açılmış, içeriden sırıtarak çıkmıştı Barış.

"Çıkmana gerek yoktu aslında." dedi arsız bir şekilde sırıtırken.