suçlarımdan biri ; barış alper yılmaz

suçlarımdan biri, 16

oy vermeyi unutmayin!!
satir ici yorumda yaparsaniz cok sevinirim <33

『♡』•『♡』•『♡』•『♡』•『♡』•『♡』

"Ne demek amcama beni sevdiğini söyledin?" Elim şokla ağzıma giderken yüksek çıkmasını engelleyemediğim sesimle söyledim bunu.

Barış oturduğu yerden bana doğru kayıp ellerimi tuttu. "Ya güzelim, amcan sordu, bende söyledim işte."

Hala yüzümdeki şaşkın ifadeyle Barış'a bakmaya devam ederken uyarıcı bir ses tonuyla, "Aksel! Bakma bana öyle." dedi.

"Yeğenini nikahıma alacağım, evleneceğiz, çocuk yapacağız falan da dedin mi Barış?" alayla sorduğum soruya sırıtarak, "Oralara daha var ya." dedi pişkin pişkin.

Hayret içinde izliyordum onu doğrusu. Barış gerçekten manyaktı. Amcama beni sevdiğini nasıl bu kadar rahat söylemişti anlayamıyordum.

Ellerimizi ayırıp ayaklandı. "Nereye?" diye sordum.

"Duşa gireyim, sonrada yemek yeriz. Olur mu?" Sorduğu soruya kafamı sallayarak onay verdiğimde eğilerek alnıma ufak bir öpücük bıraktı.

Bu haraketiyle ona gülümseyerek baktım. "Öyle gülmez misin acaba? Seni bırakasım gelmiyor bak." Gülüşüm kahkahaya dönüştü.

"Git hadi Barış, ben yemek hazırlayacağım." Suratıma uzun uzun bakmaya başladığında kaşlarım çatıldı. "Gitsene be çocuk!"

Ellerini teslim olurcasına kaldırıp geriye doğru adımladı. "Kaçtım ben." Ağzımın içinden, "Kaç tabi." diye mırıldandım.

Barış'ı merdivenlerden çıkana kadar bir süre izledim. Gözden tamamen kaybolduğunda ise akşam yemeği hazırlamak için mutfağa doğru ilerledim.

Fazla ağır bir şeyler yapmayı düşünmüyordum. Salata ve belkide yanına biraz makarna?

İlk olarak tencereye suyu doldurup ocağa bıraktım kaynaması için. Ardından dolaptan salata malzemelerini çıkartıp bir güzel yıkadım.

Makarnanın suyu kaynayınca içine makarnaları attım. Sonrasında salata için sebzeleri doğradım. Salata neredeyse tamamdı.

Makarnayı süzüp tabaklara servis ettim. Barış yağlı ve tuzlu yiyemiyordu, bende ona ayak uydurmalıyım diye düşündüm.

Salatayı geniş bir kaseye alıp karıştırmaya başladım. Aniden belime sarılan kollarla irkilerek elimde ki çatalı tezgaha bıraktım.

Burnuma dolan erkeksi duş jeli kokusuyla belime sarılan kolların sahibinin Barış olduğunu anlamak çokta zor değildi.

Çenesini omzumda yaslayarak boynuma bir kaç öpücük bıraktı. Salataya odaklanmaya çalışıyordum. Ama sadece çalışıyordum.

Arkanızda durup, duştan yeni çıkmış bir Barış Alper boynunuzu öperken yaptığınız işe odaklanmak çok zor olabiliyordu arkadaşlar...

Yerimde tepinerek, "Çekil, işimi yapamıyorum." dedim istemeye istemeye.

Bana kalsa tüm gün böyle kalabilirdim ancak midemin açlıktan isyan edip aramızdan ayrılmasını hiç birimiz istemezdik.

Kulaklarıma bir kıkırtı dolduğunda kafamı hafifçe yana çevirdim. Gülüşünü görmek istiyordum.

Barış ona bakmak istediğimi anlamışçasına beni kendine doğru çevirdiğinde aramızda pekte bir mesafe olduğu söylenemezdi.