suçlarımdan biri ; barış alper yılmaz

suçlarımdan biri, 10

oy vermeyi unutmayin!!
satir ici yorumda yaparsaniz cok sevinirim <33

『♡』•『♡』•『♡』•『♡』•『♡』•『♡』

Kerem'in gitmesiyle Barış'ın yanına gittim. Çatık kaşlarıyla yüzüme baktığında kafamı "Noldu?" anlamında salladım.

"Kerem niye seni öpüyor ya? Bende arkadaşınım hiç öpmüyorum!"

Çocuk gibiydi haraketleri ama ona öylesine çok yakışıyordu ki...

Dalga geçerek, "Sende öp o zaman Barış." dediğimde oturduğu yerden kayarak bana biraz daha yaklaştı.

"Öpiyim mi?" sorusuyla bir kaç saniye duraksadım. Tamam, bunu beklemiyordum tabi ki.

"Hmm?" diye sorarcasına mırıldandığında gözlerine bakarak konuşmak çok zorda olsa, "Öp." diye fısıldadım. Heyecandan mıdır bilmem, sesim gereğinden fazla kısık çıkmıştı.

Barış Alper eliyle yanağımı kavrayıp yüzümü yüzüne yaklaştırdığında kalp atışlarımı duymaması için dualar etmeye başlamıştım. Gerçi duysada pek hatırlayacağını zannetmiyordum...

Yüzlerimiz arasında ki mesafe oldukça azaldığında ilk olarak gözlerime baktı ardından kafasını hafifçe eğerek dudağım ve yanağım arasında ki yere dudaklarını bastırdı.

Üzerimde yarattığı etkiyle kaskatı kesildiğimde oda haraketsiz kalmıştı. Dudakları bir süre orada kaldı. Ardından yavaşça geri çekilip kafasını boyun girintim ve omzum arasında bir yere yasladı.

Barış Alper'e ne hissettiğimi kesinlikle çözemiyordum ancak yaptığı haraketlerden sonra ondan etkilenmeyecek bir insan evladı tanımıyordum.

Barış derin derin nefesler alırken nefesi boynumu gıdıklıyordu. Omuzlarından tutarak onu doğrulttum.

"Eve gidelim Barış Alper."

Dudaklarını bir çocuk gibi büzerek, "Seni bir yere götürecektim daha." diye mızmızlanmaya başladı.

Koluna girip onu ayağa kaldırdığımda, "Çok sarhoşsun, başka zaman götürürsün. Şimdi eve gidip seni ayıltmalıyız. Aksi taktirde amcam içinden geçebilir."

Fazla mantıklı düşünecek durumda olmasada dediklerimi onayladığında kolundan tutmaya devam ederek zar zor kapıdan geçirdim onu.

Beni Kerem bıraktığından dolayı mecburen Barış Alper'in arabasıyla gitmemiz gerekliydi.

"Barış arabanın anahtarı nerde?"

"Cebimde." diye mırıldandığını duydum.

Elimi sağ cebine attığımda şansıma direkt elime gelmişti. Anahtarı çekip çıkardığımda arabayada varmış sayılırdık.

Barış aniden kolumdan çıkıp arabanın sürücü kısmına geçmeye çalışsada onu engelledim.

"Hey, hey, hey! Arabayı ben kullanıyorum Barış'cım. Sen hayırdır?"