suçlarımdan biri ; barış alper yılmaz

suçlarımdan biri, 14

oy vermeyi unutmayin!!
satir ici yorumda yaparsaniz cok sevinirim <33

『♡』•『♡』•『♡』•『♡』•『♡』•『♡』

Kollarımı birbirine bağlayıp alayla sırıttım. "Afedersin de, ne konuşacağız Barış?" Sırıtmama sinir olduğunu verdiği derin nefesten anlamıştım.

"Konuşmamız gerekeni."

Fazla anlaşılır bir cümle oldu amına koyayım, biraz daha üstü kapalı söyleseydin.

"Neyi konuşmamız gerekiyor Allah aşkına?" dedim sırıtmam kahkahaya dönüşürken.

"Ya bir gülme!" Sesi yüksek çıkmıştı. Sinirlenmeye başladığını anladığımda biraz daha ciddi olmaya başladım.

"Söyle, Barış. Hızlı ol."

"Dinleyecek misin düzgünce?"

Ofladım. "Evet, hadi, seri."

Barış'ın kısık sesle sabır dilediğini farkettiğimde gülmemek için dudaklarımı birbirine bastırdım. Barış bana döndüğünde hemen ciddi ifademe büründüm.

"Sana kendimi açıklamama izin vermedin, bir aydır yüzüme bile bakmıyorsun. Üstelik Mauro'yla olan yakınlığın falan çok tilt olmaya başladım." Söylediği şeylerle kaşlarım havalandı.

Kafasını iki yana salladı. "Siz ne iş Mauro'yla? Hayırdır yani? Arjantinli aşkın falan mı tuttu?"

Şuan söylediklerini ağzım açık dinliyordum. Sevgilisi varken bana hesap sorması ne kadar doğruydu? Ayrıca ne hakla bana hesap soruyordu ya?

"Bu muydu yani? Bu muydu konuşmamız gereken konu?

Kafasını salladığında "hah." diye güldüm alayla. Yerde ki bakışlarımı Barış'a yönelttim, ardından ona doğru bir adım attım.

"Yine şaşırtmadın, yine pişman ettin seni dinlediğime Barış." Kafamı geriye atıp kahkaha attım. Sinirden gülüyordum şuan. "Bende gelmiş burda seni dinliyorum."

"Siktir git Barış tamam mı? Siktir git." Göğsünden tek elimle ittirip önümden çekilmesini sağladım.

Koridorda olabildiğince hızlı yürüyordum. Arkamdan beni takip eden ayak sesleriyle ellerimi saçlarımın arasından geçirdim. Siktir demiştim, algılama problemi mi var bunun?

Arkamı dönmeden, "Gelme peşinden." dedim.

Bunu dememle Barış'ın kolumu tutması bir olmuştu. Kolumu hızlıca savurup kurtarmaya çalıştım. Ama nafile, bırakmıyordu.

"Bırak ya bırak!" Hala çırpınıyordum.

Aniden beni duvara ittirip aramızda hiç mesafe kalmayacak kadar dibime girmesiyle sesim soluğum kesildi.

Yüzüne bakmadan konuştum. "Çekil." Söylediğimi hiç umursamadan kollarını iki yanıma koydu ve bana biraz daha sokuldu.

"Beni dinlemeden gitmene izin vermeyeceğim Aksel."

"Dinledim ya Allah'ın cezası herif." dedim göğsüne vururken.