Lise arkadaşı iki gencin üniversitede birlikte eve çıkmaları ile başlayan hikaye, lisede "torbacı" adı takılan Murat'ın eve alkol alarak gelmesi ve Serhat'a hayatını anlatması, ona "gerçek kendisini" tanımlaması ile değişiyor.
Uyarı yapmalıyımki bu...
Normal bir durumdan bahsetmiş gibi rahatça odasına doğru gitti ve şarkı sesi yükseldi, bu iyi mi, kötü mü? Daha geçen gün teşekkür ediyor ve yemek ısmarlıyor bir gün geçiyor ve boş konuştuğumu söyleyip odasına gidiyor.
Eğer beni terk etmeye yeltenirsen sevdiceğim, Hiç tereddüt etmeden sana suikast düzenlerim, Aldığın dondurmayı itina ile eritir, Ardından tekrar dondurup sana yediririm.
Bu piç kulaklığın icadını bilmiyor mu?
Tanrı bana ceza mı veriyor?
Bu aptal ile aynı eve düşmek, gerçekten.
Bir ev arkadaşına ihtiyacım olmasaydı Murat'ın yüzüne bakmazdım.
Bir kaç dakikanın ardından müzik sesi durmuştu, kapı açılma sesiyle kafamı oraya döndürdüm. Üstüne giydiği kazak, bol paça pantolon ve kareli cüzdanı ile dışarı çıkmadan önce bana döndü ve "istediğin bir şey var mı?" Dedi bir kaç saniye düşündükten sonra "sade gazoz alsana midem bulanıyor" dedim, demem ile dolabı açtı bir limon alıp ikiye böldü, ardından su ile karıştırdı ve bana doğru uzatı "ben gelene kadar bunu bitir, gazoz alıcağım ama geç gelebilirim annem yapardı birazda olsa yatıştırır." Dedi ve gitti.
Gerçektende biraz geçmişti içimin bulantısı, ayağa kalkıp odama gittim bilgisayarımı ve kitaplarımı alarak çalışmama başladım, çocukluk hayalim olan meslek için fazla çabalamam gerekecek ama kimin sikinde? Mimar olup para kasmak eğlenceli olucak değil mi? -Mimarlarda öyle diyordu amk- depreme dayanıklı bir bina tasarımı yapmam gerekiyordu, önce bilgisayarda taslağını yapacaktım ve sonrasına yapabileceğim eşyaları elde edip yapıcaktım.
Çalışmaya daldığım için 2 saat boyunca aralıksız taslak çizdim ve nasıl daha iyi olabilir diye düşündüm -böyle mimarlar meslek sahibi olsun amin- ve bu sürecin ardından Murat eve geldi, alkol almış bir şekilde..
"Serhat?"
Birde bununla mı uğraşıcam ben..?
Aptalık bende bağımlı bir salak ile eve çıktım.
"Efendim?" diyerek odadan çıktım. Gördüğüm şey ile gözlerim fal taşı gibi açıldı, ellinde iki kutu gazoz, bir kutu mide hapı ve bir sürü yiyecek.
"Daha çok şey almak istedim ama ne alsam bilemedim, özür dilerim" dedi ve eşyaları masanın üstüne koydu, ardından bana yaklaşmaya başladı.
Elini karnıma koydu ve bir bastırdı "limonlu su işe yaradı mı?" Dedi, ben kulaklarımın bile kızardığına eminken o bana bunu soruyordu.. kafasını omzuma yasladı ve "özür dilerim, içince böyle oluyor.." sonlarına mırıldandı mı o?
Onu belinde kavrayıp odasına doğru götürdüm, belli çok inceydi. Normal içki ve alkol ile beslenen bir hayvan ne de olsa, değil mi?
"Hmmm ellerin çok ince ve zarif" dedi, ellini ellerime sürterken. Gözleri kapanmış, dudaklarını ısırıyordu, utanmış mıydı?
Tamam bende biraz mayışmıştım yani.
"Babam annemi öldürdü, ayrılmadılar yeni.."
"Ne..?"
"Özür dilerim yalan söyledim, babam annemin katili olması sinir bozucu.."
Onu göğüsümün hizasına getirdim ve saçını okşadım.
"Serhat ben annemi özledim" dedi teker teker akan göz yaşlarıyla.
"Ağlama lütfen.. ben ne yapıcağımı bilmiyorum"
Gerçekten ne yapıcağımı bilmiyordum, hiç böyle bir durum ile karşı karşıya kalmamıştım. Hep onu herkesten nefret eden, bencil bir insan olduğunu düşünüyordum. Ama şimdi anladım, kimse göründüğü gibi değil.
"Serhat, annem gibisin. Ciddi, tatlı.. biraz da babam gibi.. kahve gözlü kahve saçlı.. Serhat?"
"Efendim.."
"Ailem olur musun?"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
