Gece saatlerinde arabamla her kesle vedalaşıb ormana eski evimize gidiyorum. Tam 14 yıl sonra o korkunç ormandaki evimize yalnız gidiyordum. Ailem buna karşı olsada onları dinlemedim ve kararımı resmi olarak verdim. Öncelikle kendimi tanıtıyım. Ben Christina 24 yaşımdayım ve bir veterinerim. Yarı ise insanları kurtarmak üzre doktorum. İşimi çok seviyorum. Çünki pislik insan tarafından yani babam Jacktoon un pisliklerini temizlemek için. Babam kimyager işinde müdür. Kimyager desem yalan mı olduğunu siz karar verin.Babam hayvanlar üzrinde hatta inların üzerinde de deneyler yapıyor ve yaptırıyor. Ve yaptığı iş yüzünden 14 yıl önce ormandaki tüm hayvanları yakmışdı. O olay yani yanmak olayı biraz benim yüzümden olmuşdu ve malesef annemi de orda kaybetdim. Sonra babam başka kadınla evlendi. İsmi Selin. O da babama yardım ediyor. İki tane üvey abim var. Biri benden 3 yaş büyük diğeri benden 2 yaş küçük. Abimle pek iyi anlaşmıyorum. Ama küçük kardeşimle iyi anlaşıyorum. Büyüyün ismi Ceyms küçük kardeşimin ise Alex. Artık evimize gelmişdim. Arabanı evin önünde park edib telefon fenerini açdım. Ah her yer toz içindeydi. Yarın buraları bir güzelce temizlemem gerekirdi. Etrafa iyice bakdım ve bavulları,çantaları alıb içeriye girdim. Evin içeriside aynı dışarı gibi çok kötü. Yapılacakları listeye yazmam ve onları yapmam geririkdi. Işığı açmak istedim lakin elektirikler kesilmişdi. Tekrar dışarıya çıkıb elektirik nerede bitdiyini öğrenmek için hatları takib etmeye başladım. Kurd adamda: Diğer geceler gibi bu gecede kurd diyarında çıkıb ormanda dolaşıyordum. Bu benim en sevimli hobime çevrilmişdi. Orman da hep sessiz oluyor ve ben de bunu çok seviyordum. Ama bu sessizliyi yalnızca ışıkböceklerin sesi bozuyordu. Ah tekrar acıkdım ve karnımdan çok gürültülü ses çıkıyordu. İyi ki elma ağaclar yanımda duruyordu. Bir kaç elma toplayıb tekar oturdum tepenin üzerinde. Oturmakdan toprak sıcaklaşmışdı. Elmaları yemeye başladım. Kıb-kırmızı sulu elmalara bayılıyordum. Dur! Ne?! Orda ışık mı yanıyor? Ama bu olamaz. Ne zamandır bu evde ışık yanmıyordu. Dur bir dakika yoksa insan mı tekrar buraya mı geldi? Bu olamaz orman 14 yıl önce insanları kovmuşdu. Merakımda oraya dikkatlice bakmaya başladım. Hem korkuyordum hem de merakımdan çatlıyordum. Acaba kim geldi? (10 dakika sonra) Hadi ,hadi çık ordan. Ne?! Gelen bir kız mı? Ammada güzelmiş. Hey kendine gel. Güzel falan değil. Christinada: Üfff üstüm camura bulaşdı. Nasıl yıkıyacam ben? (gözü birden yana bakar) Ne? Orda biri mi var?Hey! Kim var orda? Beni mi izliyorsunuz?(bağırar) Kurd adamda: Olamaz Allah kahretsin. Kimliyim bilinmeden hemen buradan uzaklaşmalıyım. (kurd adam gözden iter) Christina: Aaa şuna bak hele cevap vermeden gitdi. Aman çok da umrumdaydı. Neyse gidim uyuyayım. Yarın erken kalkmalısın christina. (uyumağa gider) BÖLÜMÜN SONU
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
