Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Christina: Sus bağırma!(sesizce ama Alexin duyacağı sesle söyler) Alex: Asıl sen bağırma! Christina: Sence orda kim? Alex: Bilmiyorum. Ama çıkardığı sese bakılırsa çok korkunc hayvana benziyor. (tekrardan ses gelir) Chirstina: Aaaa Alex: Şşşşşş. Sessiz ol!(eli ile ağızı tutar ve kısık sesle konuşmağa başlarlar) Christina: Sessizim. Napıcaz? Aex: Bilmiyorum. Christina:Acaba gidib baksan mı? Alex: Ben mi? Christina: Yok dedem. Alex: Haaa o zaman dedemşni ara gelsin baksın. Christina: Salakmısın Alex?(omuzuna vurur) Tabii ki de sen bakıcaksın. Alex: Bakmasam mı? Gitsek iyi olacak sanırım. Christina: Gel buraya. Nereye gidiyorsun? Görmüyormusun iniminliyor hayvancaz. Belki yardım istiyor? Alex: Tamam o zaman sen doktorsun ve sen git bak. Christina: O-olmaz. Alex: Neden? Chirstina: Korkuyorum. Aa... Alex: Şşş sakin ol. Ama ben senden daha çok korkuyorum. Christina: Korkuryormusun? Lan sen değilmiydin kahramanlık yapan?! Ha?!Noldu şimdi kahramanlığın suyamı dönüşdü? Alex: Ben hala da kahramanım. Christina:Hala da kahramansansa git bak. Hadi! Alex: Üfff peki!(eline kalın dal alır) Alex: Of of offf. Of Christina. Bu ormanda yalnız ben değil tüm kahramanlar korkar.Acaba ne çıkacak? Annecim tırsıyorum.(kendi-kendine söylenerek ağaca doğru gelir) Alex: Allahım sana geliyorum. İnşaallah canım çok yanmaz.(ağacın yanında durar ve dalı yükseye kaldırıb bağırarak vurmağa çalışacakdı ama duraksadı) Alex: Ya Allah. Aaaaa..... Aaaaa?Siz de kimsiniz? Christofer: B-b-ben....... Ahhhh! Christina: Ne çıkdı Alex?Yoksa hayvan mı? Alex: Hayvan değil insan! Christina:Ne? İnsan mı?(Alexin yanına gelir) Christina: İnsan mı? Alex: Evet insan. Baksana yaralı. Christina: Merhaba. Affedersiniz kimsiniz? Nasıl yaralandınız? ^cevapyok^ Alex: Soru sorma da yardım edelim. Yoksa ölücek. Christina: Hadi o zaman sen onu omzuna al ve çabuk eve dönelim. Alex: Yine ben mi? Christina: Evet canım yine sen. Hadi uzatma. Eli çabuk tut! Alex: Ya Allah.(omuzuna alır) Ammada ağırmış. Siz acaba 100 kilomusuz?^cevapyok^ Amaaaannn eh. ~yarımsaat sonra evde~ Alex: Nereye koyum? Christina: Şuraya( evin başındaki yatağı gösterir) Alex: Ayh öldüm. Ammada ağırmış.Eee napicaz? Christina: Oturub dolma sarıcaz. Salakmısın?Tabii ki de yarasına bakıcaz. Git dolapdaki tacil servis çantasını getir. Alex: Tamam hemen getiyorum. ~3 gün sonra~ Christofer:N-nerdeyim ben?Neresi burası? Alex: Borası bor ov(burası bir ev)(yemek yeyerek söyler) Christofer: Ha? Alex: Ay çok özür dilerim. Burası bir ev. Sizi ormanda yaralı durumda bulub buraya getirdik. Christofer: Ne zamandır ben burdayım? Alex: 3 gün. Christina: Kimle konuşuyorsun Alex?(mutfakdan söyler) Alex: Adam oyanmış.Onunla konuşuyorum. Christina: Sahiden mi? (Alexin yanına gelir) Christina: Aaa gerçekten de oyanmış. Christina: Merhaba. Nasılsınız? ChristoferAhhh yine de o kız. Nereden çıkdı ki? Nasıl karşılaşdım ki onunla? Nasıl?(içinde söyler) Christofer: İyim şimdi. Beni kutardığınız için teşekkür ediyorum. Umarım bir gün borcumu güzelce öderim. Christina: Hayır. Ödemenize gerek yok. Ben görevimi yapdım. A burada siz nasıl yaralandınız? Christofer: Iıııı.... Orman işte sana bazen kötü süprizler hazırlıyor ve yaralanmağına sebeb oluyor. Christina: Çok doğru. Neyle karşılaşcağını bile bilmiyorsun.Hatta bana bile kötü süpriz hazırladı. Ama ucuz kurtuldum. Alex: Ihğm... ıhmğ... Christinacım hastayı yormasan mı. Belki dinlenmek ya da ilacları içib uyumak ister? Chirstina: Ah doğru ya. Ben ilaclarınızı getiriyim. Christofer: Gerek yok. (Christina gider) Alex: Umarım çabuk iyileşib gidersiniz buradan.(alaycı, kötü şekilde söyler) Christofer:Noldu? Bakıyorum kalmağıma pek memnuun kalmadınız. Alex: Aileniz merak eder diye söyledim. İstersiniz ömürlük kalın. Benim için fark etmez. Christofer: Yaşadığım yer çok uzakda. Ama ormanda kendime ait evim var. Asıl siz merak etmeyin. Bu gün buradan gidecem. Alex: İyi olur gitmeyiniz. Christina: Buyurun. Şunlar sizin ilaclarınız. (İlacları içer ve yatakdan kalkar) Christofer: Her şey için teşekkür ediyorum. Artık ben gidiyim. Christina: Tam iyileşmeden nereye gidiyorsunuz? Christofer: Kendimi iyi hissediyorum. Ayrıca ben yabancı yerde kala bilmiyorum. Kendi evime gitsem iyi olur. Christina: Peki tamam öyle olsun.O zaman ben ilacları veriyim. (ilacları paketleyib verir. Kapıda) Christina: Kalsanız iyi olurdu aslında. Christofer: Yok kalmağa gerek yok. Tekrardan teşekkürler her şey için. Görüşürüz. Christina ve Alex: Görüşürüz. (İçerde) Christina: Ahhh ah. Alex: Noldu? Christina: İlk dafa bu kadar yakışıklı kaslı erkek gördüm. Ama konuşamadan gitdi. Alex: Yakışıklı mı? Hah hiç de bile. Çirkine benziyor. Iyyy.Kasları da gerçeğe benzemiyor. Christina: Hıh sen asıl kendine bak. Çirkinden daha çirkinsin. Ayrıca sende kas deyilen bi şey yok ve görmedim. Alex: Öyle mi canım?(chirstinanı duvarla kendi arasına kalıcak şekilde sıkışdırır) Christina: N-napıyorsun? Alex: Uzaktan görmüyorsun diye daha yakından gösteriyorum. Şimdi iyice gördün mü ? Chirstina: Üfff. Saçma sapan işler ancak senden çıkar. Çekil.(christina Akexi iteleyib bahçeye çıkar) Alex: Bir zaman benim olacaksın ve yalnız beni seviceksin Christina hanım. Christina: Alex gel bana yardım et. Alex: Geliyorum şimdi. ^Alex ve Christina temizlik işleri ve diğer başka işler yaparak günü akşama çevirdiler^ ~gece12~ Alex: Ayyy öldüm ,öldüm anam. Sen nasılsın? Christina: Aynı senin gibiyim. Alex:Çok kötü ve yorucu gün oldu. Neyse ben uyumağa gidiyorum( esneyerek söyler) Christina: Yemek yemiyecekmisin? Alex: Yemekden çok uyku istiyorum. O yüzden yemeyeceğim. Christina: Tamam o zaman sana iyi geceler. Alex: Sana da.Ha burada ben yarın saat 3e kadar uyucam haberin olsun. Uyuduğum zaman ses yapma yoksa sonu kötü olur. Christina: He he sen uyumağında ol.(esneyrek söyler) ^Alex odaya çıkarken salonun ışıklarını kapatır.^ Christina: Hey! Beni de bekle! Alex: Tamam hadi gel korkan bebek. Christina: Korkak bebek değilim! Alex: Ama öylesin. ^Christina Alexi merdivenleri çıkarken öne iter^ Alex: Hey! Napıyorsun salak.?Az kalsın düşüyordum. Christina: Oh olsun sana. Alex: Şimdi görüceksin oh oldusunu. Gel buraya yaramaz kız.(Christina odasına koşar. Kapıda) Christina: Aaaaaah. Oh ,oh yakalayamadı,yakalayamadı.(dil çıkarır ve ardınca kapını kapatır) Alex:^Başını sağa sola yaparak sırıtar ve o da odasına girer^
