(ဒီအပိုင်းကအမှောင်ပါပေမဲ့မမှောင်တာမို့အမှောင်ကြောက်တဲ့သူတွေအမှောင်ထဲမှာမကြည့်ကြပါနဲ့လို့ပြောချင်ပါတယ်)
chimon အင်္ကျီလဲ ပြီးတာနဲ့မနတ်စားဖို့ perth ထိုင်နေသည့်စာပွဲနားသို့ယျှောက်သွားလိုက်သည်။
"အနံလေးကမွှေးနေတာပဲ....မင်းရော စားပြီးပြီလား"
"ဟ်င့အင်း.."
လက်ထဲကဝိုင်ခွက်ကိုလက်မှာကိုင်လှည့်ရင်း ခေါင်းခါကာပြန်ဖြေလာသည့် perth။
"ဒါဆို အတူတူစားရအောင်"
"အယ်..နေပါအုံး"
စားဖို့လုမ်းလိုက်သည့် chimon ၏လက်ကို perth ဆွဲလိုက်ကာ သူ့စီသို့ပါလာစေသည်။
"ဘာဖြစ်လို့လဲ"
"အဲ့တာနောက်မှစားလေ...အခုကိုယ်တို့အရင်စားကြရအောင်"
"ဟင်...ဘာစားမလို့လဲ။ ဒါတွေမစားဘူးလား..သမျှောစရာကြီး"
ပြောရင်း chimon ဟာကျန်လက်တဖက်နှင့် ကိတ်မုန့်ပေါ်ကစတော်ဘယ်ရီသီးလေးကိုလုမ်းယူကာ သူ့ပါးစပ်ထဲထည့်လိုက်လေသည်။
"အင်း...ကောင်းလိုက်ထာ"
ဝါးရင်ပြောလာသည့်မပီတပီူကားလေးကြောင့် perth မှာဝါးစားချင်လောက်အောင်အသဲတွေယားလွန်းလို့ပင်။
တစ်ခါဝါးလိုက်တိုင်းလှုပ်စိလှုပ်စိဖြစ်သွားသည့်ပါးပြင်လေးတွေက ဆွဲငုံထားချင်စရာလေး။
"အဲ့ထက်ကောင်းတာစားမလား"
"ဟင်..ဒီလောက်ကောင်းတာငါတစ်ခါမှမစားဖူးဘူး.."
"ဟက်..!"
chimon သာအခုထိအခြေနေကိုနားမလည်သေးသလိုနှင့် perth ဆွဲထားသည့်လက်ကိုလဲမရုန်းသေးပဲ ငြိမ်နေသေး၏။
"ဘာရီတာလဲ"
"ဘာ..ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး..ဟက်...ရီရလို့ပါ"
"ဘာရီစရာပါလို့လဲ ခွေးကောင်ရဲ့!"
စိတ်တိုသလိုလေးဘောက်ဆက်ဆက်နှင့်ပြန်အော်လာသော ထိုကောင်လေးအား ပြန်မတုန့်ပြန်နိုင်လောက်အောင် perth မင်သက်ငေးမောမိနေသည်။
ဟိုကတော့ဘာမှမသိပဲ ပန်းကန်ထဲကမုန့်တွေကိုတစ်ခုပြီးတစ်ခုယူစားနေနလေသည်။ perth မှာတော့ အခုထိအစွမ်းမပြသေးတဲ့စိတ်ကြွဆေးကိုသာ စိတ်တိုမိ၏။
YOU ARE READING
The end of the love story (uni/zaw) (perthchimon)
Romanceကျောင်းရဲ့ဂျစ်ကန်ကန် လူမိုက်ကျောင်းသားစာရင်းဝင်ဖြစ်တဲ့ သဌေးသားလေးတစ်ယောက်ရဲ့ စိတ်ဒဏ်ရာတချို့ကြောင့် လူတွေနဲ့ပေါင်းသင်းဆက်ဆံရေးအဆင်မပြေခဲ့ပဲ ချမ်းသာမှုရဲ့ အာဏာကိုသုံးကာ ဆိုးချင်တိုင်းဆိုးနေတဲ့ အထက်တန်းကျောင်းသားလေး။ မိဘတွေမရှိတော့တဲ့အတွက်အကိုဖြစ်သူနဲ...
