"အိုက်ဖတ်စ်...မင်းအဆင်ပြေရဲ့လား"
ဘလ်အမေးအား ဖတ်စ်တစ်ယောက်ဘာတုန့်ပြန်မှုမှမပေးခဲ့ချေ။
"ဖတ်စ်...ငါပြောတာကြားလား...ဖတ်စ်!"
"ဟမ်"
ဘလ် ဖတ်စလက်မောင်းအားဆွဲလှုပ်လိုက်ကာမှ သူ့ဘက်ကိုပြူးကြောင်ကြောင်လေနှင့်ပြန်ကြည့်လာ၏။
" အဆင်ပြေရဲ့လားလို့"
"အမ်..အင်းး ပြေ..ပြေပါတယ်"
"မင်းကြည့်ရတာတစ်ခုခုကိုစိတ်လေးနေသလိုပဲ ငါ့ကိုပြောပြကြည့်လေ"
"ဘလ်..."
"အင်း"
"မင်းသိတယ်မှတ်လား..ငါငါ့အဖေကိုဘယ်လောက်ချစ်မှန်း"
"သိတယ်လေ မင်းအဖေကလဲမင်းကိုအရမ်းချစ်တာပဲကို"
"အင်းး ငါ့နီးတူ ငါ့အဖေကလဲစန္ဒယားကလပ်ကိုအရမ်းမြတ်နိုးတာ..ဒီနေ့ ညနေ....စန္ဒယားကလပ်ကိုဖြတ်ဖို့လုပ်ကြတော့မယ်"
"......."
ပြောရင်းမျက်ရည်တွေဝဲလာသော ဖတ်စ်အားသူ့ဆာနာပါသည်။
ဘလ်လဲ ဖတ်စ်အားသူ့ပုခုံးပေါ်မှီစေလိုက်ကာ
"ငိုချလိုက်ပါ..မင်းအားရတဲ့အထိ"
ဘလ်ပြောပြီးသည်နှင့် သူ့ပုခုံးကိုမျက်နှာအပ်လို့ကလေးလိုငိုချလာသည့် ဖတ်စ်အားဘလ်ဘာမှမကူညီနိုင်ပါ။
အခုလိုအချိန်မှာသူငိုဖို့ကိုယ့်ပုခုံးကသာအသင့်ရှိနေလိုက်လေမည်။ အချစ်ဆိုတဲ့အရာဟာ တဖက်ပေးဆပ်ခြင်းရယ်လို့ဘယ်ဟုတ်မလဲ။
သူလိုအပ်ချိန်မှာကိုယ်ရှိနေပေးတာက သူ့အတွက်အကောင်းဆုံးလုပ်ပေးနိုင်ခြင်းပါပဲ။
.
.
.
.
"ဆရာ...ဆရာ!"
အခန်းတံခါးကိုအသဲအသန်လာခေါက်နေသည့်အလုပ်သမားကြောင့် အခန်းထဲ၌အလုပ်လုပ်နေသာ့်သူလဲမခံနိုင်စွာဝင်ခွင့်ပြုပေးလိုက်ရသည်။
"ဆရာ..! သ..သခင်လေး ကုမ္ပဏီမှာလာသောင်းကျန်းနေပြီ"
"ဘာ!"
အခန်းထဲဝင်လာသည့်အလုပ်သမား၏စကားကြောင့်သးလည်း ဒေါသထွက်သွားကာ ထိုအလုပ်သမားလမ်းပြသည့်အတိုင်းထွက်လာခဲ့၏။
YOU ARE READING
The end of the love story (uni/zaw) (perthchimon)
Romantikကျောင်းရဲ့ဂျစ်ကန်ကန် လူမိုက်ကျောင်းသားစာရင်းဝင်ဖြစ်တဲ့ သဌေးသားလေးတစ်ယောက်ရဲ့ စိတ်ဒဏ်ရာတချို့ကြောင့် လူတွေနဲ့ပေါင်းသင်းဆက်ဆံရေးအဆင်မပြေခဲ့ပဲ ချမ်းသာမှုရဲ့ အာဏာကိုသုံးကာ ဆိုးချင်တိုင်းဆိုးနေတဲ့ အထက်တန်းကျောင်းသားလေး။ မိဘတွေမရှိတော့တဲ့အတွက်အကိုဖြစ်သူနဲ...
