PUREBLOOD [On Hold]

Nightmare

I am standing in the middle of nowhere with a woman facing me.. I feel anger rush all over me. She's dragging a womans dead body by the hair while laughing at me..

I got furious.. gusto ko syang patayin. And I suddenly appear in front of and grab her and pull her head enough for me to bite her neck.. and with so much pleasure I taste her blood sucking it all. And throw her body on the thick wall hearing her bones cracked.

Nang sa tingin ko ay hindi pa sya makakatayo tinalikuran ko sya at humugot ng enerhiya sa katawan ko upang magawa ko na ang pagbalik sa mga taong ginamit ni Martina sa kanyang paghihiganti kasabay ng pag buga ko ng kapangyarihan ko ang pagtama ng kung anu bagay sa dibdib ko. Hinawakan ko ito at buong lakas na hinugot sa katawan ko at nakita ko ang mga kamay kong puro dugo...

"Aaaahhhhh!!!!" Napabalikwas ako sa pagkakatulog ko at hingal na hingal, pawisan ang aking nuo. Hinawakan ko ang aking dibdib at tiningnan kung may dugo ito.

Napahinga ako ng malalim ng mapagtanto kong panaginip lang.. ilang bese ko nabang napapanaginipan ito. Paulit ulit nlang pero andun parin ung pakiramdam kong totoong totoo ito.

Napalingon ako sa pagbukas ng pinto ng kwarto ko. Si mama at papa.

"Vanny nanaginip ka naman ba??" Bakas sa tono ni papa ang antok kasabay ng pag aalala.

"Yun n naman ba ang napanaginipan mo anak??" Si mama na pinunasan ang pawis ko sa muka.

Tumango lang ako.. nag umpisa itong panaginip ko nakaraang taon. Minsan sa isang bwan ko itong mapanaginipan.. pero nitong nagdaan na araw simula nung pasukan. Halos gabi gabi na.

"Ito ang tubig anak inumin mo." Inabutan ako ni papa na hindi ko namalayan na lumabas para kumuha ng tubig.

"Okay na po ako ma, pa." Sabi ko pagkatpos kong uminom.

Hinalikan naman nila ako sa noo bago umalis. Nasanay na rin silang ganito ako pero nag aalala padin sila.

Iniisip ko ang panaginip ko. Parang totoong totoo. Ramdam na ramdam ko yung galit, pati na ang sugat sa dibdib ko.. pero ipinag sa walang bahala ko nalang ulit. Panaginip lang yun.

Panaginip lang..

Humiga narin naman ako dahil maxado pang maaga para bumangon. Pumikit ako para matulog ulit pero wala pang isang minuto ng iminulat ko ang mga mata ko..

'Nakakainis naman!' At ginulo ko ang buhok ko. Hindi na ko maka tulog.

'Masyado na kong nbabahala sa panaginip kong yun ah... hayy.. anu ba kasi yun." Sa sobrang kakaisip ko hindi ko na namalayan ang oras..

6 na ng umaga ng maisipan kong lumabas ng kwarto at dumeritso sa kusina. Nagluluto na ang katulong namin ng almusal. Lumapit ako sa kitchen counter para mag timpla ng kape.

Lumabas ako ng bahay at naisipan kong pumunta ng garden para doon nalang magkape. Gusto kong makalanghap ng sariwang hangin. Simple lang naman ang bahay namin may katamtamang laki ang bakuran na may mga tanim na iba't ibang klase ng bulaklak. May table set naman sa bandang gilid na humaharap sa kalsada ng subdivision. Two floors ang bahay namin pero hindi ganun kalakihan. Tama lang para samin nila mama at papa. We own a small business of construction supplies. Kahit na busy sila sa negosyo dahil kailangan ito ng malaking atensyon, nagkakaron parin sila ng oras para makasama ko. I was blessed to have a parents like them. Mapagmahal, maalalahanin, pasensyoso at maalaga. Sila ang number one fan ko sa lahat ng achievements ko sa buhay kaya mahal na mahal ko sila.

Pagkatapos kong magkape umakyat na ko sa kwarto para maghanda sa pagpasok.

15 minutes bago mag start ang klase andito na ko sa university. Naglalakad ako papunta ng classroom ng biglang nanlabo ang mga mata ko, napahawak ako sa pader ng nadadaanan kong hallway.

"Katrina please kumapit ka... huwag mo kong iwan.."

Damn! Anu tong nakikita ko.. umiiyak yung lalaki. Sinung Katrina?

Suddenly the vision disappeared ng may biglang humawak sa mga balikat ko.

"Vanna are you alright??" Muka ni Tristan ang nakita ko na halatang halata ang pag aalala.

Napasinghap ako ng marealise kong si Tristan ang kaharap ko. Ang lalaking nakita ko kani-kanilang..

"I-ikaw y-yun.." wala sa sariling nasabi ko.

Kunot noo naman nya akong tiningnan. "Ako ang alin??"

Natauhan naman ako bigla kaya binalewala ko nalang. Baka mamaya pagtawanan pa ko nito. May pagka weird pa naman.

"Wala. Tsk." Sabi ko nalang ng makabawi ako sa pagka bigla. "Sigurado ka?" Tanong nya ulit. Naglakad nalang ako papuntang room at sumunod nalang sya sakin..

Habang nagkaklase kami hindi ko parin mapigilan ang mag isip. May koniksyon kaya ung nakita ko kanina sa panaginip ko? Aish! Kainis naman anu bang nangyayari sakin!!. Dagdag pa tong weirdo na to na nakita ko kanina. Anu bang meron sa kanya. Minsan naiisip ko baka alien to bigla bigla kasing sumusulpot minsan..

Flashback:

Naglalakad ako papuntang college building nila Michelle dahil naboboring na ako kakahintay sa prof namin na hindi naman pala papasok. Dahil sa second floor ang klase ngayon ni Mich aakyat pa ako.. nasa gitna na ako ng biglang natisod ang paa ko sa kanto ng hagdan na aapakan ko, muntik na kong masubsob pero nagulat ako ng may kumapit sa bewang ko dahilan para hindi ko mahalikan ang hagdan. Nang tumayo ako ng tuwid para harapin ang tumulong sakin..

^_____^

"Oops! Careful" sabi nya.

Natameme naman ako ng malaman ko kung sinu yun. Si Tristan..

>____<

Pakiramdam ko ang init init ng muka ko.. lalagnatin ata ako. Nakakahiya. Baka isipin nya ang lampa lampa ko. Teka... bakit nga pala to andito? Sa pag kakaalam ko wala naman akong kasabay na umakyat ng hagdan ah.. hmmmmn.. may pagka alien tong isang to. Oh well weird nga pala sya.

"T-thanks.." sabi ko nalang. At nagpatuloy sa pag akyat para puntahan si Mich. Hindi na ko lumingon lingon kaya hindi ko na alam kung saan sya pumunta..

Yun ang unang beses na bigla syang lumitaw out of nowhere. Meron pang isa...

Flashback again..

Like the usual days every morning nag ja-jogging ako around 5 to 6. Taking the same tracks, while savoring the fresh air with regular breathing.

I'm enjoying this, the touch of cold air on my bare skin while having sweats all over. This is how I keep my healthy life style. Unaware of whats gonna happen, lumiko ako sa dating nililikuan ko.. medyo sumisikat na din ang liwanag sa paligid ng tignan ko ang relo ko quarter to six na. But I suddenly froze ng makita ko ang isang napakaling aso sa daanang tatahakin ko, I was about to turn my back quietly dahil napakalaking aso nito at hindi malabong sakmalin ako but wrong move, the f*cking dog just turn its head towards me at sa hindi malamang dahilan its white sharp teeth gritted and growl. I can't move my ass out. F*ck! What should I do! I've never encounter like this all my life, stiff and unable to move, the dog suprisingly run towards me.. I cant breath... my whole body was shaking, my heart is trobbing like hell.. is this the end of me.. oh please not with that dog.

Inaasahan ko na ang dapat mangyari, so I close my eyes waiting for my destiny to be bitten by this cruel dog. But surprisingly nothing happen so to find whats going on I open my eyes and I just cant believe what I saw. The dog was sitting on its butt and looking at me like I am his master.

"Good dog.." a familiar voice just spoke. To my surprise, the very least person that I am expecting at this very moment was standing at my very back with his jogging attire, he looks so hot. Hayy... wow does it feel kaya to be locked up in those arms. "Are you alright??" As if on cue, I recovered my senses at wala sa sarili na tumango bilang sagot... It turn to be his dog pala. He ask apology for the behavior of his dog, and he told me na bagong lipat sila dito.. he seem so happy to know na few blocks away lang ang pagitan ng bahay namin after a few more chitchats.. we parted ways.

At present I still coud'nt believe na may bloodline syang kabute.. appearing everywhere. Well in any case he turn out to be a hero to me. Biglang sumusulpot kapag nasa danger zone ako. I should give him credit for that.. pogi points maybe??