2. BÖLÜM: BİRBİRİNE SAPLANAN OKLAR

57 10 39
                                    

Ambulansın alıp götürdüğü Taylor Russell'in arkasından bakıyorduk. Bizi tanımaması lazımdı.

Chris benim aksime kafasını kullanarak ölüp ölmediğini kontrol etmişti.

Şanslı liderimiz yaşıyordu maalesef.

Hala bu görev için mecburdum. İçimdeki canavar bile gitmememi istiyordu.

Fakat zaten yaptığım şeylerin acısını Neva, zevkini ise canavar çıkarıyordu.

Bu yüzden içimdeki canavarı zevklendirmek için görevi kabul edecektim.

Şu anda lider yokken gidersem, bana yapacakları şeyleri düşünmek istemiyordum.

Aslında başa çıkabilirim fakat yine dayanıklılığımla her yerde olduğu gibi dikkat çekerdim ve bizim istediğimiz şey de buydu, dikkat çekmek.

Chris hastanenin bilgilerini sızmıştı ve geçtiğimiz saatlerde Taylor Russell'in ameliyattan çıktığını öğrenmiştik.

Eğer bugün gidersem kupa için birleşmiş olan grupta istediğim dikkati çekecek ve marifetlerimi göstererek Taylor Russell'in yerini sarsacaktım.

Ölümden dönen liderimiz ise yerini almaya çalışacak ve bana daha çok yaklaşarak tanıyacaktı, tanıyacaktım, tanışacaktık.

Yerini almak gibi bir niyetim yoktu.

Yerini sarsmak, bugüne kadar hiç kimsenin yapmaya tenezzül bile etmediği bir şeydi.

Bu da benim işime geliyordu. Asıl istediğim kişinin dikkatini bu yolla çekecek ve kendime yanaştıracaktım.

Hiçbir erkek güzel bir kadının cazibesine, cilvesine veya ona sahip olma isteğine karşı koyamazdı, işte benim de sevgili liderimizi vuracağım nokta burasıydı.

Kalbini elime alıp yerlere fırlatacak ve onu sürükleyerek ezecektim.

Ne de olsa Siren, merhametsizliği ve vicdansızlığı ile tanınırdı.

Neden bu özelliği Taylor Russell'de kullanmayayım ki?

Aynada kendimle göz göze geldim ve kendime makyaj yapan elim duraksadı.

Neyim vardı bugün benim böyle?

Düşüncelerim susmuş, kulaklarım sadece kalbimin sızlamasını duymak istiyordu.

Her şeyi boş verip kendimi inceledim. Gerçekten de üzerimde bir boş vermişlik vardı.

Üzerimde fiziğimi ortaya çıkartacak güzellikte mini etekli elbise vardı. Altımda olan çorabın, pantolon olduğunu anlayabilecek yoktu.

Zaten amacımda kimsenin anlamamasıydı.

Muazzam görünen makyajımla da bir süre bakışıp elbisemin içerisine giydiğim, fiziğimi dahi bozmayan yeleği kontrol edip kendimi dışarıya fırlattım.

"Sence de yatılı kalacağın okul için fazla süslü olmamış mısın?"

Beni okulda yatılı kalacağımı zanneden annem duvara yaslanmış tek kaşını kaldırıp sorgularcasına bakıyordu.

"Acaba arkadaşlarımla ve okulumla İlk günüm olduğu için olabilir mi anne?"

Haklı olmamın verdiği payla ile birlikte gözlerimi devirmiştim ve bu da annemin terliğini kafamda hissetmeme sebep olmuştu.

Katiller de anne terliği yerdi.

"Anneye göz devrilmez Neva hanım!"

Yeniden gözlerimi devirmemek için kendimi çok zor tutsam da başarılı olmuştum.

Susturulmuş Çığlıklar Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin