Karar

18 5 4
                                    

040723
                                                                                                                              ~                                                       Selam

Ben galiba okuldan ayrılmak istiyorum. Aslında bunu uzun zamandır düşünüyordum ama yine de yapamıyordum. Fikrini ne değiştirdi dersen. Tek bir şey olduğunu söyleyemem ama bir şey emin olmamı sağladı.

Şu zorbaları biliyorsun zaten. Geçen gün yağmur yağarken çantamı bahçeye saçtıkları için toplamaya çalışırken sırılsıklam oldum. Resim dersine gittiğimde de resim hocası bir anda beni azarlamaya başladı. Dediklerinden biriside " bu okulu haketmemiş olmam"dı. 1 yıl boyunca köpek gibi çalışıp girdiğim okulu haketmemişim. Şaka gibi ama gerçek. Bu söylediği şeyler beni bir düşünceye itti. Ya haklıysa?

Bu okulu haketmiyorumdur belki ya da bu yaşamı. Ölmem gerekiyordur belki. Herkesin rahatlaması için. Biliyor musun bugün vapura bindim ve bir kaç ses gelip vapur devriliyor gibi oldu ama ben korkmadım, tam tersi kafamı gülümseyerek kaldırdım. Nedenini bilmiyorum. Neyse çokta önemli değil. Gelip geçerler bu düşünceler ergenim sonuçta. Bugün burada bitirelim mektubu.             
                                                                                                                             .Yağmur       
-------------------------------------------------------------------------------
Adam elinde ki mektuba bakarken içine bir korku düştü. "Ya kız kendine birşey yaparsa?". Mektup evine dün gelmişti ve çocuk uyuyamamıştı.

Bugüne kadar mektupları sadece okumuştu herhangi bir şey yapmamıştı.  Ne yapabilirdi ki zaten? Mektuplar o okuldayken geliyordu hep.

Evet mektuplar birisinin evine gidiyordu. Yankı Meva. Üniverste 1. Doktorluk bölümün de.

Yankı kafasında ki havluyu son bir kez saçlarına sürterek koltuğa fırlattı. Ne yapmalıydı. Yardım etmeye çoktan karar vermişti ama nasıl?

Bir ileri bir geri yürümeye başladı. Adresini öğrenip yanına gidebilirdi. Ya kız garip karşılaşırsa? İçinde bir yer ne olursa olsun onu bul diye diretiyordu. Hem kurtarma şansı vardı. Birisini kurtarabilirdi.

Mektup da yazan gibi ergenlikle ilgili olabilirdi ama sırf ergenlikte diye onu görmezden gelemezdi. Ne yani insan değil miydi bu kız? Onunda duyguları vardı ve önemliydi.

Yürümeyi kesti ve hızlı adımlarını mutfağa yöneltti. Telefonu alıp bir numara tuşladı. Sabırsız bir şekilde ayağıyla ritim tutarken telefon açıldı.

-Alo? Abi sabahın beşinden neden aradın ya?

-Kardeşim senden bir iyilik isteyebilir miyim?

-Günaydın falan da yok diyorsun. İsteyebilirsin, ama saat beşte değil.

Telefon kapandı. Yankı şaşkınca telefona bakarken telefon çaldı.

-Ne lazım?

-Deli herif neden kapattın neden aradın?

-Söyleyecek misin artık uykumdan feragât ediyorum şuan.

-Tamam söylüyorum. Arda bana bir adres bulman lazım.

Life's So HardHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin