Nida | BinChan

tek

Yavaş yavaş buraya alışmaya başladım. Geçen zamanı aklımda tutamasam da yanımdan ayırmadım ajanda sayesinde bir ayı geride bıraktığımı anlayabildim. Mahsullerim yavaş yavaş boy vermeye başladı. İnsanlar bana alışmaya başladı. Hatta bana kızlarını anlatıyorlar.
" Yakışıklı oğlansın sana bir kız bulalım bu köyden. Evlen daha rahat yaşarsın."gibi sözleri çok duyar oldum.  Hatta evime birkaç köylü misafir ettim. Hepsi de şans eseri kızlarını yanında getirmiş.

Çok kötü olduğum bir gündü. Kendimi gene yollards anlamsız bir şekilde yürürken buldum. En yakın yerden bir içki almam gerek. Dükkana girdiğimde iki şarap alıp çıktım. Nefeslerimi kontrol edemiyordum. Ellerim titreyerek verdim parayı. Hatta o kadar kendinde değildim ki dükkanda olan şerifi bile fark etmemişim. Arkamdan koşar adımlarla gelip beni durdurmuş. Önüme geçip omzuma elini atınca fark ettim.

"İyi misin? "

"Hmhm." Anlamsız bir ses çıkartıp başımı salladım. Ağır adımlarla yürümeye başladım. O da beni takip etti. Dur gelme demedim onu bile diyecek halim yok. Eve ulaştığımda kapıyı bile kapatmadan koltuğa oturdum. Arkamdan kapı kapatma sesini duydum. Bardak arama zahmetinr girmeden çakmağımı kullanıp tıpayı açtım. Boğazımdan akan yakıcı sıvı beni bir nebze olsun rahatlattı. Hemen ardından bir sigara yaktım. Hemen yanıma oturdu. Elinde bir bardakla çıkageldi. Ona da bir bardak doldurdum. İkimiz de konuşmuyoruz. Ama sanki derin bir muhabbetin içindeyiz. Yani ben öyle hissettim. Varlığım sanki burda değil gibiydi. Gözümden ben dahi anlamadan bir yaş pantolonuma damlayıverdi. Beni kendine çekip sırtımı sıvazladı.

Sahi en son ne zaman biri benim sırtımı sıvazlamıştı?

Hiç sesimi çıkartmadım. Ona izin verdim. Beni kendinr çekmesine , burnunu saçlarıma yaslamasına. Derin bir nefes çekti. Ona rağmen şişeyi dudaklarıma götürüp bir yudum daha aldım. Bana bu ağırlık fazla geldi. Geri çekildim. Yanan sigaramdan bir nefes daha aldım.

Arkadaşlarım ve ailem sigara içmemi hiç sevmezdi. Ben de sevmezdim inanır mısınız? Sadece biraz olsun nefes almak için içiyorum. Boğuluyorum sanki. Denizin en dibinde ciğerlerim oksijensiz kalmış gibi çırpınıyorum. Kimse duymuyor ya da görmüyor. Sadece içme şunu demeyi biliyorlar. Kalbim o kadar acıdı ki sağ elimi göğsüme yasladım. Suratını hemen oraya çevirip bir şey olup olmadığını kontrol etti. Var diyemedim. Canım çok yanıyor diyemedim. Şimdiye kadar kime diyebildim ki?

Gözlerimden yaşlar akarken sigaramı içmeye devam ettim. Ciğerlerim bayram etti. Birkaç dakika da olsa nefes alabildim. O bardağından bir yudum daha şarap içti.

"Neden geldin? " Sonunda agzımdan bir cümle çıkartabildim.

"Gelmek istedim. "

Ne güzel de bir cevap ha!

Gene ses etmedim. Bir elini dizime koyup yavaş yavaş okşadı. Şişeyi kenara bırakıp sigaramı küllüğe bastırdım. Çıkan cıs sesi içimi titretti bir anlığına. Yüzüne baktım. Normalde insanlarin yüzüne her zaman bakamam. Sanki içimi görmelerinden korkuyorum. O yüzden birçok insanin göz rengini bilmem. Sorsan belki kardeşlerimi bile bilemem. Hiç bakamadım.

Baktım onun gözlerine. En dibine baktım. Şu gecenin karanlığında içimi titretecek kadar derin baktı bana. Kimsenin bakmadığı gibi. Daha doğrusu bakamadığı. Elimi dizindeki elinin üstüne koydum. Yutkundu sadece. Adem elması aşağı yukarı hareketi etti. Ben yutkunamadım bile. Sıcacık teni elimin altındayken nefes bile alamadım. Belki hayatımda ilk defa bir şeye cesaret edip dudaklarına atıldım. Neden yaptığımı bana sorsanız ben bile bilmiyorum. Bu adamı daha  ne kadar tanıyorsun ki öpüyorsun? Daha adam akıllı birbirinizi tanımıyorsunuz bile. Diyecek olanlar olduğunu biliyorum. Ama hayatım boyunca ilk defa bir şey umrumda bile olmadı. Sadece dudaklarımı sıcacık dudaklara yasladım. Sanki sığınır gibi.

Dudaklarımı orada dinlendirdim. Karşılık vermesini beklemedim. Sadece nefes alış verişlerimi  takip ettim. Dudaklarını usulca hareket ettirdi. Dudaklarımı ağzının içine çekip emdi. Sanki ruhumu emer gibi. Gerçi benim ruhum var mı ki? Varsa bile çoktan benden gittiğine eminim.