Angelic / Hyunlix

1

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

...

Sesizlik.

Tek istediğim sesizlik...

Ama günlerdir aralıksız yağan yağmur ve damla sesleri bu isteğime ısrarla karşı çıkıyor.

Yağmurun sesi yetmiyormuş gibi bir de sınıftakilerin sesleri kulaklarımı koparma isteğime sebep oluyor.

Hyunjin:"tuvalete gidebilir miyim?"

Ogretmeni Hyunjinin sorusuna karşın ufaktan kafasını sallayıp onayladı.

Hyunjin ayağı kalkıp sınıftan çıkmak için yürümeye başladı.

Sınıfın kapısını açtığında yüzüne soğuk bir hava vurdu. Umursamadan ıssız okul koridorunda yürümeye başladı.

...

İğrenç.

Okul tuvaletleri onun için her zaman en kötüsüydü.

Ellerini yıkarken aynada görüntüsüne bakındı. Çökmüş suratına.

Hyunjin:"ölü gibisin hyunjin."

Suratına biraz şu çarptıktan sonra geldiği ıssız koridordan geri sınıfına döndü.

...

Dersin son 10 dakikasını o gürültüde biseyler karalayarak geçirdi.

Sonunda bitmişti ve öğle arasına girmişlerdi. Çantasını toplayıp her zaman gittiği boş sınıf odasına gitti.

Hyunjin her öğle arasını burda geçirirdi. Yemeğini yalnız yer, yemeği bittikten sonra yine yalnız resim cizerdi.

Okulda en sevdiği yer burasıydı. Tek sevdiği yer...

Kantinde zaman harcamamak için evden hazırlayıp çantasına koyduğu yemeğini ve defterini çıkardı.
Sandviçinden bir ısırık alacaktı ki kapı birden açıldı.

Jeongin:"ahh...pardon Hwang Hyunjin siz misiniz?"

Hyunjin:"evet benim. Bir sorun mu var?"

Jeongin:"hayır hayır! Bay Bang seni çağırmamı istedide."

Siktir.

Kısa bir sessizlikten sonra cevapladı.

Hyunjin:"...peki teşekkür ederim."

Jeongin ufaktan eğilip kapıyı kapatıp odadan çıktı.

Hyunjin neden çağırıldığını bilerek ayaklandı. Eşyalarını çantasına koyduktan sonra onları orda bırakıp sınıftan çıktı.

Öğretmenler odasına ulaştığında kapıyı tıklatıp içeri girdi ve Bay Bang için ayrılan bölüme ilerledi. Öğretmeni onu orda bekliyordu.

Hyunjin sesini çıkartmadan orda dikilirken Bay Bang onu fark etmiş olacak ki konuştu.

Chan:"ahh..selam Hyunjin neden burda olduğunu biliyorsundur?"

Hyunjin ona cevap olarak sadece başını salladı.

Chan:"notlarını duzeltmen için sana çokça imkân tanıdık...senin için uğraştığımız için en azından biraz cabalayabilirdin."

Hyunjinden yine ses gelmeyince Bay Bang derin bir iç çekti.

Chan:"Hyunjin...biliyorum okumak istemiyorsun ve...sana hatırlatmaktan nefret ediyorum ama eğer çalışıp bir iş sahibi olamazsan sana bakabilecek kimse olmayacak..."

Bunlar gerceklerdi. Hyunjin ailesinin ölümünden sonra tek kalmıştı. Ve şu anlık ona öğretmeni Bay Bang bakıyordu. Bay Bang onun eski nesesine geri dönebilmesi için uğraşıyordu. Bir zamanlar sınıfın gözde öğrencisi herkesten daha enerjik, daha zeki olan zavallı çocuk bu üzücü olay yüzünden çökmüştü.

Hyunjin yine susmayı tercih etti. Boş gözlerle hocasına bakıyordu. Bay Bang onu artık daha fazla tutmak istemedi.

Chan:"lütfen dediklerimi senin iyiliğin için söylediğimi unutma Hyunjin.. çıkabilirsin."

Hyunjin hafiften eğilip odadan ayrıldı.

Koridorda yürürken karşısına çıkan bedenle duraksadı.

Jisung:"heeyyy...beni ilgilendirmez biliyorum ama Bay Bang ne söyledi?"

Hyunjin çocuğun yüzüne bakış atıp yanından yürümeye devam etti.
Jisung ise tam arkasından geliyordu.

Jisung:"hadi ama hyunjin...dersler hakkında konuştu değil mi? Sencede fazla boslamıyor musun? Eskiden sınıfın en iyisi sendin."

Hyunjin durup onu "rahatsız" eden çocuğa sert bir bakış attı. Ve yürümeye devam etti.

Jisung:"ahh hadi ama Hyunjin konuş benimle..Ne oldu sana. Neden benimle birden iletişimini kestin arkadaşız sanıyordum..."

Hyunjin durup arkasına döndü ve suratı asık tatlı çocuğa baktı. Ona bir cevap beklermiş gibi bakıyordu.

Hyunjin:"Annem..."

Hyunjin konuşmaya başlayınca çocuk diyeceklerine dikkat kesildi.

Hyunjin:"Annem Minho ve senin aranda olanları öğrendiğinde arkadaşlığımızı kesmemi söylemişti..."

Hyunjin bunu söyledikten sonra yüz ifadesini üzüntü kapladı. Ailesi iki erkeğin birlikte olmasına karşıydı. Ölmeden önceki isteklerinden sadece bir tanesi de onlarla arkadaşlığını kesmesiydi.

Jisung onun dediklerini anladığını belirterek kafasını salladı.

Jisung:"yani bizimle bir daha konusmayacak mısın..?"

Hyunjin sesiz bir şekilde yeri izlerken Jisung cevabını almıştı.

Jisung:"ahh... sanırım bu evet demek 3 yıl benim aptallıklarimi çektiğin için teşekkür ederim... görüşürüz..?"

Hyunjin kendinin bile duymadığı bir şekilde "görüşürüz" dediğinde Jisung çoktan ordan ayrılmıştı.

Hyunjin daha fazla orda dikilmek istemediğinden boş sınıfa doğru tekrar yürümeye başladı.

...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Selaammm!! Kişiliğim dışı bir ortam yaratmaya çalışıyorum umarım garip olmamıştır kwkskwxnkwlwsk okunacagini dusunmeyerek atıyorum ama yinede böyle sanki çok okuyanım varmış gibi yazmak çok eğlenceli neyse neyse sonraki bölümde (yani haftaya) görüşürüz askolar:333

Bubaaayyyyy!!!

✨✨✨