Laws Of The Other World

= 20 = Sudaki Varlık

"Bu nasıl mümkün olabilir?! Dr. Daniel, vücudundan düzenli egzersiz yaptığını görebiliyorum. Benim gibi zayıf ve evden çıkmayan birisinin seninle boy ölçüşebilmesinin hiçbir yolu yok." Li Qian mutsuz bir şekilde konuştu.

Dr. Daniel çelik halatların altına doğru yürüdü. Zhou Yu, Li Qian'ın omzuna hafifçe vurdu. "Dr. Daniel'in hareketlerini dikkatle izle. Ayrıca ipi iki bileğine de sar ki, gücün yetmese bile ip düşmeni önlemek için bileklerini tutsun."

"Ah... Demek öyle." Li Qian, aydınlanma yaşamış gibi görünüyordu.

Doktor Daniel ona hemen bir bıçak daha sapladı. "İpi bırakmayı falan unut. Bileklerin bir süre sonra yerinden çıkacak ve o kadar çok acıyacak ki ölmek isteyeceksin."

Li Qian zorlukla yutkundu. Ardından Doktor Daniel sorunsuz bir şekilde karşıya geçti. Ne de olsa, o bir kaya tırmanışı tutkunuydu ve sık sık açık havada hayatta kalma etkinliklerine katılıyordu.

Ancak Li Qian ipi tuttuğunda kalbi patlayacak gibi hissetmişti.

"Li Qian, havadayken tereddüt etmemelisin. Çünkü bir kez korku girdiğinde, olan hızını kaybedersin. Ve yolun ortasında kalırsan, bu benim yolumu da kapatacağın anlamına gelir."

Li Qian'ın kalbi sıkıştı. "Neden önce sen gitmiyorsun ki?"

Zhou Yu sakin bir şekilde konuştu. "Önce ben gidersem sana ne olacak? Tek kaldım diye asla karşıya geçmezsin."

"Zhou Yu, hiç korktuğun bir an oldu mu?"

Zhou'nun engelleyici kullanmamasının, iki başlı kurt örümceklerini yakın mesafeden vurabilmesinin ve o garip kuşları kaşlarını bile çatmadan vurabilmesi insanlık dışıydı.

"Elbette." diye yanıtladı Zhou Yu.

Belindeki küçük şey başını dışarı çıkardı ve konuyla o da ilgileniyormuş gibi merakla ona baktı.

"Ne zaman?"

"Arkadaşlarımın hepsini kaybedebileceğimi hissettiğimde."

"Bu duyguyu nasıl yendin?" Li Qian, ellerini ipin içinden geçirirken sordu.

"Onları kaybetmenin acı bir gerçek olduğunu anladığımda korkmayı bıraktım. Korumak için kendi hayatından daha önemli bir şeye sahip olduğunda, hırsların korkunun üstesinden gelmeni sağlıyor. Li Qian, Melek Boynuzları'nı geçtikten sonra düşündüğünden daha cesur olduğunu göreceksin." Zhou Yu bunu söyledikten sonra Li Qian'ı ileri doğru itti.

Li Qian, karşıya geçemezse Zhou Yu'nun yolunu kapatacağını hatırladığında, sanki hayatı buna bağlıymış gibi ileri doğru atıldı. Ayakları boşlukta kaldığı an, sanki şelaleye düşmüş gibi hissetmişti.

"Harika, işte bu..." Zhou Yu, dudaklarında gururlu bir gülümsemeyle Li Qian'ın arkasından baktı.

Wu Yun yaklaştığı anda onu kendine çekti ve Han Li koşarak ona sarıldı."Beni deli gibi korkuttun! Gerçekten aklım çıktı! Gelemeyeceksin ya da yolu ortasında kalacaksın diye kendimi yedim."

Li Qian'ın gözleri de sonuna kadar açıktı. Başardığına inanamıyordu. Üstelik bırakmamıştı!

Pek çok şeyin sandığı kadar korkutucu olmadığını anladığında kendi kendine gülümsedi. Li Qian döndü ve ona Aferin! İşareti yapan Zhou Yu'ya el salladı.

Geride kalan tek kişi Zhou Yu, başını eğdi ve ipek fuları iyice sıktı, yoksa küçük şey havadayken düşebilirdi. Ufaklık hareketlenme yüzünden başını çıkarıp etrafına bakındı, sonra korkudan titredi.