ရှုပ်ထွေးစွာ ငြိတွယ်မှု

အခန်း.၄

တိုက်ဆိုင်မှုလား ကံကြမ္မာလား မသဲကွဲစွာဖြင့် ထိုနေ့တစ်ရက်ထဲမှာပင် စတင်ဖြစ်ပေါ်လာခဲ့ခြင်းဖြစ်သည် ။ ရိုးရှင်းစွာပြောရလျှင်ဖြင့် အမျိုးမျိုးသောသံယောဇဥ်တို့သည် ထိုနေ့မှ စတင်ကာရှုပ်ထွေးလာခဲ့သည်မှာအမှန်ဖြစ်သည် ။ ထိုနေ့ည ညစာစားနေချိန်တွင် ခါတိုင်းကဲ့သို့ စကားပြောဆိုသံ ရယ်မောသံများဝေဆာနေခြင်းမရှိဘဲ တစ်ချက်တစ်ချက်မှ ထွက်ပေါ်လာတတ်သော ဒီပါမောင် ၏ စကားသံလေးများသာရှိလေသည် ။ ဝဏ္ဏမောင်၏ ချိုမြကာစူးရဲသောအကြည့်အောက်တွင် ဦးမင်းမောင်သည်ကား အပျိုဖြန်းလေးလို ဆက်ကျော်သက်တစ်ယောက်လို ရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှားနေသကဲ့သို့ ခါတိုင်းကဲ့သို့ တည်ကြည်ပြတ်သားမှုများ မပါဘဲ ရှက်ရွံ့မှုအနည်းငယ် ပါဝင်ရောယှက်နေသော ဖျတ်ခနဲကြည့်တတ်သော ဦးမင်းမောင်၏ မျက်ဝန်းအကြည့်တို့ကြောင့် ဝဏ္ဏမောင်အတွက် ချိုမြိန်သောကမ္ဘာတစ်ခုထဲသို့ ရောက်နေသလိုခံစားရစေကာ ပြုံးတုံ့တုံ့အခြေအနေကိုဖြစ်ပေါ်နေစေသည် ။ ညစာထမင်းဝိုင်းသည်ကား ဤသို့ဖြင့် တိတ်ဆိတ်စွာပြီးသွားခဲ့ပြီးနောက် သားအဖသုံးဦးသည်ကား အခန်းကိုယ်စီသို့ ဝင်ရောက်သွားခဲ့လေသည် ။
ဦးမင်းမောင်သည် အခန်းထဲသို့ရောက်သည်နှင့် ရင် တလှပ်လှပ်ခုန်ကာမောဟိုက်နေသော ခန္ဓာကိုယ်တို့ကြောင့် ကြိမ်ပက်လက်ကုလားထိုင်ပေါ်သို့အမြန်ထိုင်ချလိုက်ရလေသည် ။
'' သားကြီးက
ငါ့ကိုဘယ်လိုအကြည့်မျိုးနဲ့ ကြည့်နေတာပါလိမ့်...ငါကရော ဘာလို့ရင်ခုန်တာလိုလို မောတာလိုလိုနဲ့ ဖြစ်နေရတာတုန်း...ထူးဆန်းလိုက်တာ....အဲ... ပြီးတော့သားကြီးကနေ့လယ်တုန်းက ထူးထူးဆန်းဆန်းတွေပြောတုန်းကရော ငါကဘာလို့ ရှက်သလိုလို ခံစားနေရတာပါလိမ့်  ...ဟူး.... မင်းမောင်ရေ မင်းတော့ အသက်ကြီးမှ ဆယ်ကျော်သက်လေးရည်းစားခိုးထားရသလို ခံစားချက်တွေခံစားနေရပါလား.... သားကြီးရေ...မင်းမလွယ်ပါလားကွာ...ဟူး.....''
ဟိုဟိုဒီဒီအတွေးများနေစဥ်အခန်းတံခါးခေါက်သံနဲ့အတူ ဖေဖေ သားကြီးပါ  ဝင်လာရန်ခွင့်ဝင်လာလို့ရမလားဟုမေးသံပါထွက်လာသည့်အတွက်ပြုလိုက်လေသည် ။ အခန်းတွင်းမှ ခွင့်ပြုသံထွက်လာသည့်အတွက် ဝဏ္ဏမောင်လည်း တံခါးကိုတွန်းဖွင့်ကာ ဝင်လာခဲ့လေသည် ။ ထို့နောက် ကြိမ်ကုလားထိုင်ဘေးရှိ ခုံပုလေးတွင်ဝင်ထိုင်ကာ ဖခင်ဖြစ်သူအား စူးစိုက်ကြည့်နေသဖြင့် ဦးမင်းမောင်မနေတတ်တော့ပေ ။
'' မအိပ်သေးဘဲ ဖေဖေ့ဆီဘာလာလုပ်တာတုန်း သားကြီးရဲ့... ''
'' မအိပ်ချင်သေးလို့ပါ ဖေဖေ ၊ ပြီးတော့ သားဖေဖေ့ကိုမေးစရာလေးရှိလို့ပါ..... ''
'' ဟုတ်လား....ပြောစမ်းပါဦးကွ ၊ ငါ့သားကြီးက အဖေ့ကိုဘာတွေမေးမလို့တုန်း... ''
'' သားမေးတာတွေကို ဖေဖေ အသေအချာဖြေပေးရမှာနော် မလိမ်ရဘူး...... မညာရဘူး ''
'' ဟော..ခက်ကုန်ပါပြီ.... ဖေဖေက ဘယ်တုန်းကညာဖူးလို့တုန်း သားကြီးရဲ့ ၊ ကဲ.... မေး ၊ မေး..... ဖေဖေဖြေပေးမယ်... ''
''ဟုတ်...အဲဒါဆို သားမေးမယ်နော် ''
'' မေးပါဗျာ... ''
'' ဟုတ်... ဒါဆို နေ့လယ်တုန်းက ဖေဖေ့ကိုသားဖက်ထားတော့ ဘယ်လိုခံစားရလဲ ''
ဒိတ်ခနဲခုန်လာသော ရင်နှင့်အတူခြေဖျားလက်ဖျားတွေပါအေးလာသော ဦးမင်းမောင်တစ်ယောက် ငြိမ်ငြိမ်ထိုင်မနေနိုင်တော့ ထကာ ပြတင်းပေါက်နားသွားရပ်လေတော့သည် ။
'' ဟမ်... အဲဒါက..အဲဒါက ဘာခံစားရမှာလဲ သားရ.... သားကဖေဖေ့ကိုဖက်တာ ဖေဖေကဘာတွေထူးပြီးခံစားရမှာလဲကွာ.... ပျော်တာပေါ့ သားကြီးရ ..''
'' မဟုတ်ဘူး...ဖေဖေ ညာနေပြီ....''
'' ဟောဗျာ..မညာပါဘူး သားကြီးရဲ့...အဲဒါ ညာစရာလားကွာ ''
'' ညာနေတာပါ ဖေဖေညာနေလို့ သားကိုကြည့်ပြီးမပြောရဲတာပေါ့.... ဖေဖေမညာဘူးဆိုရင် သားကိုတည့်တည့်ကြည့်ပြီးပြောပါ ''
'' ကောင်းပါပြီဗျာ... ပြောပါ့မယ် ပြောပါ့မယ်ဗျ ဟား....ဟား.... သားကြီးကတော့ကွာ ''
ဦးမင်းမောင်တစ်ယောက် ရယ်သွမ်းသွေးကာပြောဖို့ရန်မော့ကြည့်လိုက်သောအခါတွင် မိမိအားစိုက်ကြည့်နေသော ဝဏ္ဏမောင်၏ မျက်လုံးများကြောင့် ရင်တွေခုန်ကာ ကြက်သေသေသွားရတော့သည် ။ မိမိအားစိုက်ကြည့်ကာ ရပ်တန့်သွားသောဖခင်ဖြစ်သူကြောင့် ဝဏ္ဏမောင် အားမလိုအားမရဖြစ်ကာ ဖခင်ဖြစ်သူအား တင်းကြပ်စွာပွေ့ဖက်မိတော့သည် ။
'' ဖေဖေ ....ဖေဖေမပြောရင် သားပြောပြမယ်... နေ့လယ်တုန်းကဖေဖေ့ကိုဖက်ထားတဲ့အချိန်တုန်းက သားဘာဖြစ်လို့အဲ့လိုဖက်မိသွားမှန်းမသိဘူး....ဒါပေမဲ့ သားရင်ထဲမှာတလှပ်လှပ်နဲ့ပျော်တာလိုလို ကြည်နူးတာလိုလို ခံစားရတယ်..... အဲဒါပြီး ညစာစားတော့ ဖေဖေ့ကိုကြည့်နေရင်းနဲ့ သားစိတ်ထဲမှာ ဖေဖေ့ကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ဖက်ထားချင်လာတယ်.... ဖေဖေ့ကိုပဲကြည့်ချင်နေမိတယ်.... သားကိုယ်သားလည်း ဘာဖြစ်မှန်းမသိပါဘူးဖေဖေရာ ....''
သားကြီး၏စကားကိုကြားပြီး ဦးမင်းမောင်၏စိတ်ထဲတုန်လှုပ်သွားရကာ ဖက်ထားသည်မှ အတင်းရုန်းထွက်ပြီး ပြတင်းပေါက်သို့သွားရပ်လိုက်သည် ။ ကတုန်ကယင်ဖြစ်နေသော စိတ်ကိုထိန်းကာ အသက်ဝဝရှူလိုက်ရသည်။
'' သားကြီး ကလည်းကွာ.... အဖေ့ကိုစနေပြန်ပါပြီ....သားကြီးက ဖေဖေ့ကိုချစ်လို့အဲ့လိုဖြစ်နေတာလေ ဘာမှမထူးဆန်းပါဘူးသားရယ်....ပုံမှန်ပါပဲကွ ''
'' မဟုတ်ဘူးဖေဖေ ခါတိုင်းသားဖေဖေ့ကိုဖက်ထားလည်းအဲ့လိုခံစားချက်တွေမရှိဖူးဘူး.... ဒီနေ့ကျမှ အဲ့ဒီခံစားချက်ကြီးရလာတာ... အဲဒါကြောင့် ဖေဖေ့ဆီကိုလာမေးတာပါ.... ''
'' ဖေဖေကတော့ ဘာမှမခံစားရဘူး.... ပုံမှန်ပါပဲ ''
'' ဖေဖေမညာပါနဲ့ဗျာ.... သားသိတယ် ဖေဖေသားကိုဘာလို့မကြည့်ရဲတာလဲဆိုတာကို.....ပြီးတော့သားအကြည့်တွေကိုဘာလို့ရှောင်နေတာလဲဆိုတာကို.... ''
'' ဘာလို့ညာရမှာလဲ ငါ့သား...ဖေဖေကဘာကိုညာရမှာလဲ.... ''
'' ဖေဖေဘာလို့သားအကြည့်တွေကိုရှောင်နေရတာလဲ.... ဖြေပေးပါ ဖေဖေ...''
'' အဲဒါက....အဲဒါက....''
'' ​ေဖြလေဖေဖေရဲ့... ဘာ အဲဒါကလဲ ''
'' ဟိုလေကွာ.......ဟိုလေ...''
'' ဖေဖေမဖြေနိုင်ဘူးမလား.....''
မိမိကိုယ်တိုင်၏ ရောက်ယက်ခတ်နေသောစိတ် ၊ ကတုန်ကယင်ဖြစ်နေသော အခြေအနေတွင်ရောက်နေသော ဦးမင်းမောင်အတွက် ဝဏ္ဏမောင်၏ ချောင်ပိတ်မေးခွန်းများက စိတ်အချဥ်ပေါက်ကာ ဒေါသထွက်လာစေသည် ။
'' အေး... ဟုတ်တယ်ကွာ....ဟုတ်တယ်....မင်းကြည့်တာတွေကို မခံနိုင်ဘူး...စိတ်တွေလှုပ်ရှားပြီးရင်တလှပ်လှပ် ဖြစ်ရလွန်းလို့ မင်းအကြည့်ကိုရင်မဆိုင်ရဲဘူး.... ပြီးတော့ မနက်က မင်းအာသာဖြေနေတာကိုမြင်ပြီး ထိန်းမရတဲ့စိတ်ဆန္ဒတွေ လိုချင်တပ်မက်မှုတွေကြောင့် မင်းကိုငါမကြည့်တာ.... ရပြီလား....ဝဏ္ဏမောင်.... ''
ဒေါသထွက်ကာ တစ်ကိုယ်လုံးတုန်ယင်ပြီးပြောနေသောဖခင်၏စကားများကိုကြားကာ စိတ်ထဲဝမ်းသာမှုနဲ့အတူ နောက်ကနေတင်းတင်းကျပ်ကျပ်ဖက်ထားမိတော့ တိုးဖွဖွကြားလိုက်ရသောစကားသံကြောင့် ဦးမင်းမောင်၏ လည်ပင်းဆီသို့ခေါင်းတို့​ေဝှ့မိပါတော့သည် ။
" ဟင်း .....ဖေဖေကိုယ်တိုင်လည်း ဘာတွေဖြစ်လို့ဖြစ်နေမှန်း သေချာမသိတော့ပါဘူး သားကြီးရယ်..... ''
''စိတ်မပူပါနဲ့ဗျာ....သားတို့ကြိုးစားပြီးနားလည်အောင်လုပ်ကြတာပေါ့....နော် ဖေဖေ.....''
ဖက်ထားလျက်သားနေရင်းမှ ဦးမင်းမောင်တစ်ယောက် မိမိ၏ အနောက်ဘက်ရပ်ဝန်းတင်ပါးများဆီမှ ပူပြင်းတင်းမာသော အထိအတွေ့ တစ်ခု​ေ​ြကာင့့် မျက်လုံးပြူးသွားရလေသည် ။ အနောက်နိုင်ငံတွေထိ ပညာတော်သင်သွားကာနေထိုင်လာခဲ့ရသောကြောင့် ယောက်ျားလေး နှစ်ဦးအကြား မည်သို့ဆက်ဖြစ်နိုင်သည်ကို နားလည်သောကြောင့် ဦးမင်းမောင်အတင်းရုန်းထွက် လိုက်ရသည် ။
'' သား...သားကြီး...မင့်....မင်းဟာကြီးက...''
''အဟီး.... ဖေဖေ သားအခန်းထဲပြန်တော့မယ်ဗျ Good Night ပါ ''
ပြောပြောဆိုဆိုဖြင့့် ပုဆိုးကြားထဲမှရုန်းကြွဖောင်းထွက်နေသောလီးတံကြီးအားလက်ဖြင့်အုပ်ကိုင်ကာ အခန်းထဲမှ ထွက်သွားသောသားကြီးအားကြည့်ကာ ရှက်ပြုံးပြုံးကာ အိပ်ရာပေါ်ဝုန်းခနဲလှဲချလိုက်ပြီး စောင်ကြီးကိုခေါင်းထိဆွဲခြုံလိုက်သူကတော့ ဦးမင်းမောင် ပင်ဖြစ်ပါတော့သည်.... ။