ရှုပ်ထွေးစွာ ငြိတွယ်မှု

အခန်း.၁၀ 🔞🔞🔞

ည၏လမင်းကြီးသည်ကား သူ၏အလင်းရောင်များဖြင့် ကမ္ဘာမြေတစ်ခွင်အား လင်းလာစေလျက်အေးမြနေစေလေသည် ။ ကြယ်ကလေးများသည်လည်း မှိတ်တုတ်မှိတ်တုတ်ဖြင့် ညကောင်းကောင်ပြင်တွင် စိန်မှုန်လေးများဖြန့်ကျဲထားသကဲ့သို့ တလက်လက်တောက်ပလျက်ရှိပေသည် ။ လူသားများအိပ်စက်အနားယူရာအချိန်ကာလဖြစ်သည့်အတွက် တစ်ခါတရံထွက်ပေါ်လာတတ်သော အသံများမှလွဲ၍ ရန်ကုန်မြို့ကြီးသည် တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်လျက်ရှိနေပေသည် ။

ထိုနည်းတူစွာပင် သလင်းနှင်းဆီစံအိမ်ကြီးသည်လည်းတိတ်ဆိတ်လျက်ရှိနေပေသည် ။
ထိုအခိုက်တွင် အိပ်မောကျနေသော အိမ်ကြီးရှင်များထဲမှ တစ်ဦးမှာ မျက်ခုံးများတွန့်ကြုံ့လာကာ အိပ်ရာမှတစ်ရေးနိုးလာလေသည် ။ မျက်လုံးများဖွင့်လာပြီး ရေသောက်ရန် ဘေးမှစားပွဲပေါ်သို့ကြည့်လိုက်ရာ မည်သည်ကိုမျှ မတွေ့သဖြင့် စုတ်တစ်ချက်သပ်ကာ ထလာပြီးအခန်းထဲမှထွက်ကာ အောက်ထပ်သို့ဆင်းခဲ့လေတော့သည် ။ အောက်ထပ်သို့ရောက်လျှင် ထမင်းစားခန်းသို့သွားကာ ရေတစ်ခွက်သောက်ပြီးနောက် ခဏအချိန်ဖြုန်းကာ အပေါ်ထပ်သို့ပြန်တက်ခဲ့လေသည် ။ အပေါ်ထပ်သို့ရောက်လျှင် ပျံ့လွင့်လာသော ညည်းသံတိုးဖွဖွကို ကြားလိုက်သောအခါ မျက်လုံးအစုံတို့မှာ ပြူးကျယ်လာပြီးလျှင် ထိတ်လန့်သွားကာ စိတ်ငြိမ်အောင်ထိန်းပြီးနောက် အသံကြားရာသို့လျှောက်လာခဲ့လေသည် ။
'' အာ့.....ဟာ့.....အင်း.....ဟင်း....
ကောင်း...ကောင်းတယ်....
အာ့....ဟား.....အား.....ရှီး....''
'' အာ့...ဟား.....အား.....ဟင့်.....''
'' ဟင်....ဘယ်ကအသံတုန်း....ဘယ်သူ့အခန်းကလဲ...ပြီးတော့ ကောင်းတယ်ဆိုတာကဘာပါလိမ့်....အသံတိတ်လျှောက်ပြီး.. သေချာရှာမှပဲ....'' ဂရုစိုက်ကာခြေကိုဖော့နင်းပြီး အသံမထွက်အောင် သတိနှင့်လှမ်းကာ အသံထွက်ပေါ်လာသောအခန်းရှေ့သို့ရောက်လျှင် အနည်းငယ်ဟနေသော အခန်းတံခါးကြားမှ ချောင်းကြည့်လိုက်လေရာ မြင်လိုက်ရသောမြင်ကွင်းကြောင့် အလွန်အမင်းထိတ်လန့်တုန်လှုပ်သွားလေတော့သည် ။

.........................................................................

ဝါကျင်ကျင်မီးရောင်ဖြင့် မှိန်ပျပျလင်းနေသော အခန်းထဲတွင်မူ ကိုယ်လုံးတီးဖြစ်နေသည့်
ဦးမင်းမောင်သည် ကုတင်ခြေရင်းကိုလက်ထောက်ကာ မတ်တပ်ရပ်ပြီး ခြေများကိုကားကာ ရပ်နေပြီး မိမိစအိုထဲသို့ အဝင်အထွက်လုပ်ကာ ထိုးသွင်းနေသော ဝဏ္ဏမောင်၏ ကြီးမားသောလီးကြီးဖြင့် အားရကျေနပ်စွာ အလိုးခံလျက်ရှိပေသည် ။
'' အာ့...ဟား.....ေကာင်း....အာ့...ကောင်းလိုက်တာ...ဟာ့....ဟင်း.....လိုး....လိုးစမ်းပါ....သားကြီးရ....​အာ့...ကြမ်းကြမ်း......ဟာ့....လေး....လိုး....ဟား...''
'' အာ့...ရှီး.....ဒါ့ထက်ကြမ်းရမှာလား....အဖေ့ဖင်က... အတော်လီးကြိုက်နေတယ်ပေါ့လေ....ဖောင်း...ဖောင်း....ဖတ်...ဖတ်...
အာ့...ဟား...''
'' အမလေး....အီး.....ဟီး....ကောင်းလိုက်တာ....အာ့....အာ့....ဟား.....နို့တွေ....အာ့....ချေပေးဦး....ဟား.....ဟား....''
ဖခင်၏တောင်းဆိုသံကြောင့် ဝဏ္ဏမောင်မှာ ခါးကိုကိုင်ကာလိုးဆောင့်နေရာမှ ဦးမင်းမောင်၏ နို့သီးလေးများကို အားရကြမ်းတမ်းစွာ ဆွဲကိုင်ချေမွပြီး ကိုယ်အားဆွဲမတ်လိုက်ပြီးလျှင် ခါးအားသုံးကာ ကြိတ်လိုးလိုးလိုက်သောအခါတွင် ဦးမင်းမောင်မှာ ဖင်ကြီးအား အတင်းကော့ပေးလာပြီး ညည်းသံများထွက်ပေါ်လာပြန်လေသည် ။
'' ဟိုတစ်နေ့က... ညီ့လီးကိုသားစုပ်ပေးနေတာကို...ဖေဖေမြင်တယ်မလား.....''
'' အာ့...ဟား.....မြင်တယ်....အာ့.....အမလေး....အား...ရှီး....သားငယ်လီး....အာ့...ဟာ့...
လီးကလည်း.....အကြီးကြီးပဲ.........အာ့...ဟား....ကောင်းတယ်..........အာ့....ဟား....ရှီး.....''
'' အာ့....ဖောင်း....ဖောင်း....ဖတ်...ဖတ်....ရှီး....
ဟား....ညီလေးလီးကိုရော အဖေစုပ်ချင်နေတာမလား.....အာ့....ဖောင်း......ဖောင်း.....အာ့...''
'' အင့်....ဟင့်....အင်း.....စုပ်...ဟာ့....ဟာ့....စုပ်မှာ.....အား....အမလေး....ကောင်း...အာ့...ကောင်းလိုက်တာ...ဟား.....''
'' တကယ်စုပ်မှာလား.....''
'' အင်း.....ဟင်း.....စုပ်မှာ......အာ့.....ဟ....လီးတစ်ချောင်းလုံး....ဟာ.....ပါးစပ်ထဲအကုန်.....ဟား.....အား...ဝင်အောင်....စုပ်မှာ.....အား....ဟား....''
'' အင့်...အင့်....ညီလေးက လိုးချင်တယ်ဆိုရင်ရော.... အဖေက ခံမှာလား...ဟား....ရှီး....ဟား..''
'' အာ့....ဟား....သားငယ်....ဟား....သားငယ်က လိုးမှာမလို့.....ဟား....လား...အာ့.....''
'' အင့်...ဖောင်း...ဖောင်း....လိုးရင်...ခံမှာလားပဲဖြေ...''
'' အင့်....ဟင့်....ခံမှာ.....အာ့....ဟား...''
'' ဟုတ်ပြီ.....အခု...ခုတင်ပေါ်မှာ....ပက်လက်လှန်....ပေါင်ကားပြီး... ဖင်ကိုဖြဲထား......ညီလေးကိုသွားခေါ်လိုက်မယ်....''
'' အင်း....ဟင်း...မြန်မြန်.....အာ့...ဟား...''
ဖခင်အားပြောပြီး ဖင်ထဲမှ လီးကိုပလွတ်ခနဲဆွဲထုတ်ကာ အင်္ကျီမဝတ်တော့ဘဲ ပုဆိုးကိုကောက်ဝတ်ကာ....အခန်းထဲမှ ထွက်လာခဲ့တော့သည် ။