Kolaydır pes etmek
İnsan doğasi bu ya, gelemez zora..
Tercihi kolay olandir hep..
Oysa bilmez insan..
Savaş ne kadar çetin olursa
Zafer o kadar kiymetli olur..
Gel de anlat bunu yüreğe..
Kabullenir mi zoru?
Basitmiş deyip geçmek dururken
Savaşmayi tercih eder mi?
Neden görmez ki insan?
Neden anlamak istemez ki?
Bitti deyince hic bir seyin bitmedigini..
Düsünmek gerekti..
Nokta bir cümlenin bittiği yerken
Başka bir cümlenin de başladığı yerdi..
Pes etmek, savaşı bırakmaktı
Belki de hiç başlamamaktı..
Başlamamaksa bitirememekti..
Başlamayan bir sey nasıl biterdi?
Pes etmek,
Zaafiyetleri ortaya koymakti,
Ben burdayim..
Ve savunmasizim..
Gelin ve yıkın beni demekti..
Pes etmek,
Korkaklıktı.. Zayıflıktı..
Acizliğin, röprodüksyonu yapilmaya değmeyecek kadar
Basit bir tablosuydu..
Pes etmek..
Ne adamın adamlığına yakışırdı
Ne kadının kadınlığına..
Ne bir adamın gözlerinde görülmeliydi
Ne de bir kadinin..
Adam yakışan
Vazgecmemekti..
Ümitvar olmaktı..
Savaşmakti..
Pes etmek değildi..
Ve kadina yakışan
Uğruna savasılmaya değer olmaktı..
Uğruna savaştığı değmeliydi..
Velhasılıkelam insana yakısmıyordu pes etmek
