Hani bazen bıkarsın ya hayattan..
Nereye baksan
Nereye dönsen yüreğin durmak istemez hani göğüs kafesinin içinde..
Hani anlatmak istersin ama anlatacak kimseyi bulamazsın ya..
Ve ya tüm bunları özet geçecek bi şey olur ya..
Bir cevapsız arama ya da bir mesaj..
Belki bitmek bilmeyen bi kâbus..
İşte öyle zamanlarda alıp başını gitmek gelir ya içinden..
Gitmeli de...
Böyle giderken yanına çok şey almadan
Çok insan olmadan
Mesela tek başına..
Ya da çok eşya olmadan
Mesela bir sırt çantasının aldığı kadar..
Gidebildiğin kadar gitmelisin..
Uzaklara.. Çok uzaklara..
Hatta bulutlarda değilse
Hayallerine...
Yine de her şeye rağmen
Çok zorlamadan..
Mesela iki hafta..
Üzerindeki rehavetten kurtulmasna yeter gibi..
Ya da bana yeter :)
Ama öyle su olmasa da olur bu olmasa da olur demeyeceksin.
Alip basini
Adam akilli gidiceksin iki hafta..
Kimseden izin felan istemeden..
Şartsız şurtsuz.
Hatta belki kimseye haber bile vermeden..
Kaçar gibi..
Ölmüş gibi..
Geride kalanlarla iletişimi tamamen kesip
Sırra kadem basarsın
Ya da..
Her zamanki gibi
Bi köşeye çekilip saatlerce...
Müzik dinleyip..
Hayaller kurup..
Sonra o kurduğun hayalleri kendi ellerinle yıkıp..
Gözlerin şişinceye
Göz altların morarıncaya kadar ağlayıp..
Sonra göz yaşlarını hırkanın koluyla silip..
Ertesi gün hiç bir şey yokmuş
Mutluymuş gibi gülümseye devam edersin...
İşte bu iki seçenekten
Hep ikincisini seçiyoruz ya hani
Ya da zorunda kalıyoruz ya..
İste o zorunda bırakan herkesin
ALLAH BELASINI VERSİN!!!
