DALYA•

4. Bölüm

Bebeklerim Beni Özlediniz Mi? Sanırım Fazlasıyla Bir Ara Verdik

Devam Etmenin Zamanı Çoktan Geldi!

Eğer Sizde Hazırsanız

İyi Okumalarrr <3 <3

Ayrıca yorum ve oylarınızı benimle paylaşmaktan çekinmeyinn

__________________

"Günaydın!" İkisi içinde konuştuktan sonra hala sessiz bir şekilde yeşillerini üzerimde gezdiren kadını yok saymaya çalışarak Kaya beye döndüm tabi o gözleri ne kadar yok sayabilirim bilmiyorum.

"Kaya bey ben Kuzeylerle buluşmak için gelmiştim de aramalarımı açmadıkları için sizi rahatsız ettim kusura bakmayın." Kadın da gözlerini üzerimden çekip eşiyle bakışmaya başladı resmen bakışmalarıyla anlaşıyorlar bunu tanımayan bir insan olarak bile anlayabiliyorum.

"Olur mu öyle şey ne kusuru gel bizim eşekler seni bekletmişler, lütfen içeri geç. Bizde tanışmış oluruz Dalyacım!" Kadının sesi de kendisi gibi naifti hem öyle bir aurası var ki insani kendine çekiyordu. Karşı gelmek çok zor olmalı cümleleri zihnimde yer edinmeye başladı.

"Ben hiç rahatsızlık verm-"

"Lütfen kırma bizi!" Elimden tutup beni içeri çekmeye başladı. Ağzımı açamıyorum sanki elimi tutması o tatlı enerjisini benimle paylaşmasına yardımcı olmuştu kendimi engelleyemediğim buruk bir gülümsemeyle Afra hanımın adımlarını takip etmeye başladım.

"Hayatım biraz konuşabilir miyiz?" Afra hanım Kaya beye sorduğu soruyla içeride tek başıma oturacağımı fark etmek zor olmadı ama Kuzeye yapacağım işkenceleri düşünmek için fırsat olabilir sonuçta bu kadar beklememin bir sonucu olmalı.

"Hayatım istersen sonra konuşabiliriz hem Dalyayı tek başına bırakmak istemezsin deme ama hem ben yukarı çıkıp bizimkilere baksam bu güzelliği fazla bekletme sebepleri nelermiş." Bu adam fazla düşünceliydi istemsizce kendi babamla karşılaştırıyorum ve babamın annemle evli olduğu dönemlerde evde olan huzursuzluğu az çok hatırlasam da hiç hatırlamamayı tercih ederim.

Bu konudan tamamen uzaklaşmama sebep olan şey Afra hanımın elimi tutup hafifçe sarmasıyla parkeleri inceleyen gözlerimi onun gözleriyle buluşturdum. Gözlerinde apaçık sekilde merak vardı Kaya beyin ortamı terk ettiğini fark ettiğimde gerilmeme engel olamadım.

"İçeriye geçelim mi Dalyacım?" Cevap vermeden sadece kafa salladım elimi bırakmadan salon olduğunu düşündüğüm ama 3+1 evin sığabileceği bir yere geldik maşallah insanlar buraya bile sıcacık bir ortam haline getirmişti. O aile sıcaklığı sanki bu saray yavrusunun içine sinmiş durumdaydı.

"Burayı yani bu hale getirmek için kaç mimarla çalıştınız Afra hanım?" Evin içinde gözlerim dolanırken içime huzur doluyordu sanki, Afra hanıma döndüğüm de gözleri saçlarımı inceliyordu bir kaç adım atarak aramızda ki mesafeyi oldukça kapattı. Gözlerin hala saçlarımda dolaşırken sağ eli de ona eşlik etti.

"Peki sen yani saç rengin doğal mı?" Bu soru Türkiye'de olduğum dönemlerde çok fazla aldığım bir soru ama daha çok 'saç renginin numarası ne?' diye sorularla karşılaşıyorum.

"Evet kendi rengi Afra hanım." Yüzünde ki gülümseme daha da yer edinmişti sanki o kadar içtenlikle saçlarımı okşuyordu ki sanki içimde birşeyler kıpraşmaya başladı.

"Şey otursak mı Afra hanım?" Dalmış bir şekilde oynadığı saçımdan ellerini uzaklaştırdı kendimi o garip duyguya onun gibi kaptırmış olduğumu o sıcak elleri yerine bir boşluk kaplayınca anladım.