brothers | hyunlix

-14-

Bir gün önce gece yarısı,

"İyi geceler ve elveda Hwang."

Alayla söyleyip, arkasını dönüp ışığı kapattı ve odadan çıkmak üzere kapıya yöneldi.

Ta ki kendisine seslenilmesine kadar.

"Felix neden anlamıyorsun?"

Oflayarak arkasını döndü ve ışığı açtı.

"Neyi Hwang neyi?"

"Ben sana çok aşığım."

"Ne?"

"Üvey kardeşime aşık olmayı kabullendim ama senin gitmeni kabullenemiyorum. Lütfen, gitme."

...

"Pişt! Artık Lee Felix'den kurtulduk mu ha?" gülerek söylenen Changbin Hyunjin'in mutlu suratlıyla bir terslik olduğunu anlamıştı. Bu çocuğun ağlaması falan gerekmiyor muydu? Neden gülüyordu?

"Niye gülüyorsun oğlum? Felix gitti, Felix fiçuv."

Elini uçak gibi uzağa götürdü. Hyunjin ona aldırmadan ağzına bir kraker attı.

"Felix, burada kaldı."

"NE?"

Jisung elindeki telefonu kucağına düşürmüş diğerleri de kısa çaplı bir şok geçirmişti.

"Neden kalmış ki?"

"Bilmiyorum. Ama," derken yanında oturan bedene dönmüş ve tatlı tatlı bakmaya başlamıştı.

"Bence Channie biliyordur, değil mi hyung?"

"Felix'in gitmediğini şu an öğrendim, maalesef Hyun. Ben senden daha cahilim şu an."

"Ya, off!"

"Lan! Bak Hyunjin, bu evrenin mesajı. Git açıl çocuğa."

"Hayır Chang, red yiyecek. Sanki bilmiyorsun. Bence benim aylardır anlattığım şeyi yapalım."

"Saçmalama Jisung. Küçük çocuk muyuz?"

"Ya oğlum Minho enayisi bile aşık aşık dolaşıyor peşimde. Felix mi sana bakmayacak?"

"Net bakar bu arada."

"Changbin haklı."

"Siz ikiniz saçmalamayı kesin. Ne yani Felix'i gidip Hyunjin'e mi aşık edeceğiz?"

Jisung heyecanla öne atılıp kafasını salladı.

"Aptal. Nasıl olacak o?"

"Bak şimdi Chan hyung. Bu Felix'i daha önce hiç erkeklerle veya kızlarla görmedik. Yani erkek seçimlerini bunun için kestirmek zor. Elimizde bir Daniel bir de şu Amerikalı kız var."

"O kızı ele. O olaydan sonra bir daha hiç bahsi açılmamıştır bile."

Hyunjin krakerini yiyerek pür dikkat arkadaşlarını dinliyordu. Jisung ise heyecanlı heyecanlı planı Chan'a ve diğerlerine anlatıyordu.