အိမ္ေသးေသးေလးေရာက္သည္ႏွင့္ ကုတင္ေပၚ ခ်လိုက္ကာ အဝတ္အစားေတြကို ဆြဲခြၽတ္ေတာ့ လက္ ေသးေသးေတြက ဟန္႔တားလာသည္။
"ငယ္ "
"ဟိုေကာင္ေတြက် ကိုင္လို႔ရၿပီး က်ဳပ္က မရဘူးလား"
တင္းတင္းၾကပ္ ဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့ လက္ေသးေသး ေလးေတြေျပေလ်ာ့ သြားရကာ မ်က္ဝန္းေလးေတြ ေမွးမွိတ္က်သြားရသည္။
အဝတ္အစားေတြကိုလ်ွင္ျမန္စြာ ဆြဲခြၽတ္ၿပီး အတြင္း ဝတ္သာ က်န္ေတာ့သည္ အေျခအေနတြင္ Jeon သက္ျပင္းကို ဖြဖြ ခ်လိုက္မိသည္။
ထိမိကိုင္မိလ်ွင္ အရာႀကီးႀကီးေတြ ထင္သြားမွာစိုး၍ အနားေတာင္မသီျဖစ္ခဲ့
ကိုယ့္ကိုယ္ကို အာမ မခံႏိုင္ရေသာ အေၾကာင္းတရားေတြ ကိန္းဝပ္ေနတဲ့ အရြယ္ေရာက္စ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္မို႔
အရာရာဟာ ထိလြယ္႐ွလြယ္ ျဖစ္ေနသည္မို႔
ျမင္လိုက္ရေသာ ပြန္းပဲ့ ရာေတြ ဟာ ပိုနာရကုန္သည္။
သည္ျဖစ္တည္မႈ ေလးဟာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ အႏုပညာဆန္လိုက္လဲ
ဘက္မညီမ်ွ ျခင္းေတြ ကို အတင္းဆြဲ လြဲ ညိွယူေနတဲ့ သည္လူကို သူ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ မေတြးတတ္
အသင့္ ယူ ထားသည့္ ေရခြက္ထဲနစ္ျပီး ပဝါကို ဆြတ္ကာ ခပ္ဖြဖြေလး ဖိသုတ္ေပးေတာ့ ပြန္းပဲ့ရာေတြႏွင့္ ခနၶာကိုယ္ေလးသည္ တြန္႔ခနဲ
မ်က္ခံုးတန္းေလးေတြ တစ္ခုတြန္႔ခ်ိဳး သြားတိုင္း တစ္ခါ မ်က္ႏွာပ်က္ရသည္။
မဝံ့မရဲ လက္ေတြသည္ ပို ၍ တုန္ယင္ သြား ရသည္။
မတည္မၿငိမ္ အေျခအေန တစ္ခု ျဖင့္ ေရပတ္တိုက္ ျခင္းၿပီးစီးသြားသည္ႏွင့္ shirt လက္႐ွည္ အနက္ေရာင္ တစ္ထည္သည္ ႏွင္းဆီေလး၏ ကိုယ္ေပၚတြင္ ေနရာယူလာခဲ့သည္။
မ်က္ႏွာႏုႏုေလးကို သန္႔စင္မည္အျပဳ ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္မွ ေပါက္ျပဲ ရာ ေလးကို ၾကည့္မိသြားသည့္ တခဏ မရည္ရြယ္ပါပဲ လက္မျဖင့္ ဖြဖြေလး ထိေတြ႔ ေနမိသည္။
ပြင့္လာသည့္ မ်က္ဝန္း က်ဥ္းက်ဥ္းေတြက စိုက္ၾကည့္ လာၾကသည္။
ေမွာ္ပဲ... Park Jimin ဆိုတဲ့ သည္လူ ဟာ စပါးႀကီး ေႁမြ ထက္ေတာင္ အားျပင္းေနေသးတာ
႐ုန္းေလ မလႈတ္ႏိုင္ ေအာင္ ခ်ဳပ္ထား ႏိုင္ေလပဲ
YOU ARE READING
အလႊာ (အလွှာ)(Completed)
Romanceကို႔ ဘဝမွာ ကိုခ်စ္တဲ့ ႏွင္းဆီ ေတြရယ္ ငယ္ရယ္ ပဲ လိုအပ္တာပါ ကို့ ဘဝမှာ ကိုချစ်တဲ့ နှင်းဆီ တွေရယ် ငယ်ရယ် ပဲ လိုအပ်တာပါ
