တိတ္ဆိတ္ေနေသာ အခန္းက်ဥ္းေလး ၏ေခ်ာင္ေလးထဲမွာ သူနံရံကိုမွီၿပီး ထိုင္ေနခဲ့သည္။
သည္ေနရာကို သူဘယ္လိုေရာက္လာခဲ့လဲ သူသိသည္။
ဘေတြဆက္ျဖစ္လာမလဲေတာ့ သူမသိ
အလင္းေရာင္သဲ့သဲ့ေလးသာ႐ွိေသာ အခန္းေလးမို႔ အသက္႐ွဴ၍ သိပ္မေကာင္းေနတာေတာ့ အမွန္ပင္
သူ႔ရဲ႕ ငယ္ဟာ သည္လို အေမွာင္ကမၻာႀကီးထဲမွာ အၾကာႀကီးေနခဲ့ ရသည္ကိုေတြးၿပီး တစ္စက္စက္ရင္ဘတ္က နာက်င္လာရျပန္သည္။
ဒဏ္ရာႀကီးႀကီးရၿပီးသည့္ေနာက္ ငယ္ႏွင့္ပတ္သက္၍ ဘာေလးပဲ ျမင္လိုက္ ျမင္လိုက္ ဘာပဲလုပ္ေနလုပ္ေန အေၾကာင္းအရာေတြဆက္စပ္မိလာတဲ့ အခါ နာက်င္ မႈေတြသည္ ယဥ္ပါးမသြားခဲ့
သည္အခ်ိန္ သူ႔ကို အားလံုးစိတ္ပူေနၾကလိမ့္မည္မွာ အမွန္ပင္
အခ်ိန္ေတြသည္ မနည္းေတာ့ အျပင္ဘက္တြင္ ေမွာင္ရိပ္ေတြပင္သန္းေနခဲ့ ေလၿပီ
ငယ္ လည္း သူ႔ကို စိတ္ပူေနလိမ့္မည္ထင္သည္။
လက္မွ တုတ္ေႏွာင္ ထားသည့္ႀကိဳးမွာ အသားထဲသို႔ အနည္းငယ္နစ္ျမဳတ္သည္အထိ တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ ခ်ည္ေႏွာင္ထားျခင္း ခံရေလသည္။
"ကြၽီ!"
ဖြင့္လာ သည့္တံခါးသံႏွင့္အတူ လူႏွစ္ေယာက္ အခန္းထဲသို႔ ဝင္လာခဲ့ၾကသည္။
ထိုေနာက္ လက္ေတြကို တစ္ဖက္တစ္ခ်က္ ကိုင္ဆြဲလိုက္ၾကကာ သူ႔ကို အခန္းျပင္သို႔ အၾကမ္းပတမ္း ဆြဲေခၚထုတ္လာေလသည္။
အထိအခိုက္ သိပ္မခံႏိုင္သူမို႔ ထိမိခိုက္မိသည့္ ေနရာေတြက ပြန္း႐ွရာေတြ ျဖစ္ကုန္ လိမ့္မည္
အခန္းတစ္ခုထဲ ေရာက္သည္ႏွင့္ တစ္စံုတစ္ေယာက္က သူ႔ကို ဆည္းႀကိဳေနေလသည္။
ထိုလူက လွလွပပ ေလးျပံဳးျပလာကာ
"အံျသသြားလား Jimin"
ႏွင္းဆီေလး စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ျဖင့္ ထိုလူ႔ ေ႐ွ႕ကခံုတြင္ ဝင္ထိုင္လိုက္ၿပီး
"အံျသစရာ အေၾကာင္းတစ္ခုမွမ႐ွိဘဲ
လိုရင္းသာ ေျပာ ဘာလိုခ်င္လဲဆိုတာသိေပမယ့္ တိတိက်က် ပဲ ငါသိခ်င္တယ္ "
"မင္းကို ၿပီးေတာ့ မင္းပိုင္ဆိုင္မႈေတြကို"
"ဟား...ဟား...ဟား Mr.Chen ခင္ဗ်ား အဲေလာက္တံုးမယ္မွန္းမသိဘူး ဗ်"
YOU ARE READING
အလႊာ (အလွှာ)(Completed)
Romansaကို႔ ဘဝမွာ ကိုခ်စ္တဲ့ ႏွင္းဆီ ေတြရယ္ ငယ္ရယ္ ပဲ လိုအပ္တာပါ ကို့ ဘဝမှာ ကိုချစ်တဲ့ နှင်းဆီ တွေရယ် ငယ်ရယ် ပဲ လိုအပ်တာပါ
