AMCA'MIN BERDEL GELİNİ

-Amed'e Kan Gölü!-

""24/ 04/ 2023""

"Gönül yara alır, acı alır ama asla sevgi almaz!"

Gece yerini acı içinde olan gündüze bırakmıştı. Yine her yere gün doğmuştu, yine acılara açmıştı insanlar gözlerini.

Mihrima... Güneş ile Ay demekti. Aynı adı gibi biriydi Mihrima.

Evin... cevher, buğday demekti. Aynı adı gibi buğday bir teni vardı.

"Evin hadi gidecek isen git gitmeyecek isen kal." Merdivenlerden inerken, çantamı sırtına takmaya çalışıyordum. "Gidiyorum," dedim bana bakan anneme.

Başı ile git yapınca hızlan konağın çift kanatlı tahta kapısından dışarıya çıktım.

Bahar çok güzel gelmişti. Kuşların ötüşü. Çiçeklerin kokusu. Her sene aynısı olurdu ama ben her sene tekrar aşık olurdum.

Aynı çiçek açardı ama ben bir tane daha fazla yaprağı var diye severdim. Yada aynı kuşun bir tüyü dökülmüş diye severdim.

Arabaya binince şöför direk arabayı çalıştırdı.

...

"Evin, kızım bak biliyorsun? Bir kaç tane sınavına girmedin. Ve o sınavlarını bugün içinde olman gerekiyor." Haklıydı Barış hoca, bir kaç sınavıma babam izin vermedi diye gelip girememiştim.

"Peki hocam ben bugün üç sınavımı da olurum." Diyerek Barış hoca'nın yanindan ayrıldım.

Sınıfa giden kolidora dönmek üzeriydim ki. Biri adımı bağırarak söyledi. Adımı duymam ile korku içinde arkamı döndüm. Ben dönme ile sesi duyan insanlar kolidora çıkmışlardı.

"MİHRİMA!" Tekrar abim Ali bağırdı. Adımı her bağırmasın da daha çok korku basmıştı beni. Ensemden terler boşalıyordu.

"Abi." Dedim içime kaçan sesim ile.

Bana doğru hızlı adımlar ile geldi Ali abim.

"Mihrima, eve gidiyoruz! Ortalık karıştı." Bana yaptığı kısa açıklama ile neye uğradığımı şaşırdım.

"Abi noluyor? Ne karıştı?" Abim ensesini kaşıdı ve bana baktı. "Abim, eve gitmemiz gerek. Bu senin iyiliğin için." Dedi ve bileğimi tutu. " Abi çantam," başı ile korumaya işaret veren abim ile koruma çantamı almaya giti.

Hızlı adımlar ile arabaya varınca abim ilk beni bindirdi daha sonra ise kendi ön koltuğa oturdu. Şöför direk arabayı çalıştırdı. Abim dikatli bir şekilde etrafı izliyordu.

Dikiz aynasindan arkayı kontrol etmeyi ihmal etmiyordu.

...

Konağın bulunduğu sokağa gitmemiz ile bizi bir araba yığını karşıladı.

Gözün o kadar arabanın içinde sadece;
'47 ŞAP 267' plakalı araca değdi. Kimin plakası idi bu?

Abim araç durunca derin bir nefes aldı.

"Abim sen mutfağın kapısından gir." Diyip araçtan indi. Bende onun dediğini yapıp mutfağın arka kapısından içeriye girdim.