Alice,sweet Alice

𝓼𝔀𝓮𝓮𝓽 16...

-დაბადების დღეს გილოცავთ,საყვარელო,-თბილი ღიმილით ტორტს მაგიდაზე დებს,მერე ეუბნება,სურვილის ჩაფიქრება არ დაგავიწყდესო.
გოგონა ფაქიზად იღიმის და გრძელი წამწამები ღაწვებზე ეფინება.ცისფერი კაბა უმშვენებდა სავსე,შეულახავ სხეულს,მოკლე,ხვეული თმები კი წინ ჩამოჰყროდა.წითელი ბაგეები ერთ ხაზად მოაქცია.მალევე გაღიმებულმა უყოყმანოდ შეუბერა სული ჩამწკრივებულ სანთლებს,საწყლად რომ იღვენთებოდნენ ვარდისფერ კრემზე.ტორტს დახედა,სპეციალურად შეკვეთით რომ დაემზადებინათ.გულის ფორმის კექსზე ვარდისფერი კრემი წაესვათ და შუაგულზე წითლად დაეწერათ - "sweet 16".
-ძალიან ლამაზია,დედა,-გაცისკროვნებული მზერით ახედა ქალს,რომელმაც ტორტი დაუდგა-მადლობა.
-რეალურად ეგ ვის იდეა იყო,-გაიცინა ქალმა-მგონი ჩვენზე მეტად ის ელოდა ამ დღეს,-ასე არაა?-ეშმაკურად გახედა გვერდით მჯდარ გოგონას.
-სრულებით გეთანხმებით,მილედი,-გაიცინა-ახლა გთხოვ,საჩუქარი ნახე.უკვე ვეღარ ვითმენ.
-ო,ღმერთო...-ჩაილაპარაკა მოჩვენებითი აღშფოთებით,აქაოდა,როგორი მოუთმენელი ხარო,მერე კი სიხარულისგან შეჰყვირა,ხელში ძველი პოლაროიდი შერჩა,ასე ძალიან რომ ოცნებობდა!

-ასეთი სხვებს არ ექნებათ,-კმაყოფილი ჩურჩულებდა უფროსი გოგონა,თან საწოლზე მჯდარს უმზერდა-ეს იქნება შენი პირველი მოგონება,სახელად - თექვსმეტი,ტკბილი თექვსმეტი.
შემდეგ გაისმა წამიერი ჩხაკუნი და პოლაროდიდან ფოტომაც არ დააყოვნა.
-ლამაზია?-მოუთმენლად ჰკითხა ვის.
ამ უკანასკნელმა თავი დაუქნია,თან უბრძანა,თვალი არ დაახამხამო,კიდევ ერთი უნდა გადავიღოვო.
საბოლოოდ ხუთ ფოტოს დასჯერდნენ.თითოეულ სურათში ისეთი უმანკო და ლამაზი გამოხედვა ჰქონდა გოგონას,სუნთქვასაც კი შეგიკრავდათ.აწითლებული ღაწვებით თვალმოუშორებლად უცქერდა საკუთარ თავს,არ სჯეროდა რომ თვითონ იყო.
-რა მოხდება დედამ რომ იპოვოს?
-დედაშენი შენი საცვლების უჯრაში იქექება?თანაც,არამგონია ოთახს გიკონტროლებდეს...შენ ხომ კარგი გოგო ხარ,-ჩაიცინა ვიმ.
-მამაშენმა არ დაგირეკა?
-კარგი ხო,ნუ მიბრაზდები,-გაეცინა-მივდივარ უკვე.
გოგონას ლოყაზე მაგრად აკოცა,მერე კი ყურსასმენებით გააბიჯა სახლიდან.

ტანსაცმელს უხმოდ იცვლიდა.მცირე ზომის სანათი მთელ ოთახს ვერ უმკლავდებოდა,ამიტომ ნახევრად სიბნელე იყო და თითოეული მიხრა-მოხრის დროს გოგონას სხეულზე ჩრდილები დათარეშობდნენ.ბიუსჰალტერის "ზორტებს" ნაზად იწევს,ნელ-ნელა ქვემოთ აცურებს და უკვე გახდილს იატაკზე აგდებს.იხრება,რომ საწოლის კიდეში დაგდებული მაისური აიღოს.ღია ფანჯრიდან ნიავმა დაუბერა,რის გამოც კანზე ბეწვი აეშალა სიმოვნებისგან.
-ოჰ,-აღმოხდა ჩუმად.ღია ცისფერი მაისური,რომელსაც წინ პატარა ალუბალი ეხატა სწრაფად ჩაიცვა,მერე კი საცვლის ამარა დახტა საწოლზე.მუცელზე დაწვა,იდაყვებს დაეყრდნო,ფეხებს კი ჰაერში აქნევს და დღიურს წერს.
ღიმილით გადაატარა თითები ნაწერს,როცა ტელეფონმა დაიზუზუნა.

"ძვირფასო,შენი უმანკო სხეული მთხოვს რომ შევეხო."