Geriye ne gülücükler kaldı nede bir tebessüm yıllarla birlikte onlarda geçti. Onca şeyden geriye koca bir özlem kaldı 11 yıl ay değil yıl çorak topraklarda susuz kalmak gibi yokluğun çöllerde açmayan tomurcuk tanesi gibi .
Hani bir şarkı duyarsın seni derinden etkileyen sanki her sözde sende yaşarsın aynı acıyı yaranı koparta , koparta kanatirlar yok olursun tükenirsin, bitersin, yok olursun .
Günler haftalar aylar hatta yıllar geçtikçe dahada kaybolursun her an bir umutla uyanırsın aslında sabaha sonra herşey dank eder kafana aynı kabusu birdaha yaşarsın ne yıllar nede yokluğun özlemini dindirir. Saatler geçer hayat devam ediyor herseyi bir kenara bırakıp yaşarsın o günü gece aynı kabusa yatacagini bilerek...
Bizlerin hayatta büyük kayıp vermiş insanların sanki gülmek ayipmis gibi düşünmesi daha çok yorar insan beynini..
Hayat acaba bizden aldıklarının veriyormu hayatım boyunca hep yorulduğumu hissediyorum tükendiğini, yaralıyım ve kimse görmüyor tükeniyorum ama söyleyemiyorum. Öyle anlar oluyor ki sanki bir el boğazıma yapışıyor nefes alma der gibi resmin geliyor gözümün önüne bir an tebessüm ediyorum ve derin bir nefes alıyorum hayatlar bitiyo günler aylar geçiyor geriye baktığın zaman bir avuç toprak görüyorsun nefes aldığını ozaman anlıyorsun hayattasın ve ayaktasın..
Çok kayıpların varsa derinlerden okadarda yaşamak önemli olmuyor aynı bitki gibi yaşayabilirsin yemek yersin ,şu içersin,nefes alırsın sevdiklerin yoksa tat alamazsın
( SEVDIKLERINIZ HAYATTA VE YANINIZDAYSA SARILMAKTAN VE SENI SEVIYORUM DEMEKTEN VAZGEÇMEYIN TOPRAK ALDIGINI GERI VERMIYOR)
