Bir resim gelir gözünün önüne bakmaya doyamadigin Bi adam yanında olmasa bile hatta konuşmasa bile hep bir umut beklersin . Umut ne ğüzel bir duygu son nefesine son gününe kadar hep var olan şey.
Özlemekte güzel duygu içinden atamıyorsun hep kalbinde olduğunu biliyorsun . Bazen ağlayarak aniyorsun bazende gülerek olduğu gibi yaşamak lazım hayatı acısıyla tatlısıyla hüznüyle, hasretiyle ne çok şey var geriye kalanlara aslında, kabuk bağlayan yaralar var her andiginda kanata kanata soyarsin her defasında aynı acıyı yaşayacağını bile bile yaparsın...
Bi yürek var kasıp kavuran her an cayır cayır yanan sönmeyen bitmeyen tükenmeyen birden bisey ölü verir ilk akla gelen olursun hep mutlu Bi an keşke dersin keşke olsa görse hissetse senden sonra ne çok kullanır oldum en nefret ettiğin heceyi "KEŞKE" insan hayatinda yer olmamalı aslında keşkeye en çok annemde kullanırdım keşke gitmeseydi ,keşke bırakmasaydın senden sonra çok anlamsız oldu o var nefes aliyo hissediyo yasiyo ama sen YOKSUN...
İnsan yaşarken bilmeli hayatın kıymetini keyif almalı her düşüşte canım yandı dememeli Bi daha düştüğü zaman cani daha çok yanar önceki acıyı hatırlamaz bile .... ilk düştüğümüz acı daha kalıcıdır daha derindir çünkü ilk ozaman yara alırsın kabuk bağlasa bile zamanla her defasında ilk okanar ve hep aynı acıyı derinden yaşarsın...
Ben ilk yaramı annemde aldım ilk ozaman minik bedenimle düştüm daha çok acı verdi bana küçükte olsam unutmadım unutamadım arada yıllar geçsede hep ilk o yara kanadı kalbimde daha ağır daha büyük yaralar olsa bile unutmaya çalıştığım o yara kanadı..
Hani elindeki Bi kesik kabuk bağlar ve sen sürekli onunla oynarsın bilirsin aslında her defasında aynı sızıyı aynı acıyı yaşayacağını sen bile bile soyar kanatirsin taki iyileşinceye kadar......
