Acılara göğüs germekten hep içime içime atmaktan yoruldum .inan neyden nasıl kaçtigimi ben bile bilmiyorum ama her kaçtigimda karşıma hep senin resmin çıkıyor beni yerime mıh gibi çakan resmin bana soru soran gözlerin kaçma, yaşa ,gül der gibi bakan gözlerin usulca ellerim yanağına gider dokunmak istercesine , hissetmek istercesine ,tıpkı çocukluğumdan gibi kafamı göğsüne koyup derin bir"NEFES" alıp kokunu içime çekmek ister gibi.
Aynaya bakıyorum saçlarıma aklar düşmüş bu yaşımda sanki acımı yüzüme vurmak ister gibi her acıya, her kayiba, onlarca "ak". Ben gülerim aslında ben hep gülerim acılarımı içimdeki yaraları saklamak istercesine gülerim sırtımda sanki tonlarca ağırlıkta kufe varki kalkamam altında eğilirim bittim , tükendim, öldüm...
Ey gönül hüznüm,
Kalbimin geçmeyen yarası,
Göz yaşı sebebim,
Işıgımı söndürelim,
İçimdeki hüzünlü özlemim,
Gönül yaram....
Ne çok şiir yazardım ben her mısrada buram buram seni anlatırdım özlemim dinmezdi ama sanki bir adım daha yaklasirdim sana bilirdim çünkü sen çok güzel şiir okurdun içten yasardin sanki misralarda son hecesine kadar..
Nasıl bir hasrettir bu,
Yanıp, yanıp, kavruldugum,
Yüreğimin hüzün gemisi SENI AFFETMİYORUMM....
