LANET

İLK KARŞILAŞMA

Merhaba arkadaşlar! ilk defa kitap yazıyorum ve biraz heyecanlıyım açıkçası o yüzden de ne diyeceğimi bilemiyorum...

Umarım beğenirsiniz.

İYİ OKUMALAR ♡

Yine içimi dökmek için annemin yanına gelmiştim...mezarlığa buraya yaklaşık yarım saat kadar önce geldim ve yarım saattir de babamı, anneme şikayet ediyordum. Babam, annem öldükten sonra çok değişmişti Alkol içiyor, kumar oynuyor ve arada bana şiddet uyguluyordu. Annem yaşarken böyle değildi.

İlk başlarda, yani acımız daha tazeyken kafasını dağıtmak için böyle davranıyor diye düşünüyordum çünkü anneme çok aşıktı bu yüzden bu hareketlerini normal karşılıyordum fakat bu kadarıda fazla olmaya başladı çünkü bugün annemin 5. Yıl dönümüydü ve babam benimle annemi ziyarete gelmedi bi an belki de onu unutmuştur artık böyle davranmaz diye düşündüm sonra bu düşüncemi çok saçma buldum.

Yaklaşık yarım saat de okul ile ilgili sıkıntılarımı anneme anlattıktan sonra artık gitme kararı aldım

Yüzüme sahte bir gülümseme kondurdum ve briaz da olsa yüzümü toparlarım diye çantamdan aynamı çıkarttım kendime bakacaktım fakat bir şey farkettim arkamda simsiyah bi şey vardı aynayı iyice çevirip ne olduğuna baktım bir adam vardı simsiyah giysileri, yüzünü kapatmak için taktığı maskesi ve şapkası ile kafasını omzuna yatırmış bana bakıyordu.

Ne yani beni mi dinlemişti? Ne zamandır oradaydı? ben niye farketmedim? Ben böyle düşünürken o hala hiç bir mimik oynatmaksızın bana bakıyordu. Bu beni biraz ürkütmedi değil ayağa kalktım ve yürümeye başladım her hareketimi izliyordu tam yanından geçip gidecekken atik bir hareketle kolumu tuttu bu tutuşu biraz sertti ama ona belli etmedim ilk başta kolumu çekmeye çalıştım ama bırakmadı aksine daha da sıktı.

"Kolumu bırak!" dedim, ama o yine konuşmadı ve kafasını yavaşca bana çevirdi tam gözlerimin içıne bakıyodu,
Gözleri... gece gibiydi simsiyah ama çok güzel ve boş. Bu bakış beni biraz ürküttü
Ve tekrar kolumu çekmeye çalıştım bırakmaz sanıyodum ama bıraktı. İlk başta şaşırsam da sonra hemen çıkışa koştum ve ona bakmak için arkamı döndüm ama yoktu bunu sonra uzun uzun düşünme kararı alıp yoluma devam ettim.

...

Eve gelir gelmez direkt odama gittim. Uyumaya çalıştım, evet sadece çalıştım ama bir türlü uyuyamadım aklıma sürekli mezarlıkta gördüğüm adam geliyodu. Nasıl birden yok oldu diye düşündüm.

Belkide hiç var olmamıştır  dedi iç sesim.

Evet belkide hiç var olmamıştır, hepsi benim hayal ürünümdür...

Neyse, artık düşünmek istemiyorum başım çok ağrıyor, sadece uyumak istiyorum

...

Bir ses geliyor, ama uyanmak istemiyorum çok yorgunum, ses her ne ise ısrarla devam ediyor ve bu çok sinir bozucu olmaya başladı en sonunda dayanamayıp kalktım ses pencereden geliyordu, dur bi dakika o da ne...

İlk bölüm sizlerle

umarım beğenmişsinizdir.

Bölüm hakkındaki görüşlerinizi alabilir
miyim?

Arkadaşımı takip edebilir misiniz? Bana bu kitabı yayınlamam da çok yardımcı oldu.
cemrrose