Η συζήτηση είχε απο ώρα πάψει , όπως και η μουσική. Σχεδόν στα αφτιά μας ερχόταν μια υποψία βροχής. Η γυάλινη πρόσοψη , στοιβαρή απο χοντρό γυαλί , μου έδινε την αίσθηση οτι ήμασταν ασφαλείς απο το οτιδήποτε. Είχα χαλαρώσει και περνούσα όμορφα. Οι σιωπές μας δεν ήταν αμήχανες, κατι που μου αρεσε πολύ.
Ο Λίσιν ήταν ένας άντρας που έδειχνε αβίαστα το σεβασμό του σε εμένα, χωρίς όμως να κρύβει τον σαγηνευτικό ανδρισμό του. Δεν θα μπορούσα να τον φανταστώ να εκνευρίζεται ή να εξαγριώνεται , εχει μια ηρεμία που πηγαζει απο ισχυρη αυτοκυριαρχία. Ως άντρας ξέρει τι αξίζει. Το βλέμμα του και η σιγουρια του χωρίς να νιώθει δισταγμό για το πως θα μου μιλήσει το αποδεικνύει . Δε ένιωθα όμως άβολα ή αμήχανα. Το αντίθετο. Ένιωθα σαν να κλεβω απο την αυτοκυριαρχία του. Ενιωθα μια περίεργη ασφάλεια μαζί του.Σαν να μπορούσα να εκδηλώσω κι εγώ με την σειρά μου το ποιά είμαι χωρίς να νιώθω αμυντικά.
"Είσαι σίγουρα καλά? Ηταν πολυ αποτομο όλο αυτο είναι φυσιολογικό να έχεις αγχωθεί. "
Η Ροζ ακουγόταν στα μηνύματα σαφέστατα πιο αγχωμένη απο εμένα. Αν κάποιος μου έλεγε πριν μερικές μέρες οτι ο Αλεξει Ντμτρι Λίσιν και εγώ, θα χαλαρώναμε στον καναπέ τις βίλας του κάπου στο Λιβυκο πέλαγος και μάλιστα θα το απολάμβανα -παραδοξα αρκετά για την κλειστή προσωπικότητα μου- θα τον έβγαζα ψεύτη.
Και όμως, εγώ και ο Λίσιν-που για κάποιο λόγο δεν μπορώ ακόμη να τον προσφωνήσω με το μικρό του, το ίδιο κάνει και εκείνος άλλωστε - είμαστε δυο ενήλικες καπου σε ένα νησί φλερταρωντας ο ένας τον αλλον. Και αυτό το νιώθω σωστό. Σαν να συνέβαινε κατι που περίμενα.
Μια σκέψη τριβέλιζε το νου μου: Σε λίγο θα πηγαίναμε για ύπνο. Η ώρα ήταν προχωρημένη και σίγουρα εκείνος θα ήταν κουρασμένος. Όσο εγώ κοιμόμουν σίγουρα θα δούλευε και επειτα μου μαγείρεψε , όσο έκανα το μπάνιο μου. Και τώρα τι? Τι θα έλεγα οταν το φιλί της καληνύχτας ερχόταν στα χείλη μου σαν μια προσκληση στο κρεβάτι του?
Θα την αρνιόμουν φυσικά. Θα ήταν πολύ νωρίς. Και εκτός απο αυτό μπορούσα να φτιάξω μια λίστα στο νου μου σε δευτερα απο λόγους που θα αποδεικνυαν ποσο καταστροφικό θα ήταν ένα επιπολαιο σεξ . Όμως όσο και η λογική μου να ήταν σίγουρη για την αποφαση μου , η ερωτική έλξη σαν φλόγα που δυνάμωνε , με έκανε να μαγνητίζομαι απο εκείνον. Ήθελα το φιλί μας να κρατήσει περισσότερο. Να ένιωθα εκείνον στην αγκαλιά μου , ναι, αυτο το αίσθημα ήθελα να το νιώσω πάλι.
