BEDEL (Mafya Zoraki Evlilik)

Bölüm - 1 | İlk Karşılaşma

Multimedya: Demir Sarıhan

Sabah aşağıdan gelen sesler ile uyandım. Güneşin parlak, inatçı ışıkları odamı çevrelemişti. Yine geç yatmıştım, başımın ağrısı katlanılacak gibi değildi.

Yatağımın yanındaki komodinin üzerinde duran, dün geceden kalma su bardağımdan bir yudum aldım. Bir süre sonra babam içeri girdi.

"Uyandın mı kızım, güzel. Ben de şimdi uyandırmak için geliyordum. Sana bir haberim var Açelya. Çok geç olmadan bunları benden duyman senin açından daha sağlıklı. Acele et, hazırlan." dedi.

Bir süre bana öylece baktı ve çok bir şey söylemeden odadan çıktı.

Yeni uyandığımdan olacak ki ne dediğini tam olarak idrak etmekte hala zorlanıyor gibiydim. Diğer yandan başımın ağrısı beni deli ediyordu.

Babamı hiç bu kadar ciddi ve düşünceli görmemiştim. Bir şeyler dönüyordu ve çok meraklanmıştım. Bunun için hemen dediğini yaptım.

Odam birbirindeydi ve ben ne bulursam onu giyecektim. Kot pantolon ve düz siyah bir bluz giydikten sonra saçlarımı aşağıdan açık bıraktım. Çok beklemeden odadan çıktım.

Babam aşağıda bir valiz ve bir takım eşyalar ile beni bekliyordu. Merdivenlerden indim ve babamın yine o ürkütücü bakışları ile karşılaştım.

"Hayırdır baba, bir sorun mu var? Yoksa... Ayaz? Kardeşime mi bir şey oldu?! Bu yüzden mi söylemiyorsun?!"

Babamın ifadesi birden değişti. Konuşmadığı her dakika, her saniye kötü düşüncelerin üzerimdeki baskısı daha fazla artıyordu.

Kollarımı tutarak beni karşısına aldı. Yüzünde biraz önce beliren düşünceli bakışı tekrar yer edindi. "Hayır kızım, kardeşin için endişelenme o gayet iyi." dedi tuhaf bir ses tonuyla. "Biri gelecek. Yanımızda uslu bir kız olacağını umuyorum. Beni sakın hayal kırıklığına uğratma."

Derin bir nefes aldıktan sonra ben neler olduğunu anlamaya çalışırken tam o sırada kapı çalma sesi duyuldu.

Babam tekrar söze girdi:

"Kapıyı aç canım. Birkaç eşyan daha var, yukarı çıkıp onları getireceğim."

Babam çoktan yukarı çıkmıştı. Ben de ardından kapıyı açtım. Açmamla donup kalmam bir oldu.

Karşımda takım elbiseli, hemen hemen on tane adam dikili durmuş bana bakıyordu. Muhtemelen yine babamın iş görüşmelerinden biriydi. Bir kişi olacak sanıyordum baba, teşekkür ederim (!)

Ne yapacağımı şaşırdım ama öylece beklemenin de gerici bir ortam yaratacağını düşündüm. Bu yüzden onları hızlıca içeri alsam daha iyi olacaktı.

"Buyrun içeri gelin, babam birazdan burada olur."

İçeri girerlerken ben de bu fırsatı kaçırmadım ve kapıdan giren her bir adamı, her bir adımı tek tek saymaya başladım ve bu sayıyı aklımda tutmaya çalıştım.

Sonunda kapıyı kapattığımda bu işkencenin neredeyse son bulduğuna inanacaktım ki tekrar zil çaldı. Zaten başım feci ağrıyordu ve ayrıca bu zil sesi zihnime öyle bir giriyordu ki bunun etkisiyle sert bir şekilde kapıyı açtım.

"Yine mi?!"

Bu sefer karşımda tek bir adam görüyordum. Bu adam 27-28 yaşlarında, 1.90 boylarında kalıplı bir adamdı. Üzerindeki takım elbise diğerlerinden farklıydı ve fiyatı epey uçuk gibi görünüyordu. İlk görüşte takım elbisesinin üzerindeki DS damgası dikkat çekiyordu. Kolundaki saatin bile özenle seçildiği belliydi. Esmer teninin üzerinde bulunan dövmeler ise onu oldukça iddialı gösteriyordu.