Cânımın Yâr'ası 2

🦋

Cenaze arabası kapının önünde durdu. Son kez gelin görün dediler. Tabutun içinde, kefene sarılmış bi şekilde en fazla bi kaç saniye gösterdiler babamı. Başı eve doğru dönük, yüzünde yaşadıklarının kırgınlığı.. İlk defa vedalaşmadan, öyle ansızın ayrılıyordu bizden. Yıllarca çalışıp didindiği herşeyi geride bırakarak. Kapının önünde ayakkabıları, askıda kaldırmaya cesaret edemediğim ceketi kalmıştı. Sonra alel acele alıp götürdüler onu benden. Alel acele namazını kılıp, örttüler o soğuk toprağı üstüne.. Kürek kürek gömdüler kalbimide.. Bi avuç toprağın başına getirip işte baban dediler. Temmuzun ortasıydı ama ben ilk defa üşüyordum. Yanında  kalmak istedim, izin vermediler. İnsanlar zaten hep böyle acımasız değilmiydiler? Canımın yarısını yeni evinde bırakıp eve geldik. Hiç unutmuyorum. Bir hayalet gibi insanların arasından geçip gittiğim anı.. Kimse gelip teselli etmedi, kimsenin umrunda olmadı, omuzlarıma yüklenen o an ki acım. Kimileri dedikodu peşindeydi, kimileri yemek.. Annemin yanına gittim usulca.. Evin en küçüğü olduğum için en zor görevde bana verilmişti.
Babamı kaybetmiştim. Dağımı, koca çınarımı, canımı, cennetimin kapısını kaybetmiştim ama anneme hiçbişey sezdirmemeliydim. Kapının ardında bıraktım içimi darmadağın eden acıyı. Göğsümün orta yerine kurulan cehennemle girdim odaya.. 'Babam para kazanmaya gitti senin için ama gelecek' dedim. Akan gözyaşlarımı saklayıp sesimin titremesinden anlamaması içinde gribim dedim. Canım acıyordu ama ben annem için gülümsüyordum. Güçlü gibi görünmek zorunda kalmanın ağırlığıyla eziliyordum.
Babamı kaybetmiştim ama ben gülümsüyordum. Babamı kaybetmiştim ama ben çay, yemek servisi yapıyordum.
Babamı kaybetmiştim ama ben gizli gizli odalarda ağlayıp hiçbişey olmamış gibi davranıyordum.
Odasına gittim bi ara elbiselerini dağıtmak için topluyordu birileri, vermedim bi kaçını. Bi poşette de son giydiği kıyafetleri vardı. Kokladım, tüm kokusunu ciğerlerime hapsetmek istercesine kokladım. Duvarda asılı resmini öptüm. Ben en küçüğüm diye bana kıyamazdı. Bunca yıllık şımarıklığımı, çocukluğumu, hayallerimi babamın mezarına bırakıp gelmiştim. O gün öldüm ben o gün.. Bir daha hiç yaşamadım.