မိုးကောင်းသောအရပ်၌ ခေါင်

အခန်း (၂၃)

Unicode

ရှေ့တိုးရခက် နောက်ဆုတ်ရခက်အခြေအနေတွေမှာ သူ့ဘက်က ဦးတည်ရာဟာ တစ်ခုတည်းပင်ဖြစ်တော့သည် ။ ထိုအရာသည်ကား မိုးကောင်းရှိနေမည့်အရပ်နှင့် မိုးကောင်းတစ်ယောက်ပျော်ရွှင်နေနိုင်မည့်အရပ်ပင် ... 

ဘယ်လိုအရာတွေပဲ ဖြစ်လင့်ကစား သူပြတ်သားစွာ ချမှတ်လိုက်သည့် ဆုံးဖြတ်ချက်တိုင်းဟာ မိုးကောင်းအတွက်ပင်ဖြစ်ရမည် ... 

ချစ်ရခြင်းတွေထက် မြတ်နိုးရခြင်းတွေက ပိုအလေးသာနေသလို ဆုံးရှုံးရမှာကြောက်သည့်စိတ်တို့က သူ့အတွေးတွေကိုလွှမ်းမိုးထားခဲ့တာ ကြာခဲ့ပြီ ... 

ဘယ်လိုအကြောင်းပြချက်မျိုးနှင့်မှ အထိခိုက်မခံနိုင်ပါ ... 

ခွမ်း ! 

အပေါ်ထပ် အခန်းငယ်ဆီမှ ကျယ်ကျယ်လောင်လောင်ကြားလိုက်ရသည့်အသံကြောင့် အတွေးစတို့ပြတ်တောက်သွားရပြီး အိမ်တွင်းဆီသို့ အပြေးဝင်လာခဲ့မိတော့သည် ... 

ဒုန်း ဒုန်း ...

"မိုးကောင်း .... မိုးကောင်း ... 

ဘာဖြစ်တာလဲ ... တံခါးဖွင့်စမ်း ... မိုးကောင်းရေ 

တံခါးဖွင့်လို့ ငါပြောနေတယ်လေကွာ ... "

အထဲမှ လော့ချထားသောအခန်းတံခါးကို အဆက်မပြတ်ထုရိုက်ရင်း အော်ဟစ်နေခဲ့ပေမယ့် တုန့်ပြန်သံတစွန်းတစမှ မကြားမိ ... 

"မိုးကောင်း ... တံခါးဖွင့်လို့ ... "

သော့ ... ဟုတ်တယ် ... လိုနေတာ သော့ 

အောက်ထပ်မှပြေးတက်လာကြသူများကို လှေကားထိပ်တွင် တွေ့လိုက်ရပေမယ့် စကားမဆိုမိပဲ ကားဆီသို့သာ အလျှင်အမြန်ပြေးသွားလိုက်ပြီး သိမ်းထားသောအခန်းသော့ကို ရှာကာ ပြန်လာရပြန်သည် ...

အခန်းရှေ့တွင်တော့ မိုးကောင်းနာမည်ကို တကြော်ကြော်အော်ဟစ်ခေါ်နေကြသူများက သူလာတော့အနည်းငယ်လမ်းဖယ်ပေးလာသည် ... 

တုန်ယင်နေသောလက်များနှင့် အခန်းတံခါးကို တွန်းအဖွင့် မြင်လိုက်ရသည့်မြင်ကွင်းက နှလုံးသွေးတို့ပြောင်းပြန်စီးဆင်းသွားရသည့်နှယ် ....