yoongi exinin onu jimin ile aldattığını öğrenmişti. bu yüzden yoongi, Jimin'e yapabildiği en kötü zorbalıkları yapmaya kararlıydı fakat bazı şeyler ters gitmeye başlamıştı...
"hepsi senin yüzünden!"
"hepsi onun yüzünden..."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Banyodaki Yoongi'nin benim için getirdiği havluyu alıp belime sardım. Ben şimdi ne giyecektim? Zorla sokmuştu beni duşa. Banyonun kapısını Biraz aralayıp odada Yoongi'nin olup olmadığına baktım. Odada değildi. “yoongi!” diye seslendim. Çok geçmeden odaya girip bana baktı. Gerçi kapıdan dolayı ne kadar görebilirse.
“noldu?” dedi meraklı gözlerle. “ben ne giyeceğim?” sesimin duyulması için biraz yüksek sesle konuşmuştum. “ne giyerden giy bana ne?” dediği şeyle gözlerimi kocaman açtım. “hey beni zorla duşa sokan sensin, ne demek sana ne?”
“şaka yaptım sadece.” derin bir nefes verip gözlerimi devirdim. Sonra birkaç dolap kapağı sesleri duydum ardından banyonun kapısının Önüne geldi. “al şunları.” kapıyı biraz daha araladım ve tam kıyafetleri elinden alıcaktım ki bir anda kolumu çekip beni kendinde yapıştırdı. Kıyafetleri de yere fırlattı.
Ellerini belime doladığında gözlerimi kocaman açtım. Şaşkınlıkla ona bakıyordum. O ne yaptığını sanıyordu? Ayrıca sadece belimden itibaren sarılı bir havlu vardı. Şuan tek dileğim o havlunun düşmemesiydi.
“bunca zamandır bu vücudunu neden saklıyordun?”
Yüzünde sinsi bir gülümseme belirdi. Bir elini parmak uçlarıyla belimi okşamaya başladı. Beni kendine biraz daha sıkılaştırdı. Hassiktir!
Bir an kendime gelmemle onu hızla itekledim. “ne yaptığını sanıyorsun sen?!” yüzünde hiç bir tepki yoktu. Şuan ne hissettiğini asla anlamıyordum.
Ayağının yanındaki kıyafetleri ayağıyla bana doğru fırlattı ve banyonun kapısını kapattı. Sonunda yutkunabilmiştim. Derin nefesler almaya başladım. Yerdeki kıyafetleri alıp hemencecik giydim.
Banyodan yavaşça çıktım. Yoongi yine oda da değildi. Odadan çıkıp etrafıma baktım. Bu ev konforlu ve çok güzeldi. Bir anda karşıma yoongi çıkınca irkilmiştim “nereye?”
“evime.” dedim. Şuan çok derin bir göz temasındaydık. İlk kim çekerse kaybeder gibi. “yemek yeseydin?” “İstemiyorum.” “sen bilirsin. Kapı şu tarafta.” eliyle gösterdiği yere baktım. Hızlı adımlarla çıktım evden. Kapının önünde bir taxiye binip evime gittim.
★★★
Evimin önündeydim. Bir kaç kere zili çaldım ve kapının açılmasını bekledim. Sonunda annem kapıyı açmıştı. Annemin yüzünü görünce gözlerimi şaşkınlıkla açtım. Hemen içeri girip, annemi elinden tutarak salona götürüp, otutturdum. Ardından bende yanına oturdum.
“noldu anne bu gözlerinin hali ne? Ağladın mı sen?” dedim telaşla. “Oğlum...” dedi ve gözünden bir yaş daha geldi. Annemin elini tutup güven verircesine sıktım. “oğlum bugün beni işten durduk yere kovdular ve evimizi elimzden alıcaklarmış...” annem hıçkırıklarla ağlarken, ben ise sadece gözlerimi kocaman açıp olan biteni anlamaya çalışıyordum.
“anne ne diyorsun sen?” bu ev babamdan kalmaydı. Bu evdeki her eşyayı babam kendi seçip dizayn etmişti. Bu ev annem için gerçekten çok değerliydi. Benim içinde değerliydi. Sadece babamdan kalma olduğu için değil, ben bu evde küçüklüğümü geçirmiştim. Bu ev benim için çok değerliydi. Ayrıca yeni ev alıcak paramız dahi yoktu.
“tamam anne üzülme buluruz bir yolunu.” anneme güçlü görünmeliydim. Annem benden destek almalıydı. Biz birbirimizin ailesiydik. Birbirimizden başka kimsemiz yoktu bizim.
Annemin gözyaşlarını elimle silip, sımsıkı sarıldım ona. Oda bana sımsıkı sarılmıştı. Annem azda olsa kendini toparladıktan sonra benden ayrılıp yüzüme içten bir gülümseme ile baktı. “sağol oğlum. Hadi ben seni meşgul etmiyim sen odana geç ders çalış biraz.” diyip anlıma sıcak bir öpücük kondurdu.
Annem bu hayatta çok önemsediği bir şey daha vardı oda derslerim. Fazlasıyla önemser ve bizi bu hayattan kurtaricağıma inanırdı.
Odama çıkıp çantamı kenara koyarak kendimi yatağa attım. Gözlerimi kapatıp sanki bunların hiçbirini yaşamamışım gibi düşündüm. Cebimden gelen bildirim sesi ile bütün dikkatim dağılmıştı. Telefonumu alıp mesaj atan kişiye baktım.
____________
Aptal min
Aptalmin: Naber jimin? Annenden aldığın yeni haberi beğendin mi?
Yavşak |Sen? Sen nerden biliyorsun?
Aptalmin: Ben yaptım çünkü Seni uyarmıştım değil mi?
Yavşak HAYIR YOONGİ YAPMA LÜTFEN
Bak tamam kimseyle konuşmam Yapma nolur
Aptalmin: LOQPJXOWİXHEİDHE Artık çok geç jimincim.
Yavşak Bunlara bir son vermezsen bugün Bana yaptıklarını bütün okula söylerim.
Aptalmin: Kim sana inanır?
Yavşak | Haklı
İnanırlar işte
Aptalmin: Kendin bile biliyorsun sana inanmıyacaklarını
Yavşak Bak gerçekten lütfen Ne yaparsan razıyım
Aptalmin: Peki öyleyse bu aralar seni gözetlicem beni sinir edecek bişi yapmazsan evi tamamen size bırakırım
Ama bana karşı gelirsen işte o zaman Evine veda et jimin.
Yavşak Peki ya jungkook?
Aptalmin: Onunla takılabilirsin nede olsa o da senin gibi bir ezik
Yavşak | Sabır sabır sabır
Tamam öyleyse
_____________
Bölüm sonu
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Fici angst yapmamaya karar verdim yani mutlu son🥳🥳
Yeni bölümü belki yarın atabilirim okuldan dolayı pek musait olamıyorum.
O değilde BEN ASİK OLDUM BUGÜN KARDEŞİMİ ALMAYA GİTTİM KAPININ ÖNÜNDE MÜTHİŞ BİR ÇOCUK VARDI. BAKİSTİK BİRAZ FALAN FİSTAN DETAYA GİRMEYEYİM yarın yine gidicem umarım orda olurrrr
