Bu hayatta yenilikler korktuğum nadir şeylerdendi. Sonuçlarını ancak tahmin edebilir asla emin olamazdınız çünkü. Şimdi burada yanımda mışıl mışıl uyuyan yenilik nasıl bir sonuç verecekti?
_Küfür içerir!_
Bottommin
Tophyun
Başlangıç Tarihi: 09.05.23...
Ön bilgi vermem gerekirse bu serbest bölüm atacağım fic
Önceliğim in love ve venom olarak kalacak bu biraz daha kaçış noktam gibi çünkü diğer ikisi olay odaklı ficler olduğu için daha zor geliyor yazması. Bu fic daha karakter odaklı, olayları doğaçlama gibi bir şey olacak canım istediğinde yazıp belli bir günü beklemeden yayınlayacağım
Ve benim de bi bad boy good girl(?) ficim olmasa mıydı şimdi? Eksik mi kalsaydım ben? Herkese hrr minhoya miyav bir hyunjin yazmasa mıydım? (Sanki diğer ficlerde öyle değilmiş gibi...) O yüzden bi tık klişe gelebilir evet
Çok ciddi bir fic sayılmaz ficin adı zaten tüm karakterlerin deli olmasından geliyor hepsi manyak
Evet süperiz hazırız başlıyoruz (hâlâ eli titriyor)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Az önce ufak çaplı bir savaş yaşattığımız mekandan çıkarken temiz havayı derince içime çektim. Kan olmuş deri eldivenleri çıkartıp bir adım gerimde yürüyen adamlardan birine verdim. Çıplak ellerimle paltomun yakalarını düzeltirken az önce bir çetenin bütün itibarını ve hükmünü yıkmış olmanın özgüvenini taşıyan bir sırıtış vardı yüzümde. Arabanın sağ koltuğuna bindiğimde şoför soru sormadan bizim mekanımıza sürmeye başladı.
Ben elimdeki dosyaları karıştırırken arabanın ani fren yapması ve sokakta yankılanan korna sesleriyle sarsılan vücudumu toparlayıp kafamı kaldırarak ne olduğuna baktım. Sağ taraftaki yolda ters yönden gelen araç birine çarpmıştı herkes toplanırken normalde asla olmayacak bir şekilde ani bir refleksle çıktım arabadan. Adamlarım arkamdan seslenirken neden bunu yaptığımı ben de bilmiyordum. İçimden bir ses bakmamı söylemişti sadece. Sanki bugüne dek inanmadığım kaderin yönlendirmesi gibi...
Kalabalığa ilerlediğimde aralarından geçmeye çalışırken onları iteklediğim için sinirle arkasını dönen insanlar ben tehlikeliyim diye bağıran auramı farkettiğinde anında kenara çekiliyordu bu yüzden pek zorlanmamıştım sanırım. Yerde baygın uzanan gencin yanında diz çöktüm. Kafasının altında usul usul akan kan ilk kez kötü hissetmeme neden olmuştu. Kendi akıttığım kan bile rahatsız etmezken bu tanımadığım gencin usulca akan kanı beni hiç olmadığım kadar rahatsız hissettirmişti.
Nabzını kontrol etmiş gayet normal olduğuna kanaat getirdiğimde yerdeki bedeni sarsmadan kucaklayıp etraftaki kimseyi umursamadan arabama doğru ilerlemiştim. Arabadaki ikili şaşırırken biri sonunda şoktan çıkmış bana arka kapıyı açmıştı. Arabaya binip çocuğu kucağımda yan oturttururken başının omzuma yaslanmasını sağlamıştım. Yakınım olan insanların bile bana temas etmesinden hoşlanmayan ben cidden saçmalamaya başlamıştım. Neydi bu? Onun tertemiz meleksi aurası mıydı beni ona yardım etmeye iten? Hem de bir şeytandan farkım yokken...
