Crazy•° HyunHo

°•9•°

İyi okumalarr

Minho:

Güneş batmaya yüz tutmuşken uyandığımda Hyunjin acil bir işi çıktığını gece geç kalabileceğini söyleyerek gitmişti. Bana karşı her zamanki gibi çok nazikken saçlarıma bir öpücük kondurmuştu hatta. Ama gözlerinin içindeki hafif sinir parıltılarını açıkça görebiliyordum. İş yerinde acil bir sorun olduğunu düşünerek bunu kafama takmamaya karar vermiştim.

Şimdi ise çoktan hava kararmışken yine odada tek başımaydım. Seungmin yanımdan henüz yeni ayrılmıştı işi olduğu için. Susadığımı hissetmemle hâlâ bu evin kalabalığından çekinsemde dışarı çıktım. İlk dikkatimi çekense aslında ilk kez burayı bu kadar ıssız görmemdi. Normalde her yerde oradan oraya dolanan siyah takım elbiseli iri yarı adamlar olurdu. Boş koridorları geçerken kaşlarım istemsizce çatılıyordu. Sonunda mutfağa vardığımda içerde çalışanların konuşmalarını duymamla duraksadım. Rahatsız ederim endişesiyle vazgeçip odaya dönecekken Hyunjin'in adı kulağıma gelince istemsizce olduğum yerde kaldım.

"Bay Hwang, Changbin'in mekanını basmaya gitmiş bugün duydun mu?"

"Ne?! Onların kavgası uzun süre önce bitmemiş miydi? Yine ne olmuş ki?"

"Emin değilim ben de... Ama bu sefer Bay Hwang çok sinirlenmiş diyorlar. Changbin yarına sağ çıkmaz diyenler bile var. Bugün işi bitirmek istiyormuş sanırım bu sefer gerçekten öldürecek onu!"

"Bu ikisinin savaşı biri ölmeden bitmez zaten. Bay Hwang kadar büyük bir yeraltı mafyasına nasıl böyle kafa tutabiliyor anlamıyorum. Asla onu yenemeyeceğini bilmesi gerekmiyor mu? Canına susamış olmalı!"

Olduğum yerde donmuşken duyduklarıma inanamıyordum. Neydi bu? Kötü bir şaka mı? Hyunjin kadar tatlı biri gerçekten mafya olabilir miydi? Düşüncelerim birbirine girmişken yavaş adımlarla odaya geri döndüm. Ne yapacaktım şimdi? Yatağa oturup ellerimi avuçlarıma gömdüğümde beynim patlayacak gibi hissediyordum.

En başından beri aslında ne kadar aptalca hareket ettiğimi yeni yeni fark ediyordum... Hyunjin'den öylesine etkilenmiştim ki mantığım devre dışı kalmıştı sanki. Tanımadığım bir adamlaydım günlerdir. Onunla beraber aynı yatakta sarılarak sarmaş dolaş uyuyordum. Onunla birden yakınlaşmış, sevgili olduğum insanlarla bile kendimi hazır hissetmemin çok uzun süreceği şeyler yapmıştık. Ahmak gibi tanımadığım biriyle kalmayı kabul etmiştim ve yetmezmiş gibi kimseye durumumdan haber de vermemiştim. Ya Hyunjin kötü biriyse? Bana zarar verse kimsenin ruhu duymayacaktı. Kimsenin burada olduğumdan haberi bile yoktu...

Şimdi ne yapmalıydım peki? Gitmeliydim. Evet, burada daha fazla kalamazdım. Birini öldürmesi durumundan bahsetmişlerdi resmen onun bir yeraltı mafyası olduğunu söylemişlerdi. Akan burnumu refleks olarak çektiğimde ağladığımı ancak fark edebilmiştim. Neden ağlıyordum? Korktuğum için mi? Ya da hayal kırıklığı mıydı sebebi? Kime karşıydı bu hayal kırıklığım? Kendi aptallığım mıydı? Yoksa Hyunjin'in bana en başından beri her şey hakkında yalan söylüyor oluşu muydu? Evet şüphelenmiştim ama onun o tatlı ve nazik halleri tüm şüphelerimi unutturmuştu bana.

Oturduğum yerden kalkıp boş bir çabayla gözyaşlarımı sildim, halbuki hemen yenileriyle ıslanmıştı yanaklarım. Dolapta onun benim için aldırdığı bazı kıyafetlerden bir pantolon ve tişört çıkarttım. Benim kıyafetlerimi muayene sırasında kestikleri için bunlardan giymek zorundaydım ne yazık ki. Üstümü değiştirdikten sonra odanın bir köşeside kıvrılıp uyuyan Dori'yi kucakladım. Adımlarım geri gitmek istese de izin vermeden kapıya ilerledim.

Aklımın köşesinde bir anda kendini belli eden düşünce ayaklarımı olduğu yere çivilemiş gitmemi engellemişti. Ona kendini açıklaması için bir fırsat vermemi hak etmiyor muydu? Hyunjin'in ilk günden beri bana nasıl bağlandığının farkındaydım, gidersem çok üzülür müydü? Düşündüğümde bana karşı en ufak rahatsız edici bir harekette bulunmamıştı. Gerçekten iki çalışanın dedikodusuna kulak misafiri olduğum için bir anda üstünü çizmem haksızlık değil miydi? Belki de abartıyorlardı? Ya da oradan buradan duydukları dedikodularla boş boş konuşuyorlardı? Nereden bilebilirdim ki?