Crazy•° HyunHo

°•5•°

İyi okumalarr<3

Minho:

Bildiğim tek şey bu adam bana böyle bakmaya devam ederse kalp krizinden gideceğimdi.

Alt tarafı bir iki gündür tanıdığı birine sanki her şeyiymiş gibi bakması çok saçmaydı! Her göz göze gelişimizde utanıyordum bu yüzden gözlerine bakmak çok zordu ama her baktığımda mutlu da ediyordu beni. Fazlası beni öldürür gibiydi ama ara sıra bakmazsam da aynı sona varacakmış gibi hissediyordum.

Ve her şey yeterince tuhaf değilmiş gibi ben bunları düşünürken adamın yaptığı tek şey banyoda sorduğum eşyaların yerini göstermekti aslında. En büyük sorunsa benim hâlâ kucağında olmamdı. Bir banyoya göre büyük sayılacak odada dolanırken sanki oyuncak bebekmişim gibi beni sadece tek koluyla kalçamın altından destekleyerek taşıyordu.

Sonunda ihtiyacım olan her şeyin yerini öğrendiğimde beni banyo dolabının üstüne bırakarak küvete yönelmiş suyun sıcaklığını ayarlamak için gereksiz fazla zaman harcamıştı. Sonunda ayarlayabildiğine ikna olmuş olsa gerek tıpayı takarak küvetin dolmasını bekledi. Küvet dolduğunda suyu kapatıp ne olduğundan pek emin olamadığım sıvılar döküp iyice köpürttü. Bense yüzüme yapışan gülümsemeyle onu izliyordum.

Yüzünde sanki çok önemli bir iş yapıyormuş gibi bir ifade varken bana yaklaşmış ellerini üstümdeki tişörtün eteklerine atmıştı. Panikle ellerinin üstüne ellerimi koyarak engelledim onu.

"Hyunjin?! Ne yapıyorsun?!" O da transtan çıkmış gibi şaşkın gözlerle bana bakıyordu şimdi.

"Özür dilerim ben öyle kafama bebek yıkıyorum şeklinde kodladım aklım kaymasın diye. Kaptırmışım. Öyle bir niyetim yoktu. Yani bu sefer cidden yoktu."

"Ha öncekilerde vardı yani?!"

"Laflarımı çarpıtmasana be!"

"Ben mi çarpıtıyorum laflarını? Bana yatağıma çok yakıştın diyen de ebemdi zaten..."

"Beyaz çok yakışıyor diye şey ettim ben onu bir kere! Senin aklın fesat..."

"Benim aklım fesat?! Tamam peki... Sen çık hadi ben de üstümü çıkarıp duşa gireyim."

"Üstümü çıkarıp ayrıntısı gerekli miydi gerçekten?"

"Moraran suratına bakılırsa gerekliymiş..."

"Her neyse... Odada bekliyorum bir şey olursa seslenmen yeterli."

Bana isyan eder gibi bakarken ben keyifle gülümsüyordum. Sonunda banyodan çıktığında banyo dolabının üstünden inip tişörtümü çıkarttım. Bu banyo seansı kesinlikle uzun sürecekti çünkü kendimi hiç temiz hissetmiyordum...

・●・○・●・

Hyunjin:

Yatağın köşesine oturmuş beklerken gözlerimi kapalı kapıya değdirmekten bile kaçınıyordum. Beynimin ergenlikten kalma tozlanmış azgınlığı gün yüzüne çıkıyordu resmen. Çok utanç verici!

Ben bugüne dek her zaman kontrolü elimde tutmuştum hatta lise zamanlarında bile. Ayrıca kimseden böylesine etkilenmemiştim. Şimdi aklımda geriye ittiğim düşünceleri biri duysa yılların bakiri sanardı beni. Şu genç yüzünden otuz yaşımda yeni bir tarafımla tanışmıştım. Ve bu yeni ben tamamen ona özeldi.

Zaman geçmek bilmezken köşesine oturduğum yatakta geriye bıraktım kendimi. İçerden gelen su sesleri dışında bir ses yoktu ortamda. Orada ne kadar uzandım bilmiyorum ama düşüncelerimden kopmamı sağlayan Minho'nun içerden ismimle seslenmesiydi.