Your Mystery in Ocean Deep

Chapter 13

                            ZEB POV

Ilang araw ko nang iniiwasan si Ottilie at alam kong napapansin niya 'yon. Nandito ako sa tabing dagat it's already 4:30 in the morning. Hinihintay ko yong araw na lumabas. Medyo malamig lamig pa dito sa labas. Napatingin ako sa bandang kanan ko ng may umupo sa tabi ko. Napakunot ang noo ko ng makita siya. Himbis na mag reklamo hinayaan ko nalang siya sa tabi ko.

Mas lalo akong na excite nang makita ko na ang papalitaw ng araw. Pumikit ako at ninamnam ang pagdampi ng hangin sa mukha ko.

I wish I can go back in time and save my self  from a lot of situation. There are the moments I wish I could roll back the clock and take away the sadness, anger, anxiety, and the pain. I know I can't never go back and change the past.

Napangiti ako ng mapait sa isiping iyon. Imposibleng maibalik pa ang nakaraan. Pag dilat ko unang tumambad sa paningin ko ang nagkukulay orange na araw. Napatingin ako sa left side ko at laking gulat ko nang makita si Ottilie don. Titig na titig pa ito sa'kin.

"The sunrise is beautiful, isn't it?" Napatingin ako sa right side ko nang magsalita si Lorcan.

He's pertaining to Ottilie. Hayst.

Hindi na ako nagdalawang isip at mabilis na tumayo hahakabang palang sana ako nang maramdaman ko ang kamay ng dalawang tao sa magkabilang kamay ko. Mabilis ko silang dalawa pinangunutan ng noo.

"Oww," sarcatikong saad ni Lorcan.

Napatingin naman sa kanya si Ottilie.

Problema ng dalawang to?

"Bitaw!" Sigaw ko sa kanilang dalawa.

Tuminingin pa silang dalawa sa'kin. Nagpabalik balik ang tingin ko sa kanilang dalawa. Unang bumitaw si Lorcan. Inis ko namang tiningnan si Ottilie.

"Do you want me to repeat it again?" I said sarcastically to Ottilie.

"Nah thanks, Sit-down." Hinablot niya ako dahilan para mapaupo ulit ako.

Anak ka ng tokwa! Bwisit na to!

"Are you numb!?" Sigaw kong patanong sa kaniya.

Mas lalo akong naiinis ng hindi man lang siya nag abalang lingunin ako.

EDI WAG!

Mabilisan akong tumayo.

"Damn you!" Tinadyakan ko siya sa may pwetan niya pagkatapos nagmadaling umalis don.

"Fuck! Hayst. Woman," narinig ko pa ang pag reklamo niya sa sakit dahilan para matawa si Lorcan.

Deserve!

Himbis na pumasok sa Mansion pumunta akong garahe kinuha ko yong motorbike ko at mabilisang umalis. May pupuntahan ako. Mahigit isang buwan na ako dito nang masagot sa isa sa gumugulo sa isip ko. Malapit na ako sa may kalumaang bahay at nag iisa lang. Agad akong bumaba sa motor at nakita ko si Nanay Celia na nagwawalis. Lumapit 'to sa'kin nang makita ako.

"Oh Zeb anak naparito ka?" Tanong nito sa'kin.

"Where is Zavien?" Agaran kong tanong.

"Nasa training room a-" hindi ko na siya pinatapos nang pagsasalita nang bigla akong umalis don.

Pumunta akong training room na sinasabi niya. Kahit may kalumaan ang bahay na 'to hindi parin naman ito napapabayaan at malaki laki rin dito sa loob. Tumambad sa'kin ang basang basa niyang katawan dahil sa pawis at tinatanggal yong gloves na ginamit niya sa pag training nang boxing. Tumingin lang 'to sa'kin at agad na binalik ang sa ginagawa.