İntikam Ateşi (Düzenleniyor)

(8) Kâbus

Sabah kalktığımda başım feci halde ağrıyordu, saate baktım, daha erken ama abimler yarın İtalya'ya gidecekti ve Baran abim gittikçe kendisini kaybediyordu. İyiye işaret değil. Umarım İtalya da biraz daha kendisini toparlar. Abimlerin daha uyanmış olmadığını düşünüp, çünkü saat daha beşti, yatakta oturup telefonum ile uğraşıyordum. Atilla abim kapıyı tıklayıp yanıma geldi. "Abi yorgunum ve yatıp kafamı dinlemek istiyorum." Aslında yorumun falan değilim, sadece onlar gitmeden önce bir şey daha dinlemek istemiyorum. Kalktığım yerden doğrulmadım bile. "Baran-" Sözünü kestim. "Bu kadar aile mevzusu yetmez mi abi? Baran abim ölmemi istiyor işte, elime bıçağı verende, biliyorum ve daha fazlasını şu zamanda artık duymak istemiyorum!" Sabah sabah beni öfkelendirdiğin için sağ ol abi!

Gerçekleri üst üste öğrenmemin yükü vardı ruhumda. Ailemin yalanları ve hepimizin denek olarak doğmuş çocuklar olmamız gibi…

"Baran ölmeni istiyor da peki neden diye sordun mu? Soramazsın çünkü senin de işine gelir. Öldürmeye bayılıyorsun sonuçta değil mi? Başkalarından çok kendi ruhunu öldürmeye. Eğer sen ölseydin biz mutlu bir hayat yaşayabilecektik. Tabii kime göre orası belli değil. Ailemiz senin doğumundan sonra sana ilgiyi fazlasıyla verdi ve bizi unuttu. Sen istedikleri kukla olabilirdin!
Bize söz veriler, yemin ettiler. Eğer sen ölürsen bütün bu işleri bırakıp bizimle ilgileneceklerdi. Her ne kadar inanmak istesem de bu doğru değildi. Baran bu yüzden ölmeni istiyor. Eğer ölürsen ailemizin geri geleceğine inanıyor. Abicim o seni seviyor, sadece ailemizi geri istiyor. Bunu mümkün olmayacağını ona söylesem de buna inanmak istiyor. Değişik ruh hallerini ise, bunu sana açıklayacak kişi ben değilim."

Susunca bende dona kaldım. Abim şizofren mi, yoksa delirdi mi? Hangisi daha kötüydü onu ise hiç bilmiyor, merak da etmiyordum. Ailemiz geri gelemez belki ama Hanların babası bize bakabilir. "Turgut bizim abimiz." Atilla bana o kadar hızlı bir şekilde dönüp baktı ki. Gözlerinde ki o sevinç ve hüzün karışımı duyguyu görmemek imkânsızdı. Abim mutluydu, ama aynı zamanda da değildi. En azından birimizi mutlu… Atilla abim saçımı okşayıp gitti.

Üstümü değiştirip hızla aşağıya indim abimler salonda oturuyorlardı. "Baran abi, Atilla abi." Onlara koşarak sarıldım. Baran abim ile her ne kadar kavga etsek bile onu çok seviyorum. Bana karşı duygu hissedip hissetmemesi umurumda değil çünkü o benim abim ve ben onun ne olursa olsun onun kardeşiyim. "Abi özür dilerim. Benim, benim yüzümden ailemizi kaybettiniz. Özellikle Baran abi senden özür dilerim benim yüzümden acı çekiyorsun." Birçok şey demek istesem de bunları deyip susmakla yetindim. Abim bana sarıldı ve saçlarımı öptü. "Bende üzgünüm kardeşim, seni seviyorum artık kavga olmasın tamam mı?" Gözlerim dolmuştu. Abim beni zayıf kılan tek şey, lanet olsun! Sıkıca abime sarıldım, umarım iyi bir aile olabiliriz artık. Biz birbirimize bakmakla yükümlüyüz. Bir üç kardeşiz. Turgut'u saymıyorum o yarı üvey.

“Atilla abim söyledi mi bilmiyorum ama… Turgut abimiz.” Diyerek Atlasın bana geçen gün verdiği notu verdim. Gitmeden önce öğrenmeleri gerekiyordu. Atilla abime zaten odamda söylemiştim. Şimdi ikisi de annemizin mektubunu açıp okudu. “Turgut biliyor mu?” Baran abimin sorusuna olumsuzca kafamı salladım. “Geldiğimiz zaman bir yoluna bakacağız güzelim.”  Abim saçlarımı öptü. İkisi de sarıldığında bunalıp, abilerimden ayrıldım. "Yolculukta dikkat edin." Abime tekrar sıkıca sarıldım. Nasıl bir iş bilemiyorum ama tehlikeli olduğuna eminim. İkisine de bir şey olmasını istemiyorum, sapasağlam gelmeleri benim için en önemli şey.

Mutfağa geçip abimin hazırladığı kahvaltıdan biraz atıştırıp, ağrı kesici içtim. Başım gerçekten çok ağrıyordu, gece huzursuz yatmıştım. Abimler umarım dikkatli olurlar, var olan aileme bir şey olursa ben yaşayamam. Ne kadar birbirimize zararda versek biz bir aileyiz ve kimse bu gerçeği değiştiremez. Yarın gideceklerdi, nereye gittiklerini bilsem bile ne için gittiklerini söylemediler ve onlara zarar gelirse ben dayanamazdım. Onlar benim ailem. Aile ilişkilerimiz her ne kadar karmaşık olsa da.