penaltı | enis destan

final.

evet, final.

kendimi 'merhaba.' başlıklı bölümde biraz açıkladım aslında. onu okumanız beni anlamanıza yardımcı okur belki. çünkü en nefret ettiğim şeyi yaptım. sorumsuz gibi davranıp aylarca kitabıma bölüm atmadım. okuyan birilerinin olduğunu unuttum. sizden özür dilerim.

ve. öncelikle ilk kitabımdı. hatalarım olursa mazur görün. heyecanlıydım başlarda. olaylar hızlı veya karışık ilerlediyse af buyurun. bir şeyler açıklığa kavuşmadıysa lütfen söyleyin.

birde. sizleri seviyorum. özür dilerim.

*

@serserilahmacun: Ulan, gerzek herif!

@serserilahmacun: Yapacağın sürprize sıçayım senin.

@serserilahmacun: Ne demek lan yurt dışında oynuyorum artık!

@enisdestan: Lan olayın böyle gelişmemesi gerekiyordu.

@enisdestan: Senin mutluluktan ağlaman ve beni tebrik etmen lazımdı.

@serserilahmacun: AĞLIYORUM ZATEN ŞEREFSİZ!

@serserilahmacun: HEM DE MUTLULUKTAN!

@serserilahmacun: Enissss! Sen şimdi hayallerini az buçuk da olsa gerçekleştirmiş mi oluyorsun?

@enisdestan: Evet yavrum.

@serserilahmacun: Ya! Yerim seni. Kaplanım benim.

@serserilahmacun: Gamzesine vişne suyu bandığım adam yaa!

@enisdestan: Tamam abicim sussan ya artık.

@serserilahmacun: Sen bir ses kesini ya! Daha abim yurt dışında oynuyor diye tweet atacağım.

@enisdestan: Etiket de at bari...

@serserilahmacun: Tamam çok yalvardın atarız bir etiket.

@enisdestan: ...

@serserilahmacun: hüğğ...

*

Üç sene sonra, Enis'ten

Elimdeki telefonu cebime koyarak derin bir nefes aldım özlediğim yurdumdan. Arada ziyaret ediyordum tâbi ancak yine de özlüyordu insan.

Kapıdan gelen sesle irkilerek gözümü hareketliliğin olduğu alana çevirdim.

"Ya beni bir rahat bıraksana sen köpke!" diyen sesi hemen tanıdığımda adımlarım ona doğru yöneldi. Usulca seslendiğimde kafasını bana doğru çevirdi ve hemen konuşmaya başladı.

"Kyk'nın bekçileri işte." diyerek ayağının dibindeki köpeğe baktı.

Evet üniversite kazanmıştı. Evet İzmir'de.

Gülerek yanına gittim ve kolumu sırtına dolayarak sarıldım kısa boyuna. Yıllardır aynı boydaydı ve dalga geçmek zevkliydi.

"Naber Cüce?"

Ses gelmeyince kolumu çekerek yüzüne baktım.

"Hey, kime sesleniyorum acaba?" diye sorduğumda cin gibi gözleri bana döndü.

"Bana olmadığı kesin, cüce falan mı var burada? Yok. Şansına küs."

"Bak bak. Cimcimeye bak. Büyümüş de laf yapıyor."

"Tabe." diyerek saçlarını savurdu.

Yıllardır aramızdaki bağlar güçlenmiş, kuvvetli bir kardeşlik oluşturmuştu. Maç kaybettiğimde de, sakatlık geçirirken de, sevgilimden ayrıldığımda dâhi aramızda ne kadar mesafe olursa olsun daima benim yanımdaydı.

Benim de onun yanında olduğum gibi.

Türlü zorluklar çekmiştik. Gerek benim yoğun olan iş hayatım gerek onun sancılı aile evi derken kendimizi bugünde bulmuştuk.

Mutluydum. Mutluyduk.

Bana azimle mesaj atmaya çalışması bile ne kadar muazzam olduğunu gösteriyordu.

"Enis?"

"Enis ne kızım abi diyeceksin."

"Hâh! Pabucumun abisi."

Elimi saçlarına uzatarak karıştırdım ve karşılığında sinirli bakışlar aldım. Sırıtarak suratına bakınca yanağını kaşıyarak orta parmağını gösterdi.

Gülüp onu kendime çektim ve beraber yolda ilerlemeye başladık.

"Abi?" diye seslendi.

"Abisinin gülü?" diyerek cevapladım.

"Lahmacun yiyelim mi?"

İyi ki bana yazmıştı!