merhaba.

119 5 2
                                    

yüzüm yok ben geldim demeye ama merhaba.

sanırım bir vedayı hak ediyoruz değil mi?

aslında bölüm başına yazmayı düşünüyordum bunları ancak konuşulanların küçük bir yazı olarak anlatılması hepimize hakaret olacaktı.

evet. biraz dert yanacağım. yedi sekiz aydır bozuk bir psikolojinin, kötü bir ruh halinin içerisindeyim. kafamı hiçbir şekilde toparlayamıyorum ki geçen hafta, intihar etmiş kanlı bir bedeni yerde görmek beni gerçekten bitirdi.

öyle ki derslerin nasıl'dan başka bir şey sormayan babam bile hâlime üzüldü. bu olay günlerce rüyama girdi ama giren sadece o beden değildi.

dedim ya aylardır -kusuruma bakmayın- bok gibiyim diye; kabusu, uyku problemi, gözyaşı, gelecek kaygısı, aile problemi yâhut her türlü insan problemi olan bir dönemden geçtim.

hâlâ devam ediyor bu ruh hâli ve ben zaman geçtikçe daha da dibe batıyor gibi hissediyorum. bu yüzden, ayrıca son sınıf olmaya adım attığım için sosyal medyaya ara vermeye karar verdim.

bu hafta yaptığımız toplantıdan sonra zaten ailem telefonumu almak isteyecektir.

özür dilerim. aylardır içimdeki nefreti kusmaktan başka kelime dökemiyorum. buraya dâhi yazamadım ve eskileri okuduğumda da eski benden eser kalmadığını fark ettim. gülüyorum falan ama içimdekiler beni bitiriyor. tükenmek istiyorum.

artık, gözleri dolduğunda kafasını dik tutup kendine dâhi meydan okuyan bir kız değilim. sokağın ortasında, okulun koridorunda ve yurdun tuvaletinde ağlıyorum, eğiyorum başımı.

acındırmak istemiyorum kendimi lakin acı bir hâlin içinde olduğumun farkındayım.

burası finale gidiyor. gitmeden vedalaşmak istiyorum kurgumdakilerle. birkaç saat içinde final bölümünü yayınlayacağım.

enis'i hâlâ çok seviyorum. hâlâ takip ediyorum kendisini. hâlâ maçlarını izliyorum.

yazmayı da seviyorum ama bana iyi gelmiyor. kendimi yanlış yerde bulmak için çabaladım sanırım ki.

söz vermek istiyorum. iyi olunca dönmek için. bir şeyler başarınca, belki ailem benimle gurur duyunca, belki kendime kavuştuğumda, savaşımı bitirdiğimde, artık çabasız gülümsediğimde geri dönmek istiyorum.

hayatımda vedalaşabileceğim bir insan kırıntısı yok. sizlere hoşçakal demek istiyorum.

iyi değilim ama iyi olacağım.

o zamana dek,

hoşçakalın!

penaltı | enis destanHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin