penaltı | enis destan

25

"Nerede kaldın bu saate kadar?"

Benim mesaim işte şimdi başlamıştı. Kafamı sesin geldiği tarafa çevirdiğimde karşımda üvey annem ve sevgili (!) cici anneannemle karşılaştım.

Alaycıl bir şekilde gülümseyerek yanlarından geçeceğim sırada bağırarak "Sana bir soru sordum, bana cevap ver!" dedi.

Yüzümdeki sırıtma yerini ciddiyete bırakırken "Bana hesap sorma hakkını sana kim veriyor?" dedim. Bu sefer Sultan Hanım bana bakarak "O senin annen! Terbiyeni takınarak konuş." diye cevap verdiğinde gerekten sinirlendiğimi hissettim. 

"Pardon? Anne mi? Sizin gibi iğrenç insanların, benim hayatımda bir yerinin olabileceğini mi düşünüyorsunuz?" kahkaha attım. "Güzel şakaymış, kamera nerede?" diye etrafa bakındığımda sinirle bize bakan babamı gördüm. Sinirlerim alt üst olurken beni oyuna getirdiklerini ve az da olsa istediklerini elde ettiklerini anladım.

"Benimle gel!" siyen babamı el mecbur takip ederken onların zafer fısıltılarını duyabiliyordum. Odama geldiğimiz zaman sinirle üstüme yürümeye başladı.

"Niye onlara alışmaya çalışmıyorsun? Ya sana ne yaptı bu insanlar da bu kadar nefret ediyorsun onlardan?" cevap vermediğim sırada bağırarak "Cevap ver bana! Ne diye şımarıkça tavırlar alıyorsun!"

İfadesiz bir şekilde suratına bakarken "Aptal birine dönüşmeye başladın! Kendine gel, yoksa kötü olur!" dediğinde her seferinde başını eğen kız bu sefer bir başkaldırı göstererek konuşmaya başladı.

"Biliyor musun, asıl aptal sensin! Gözünü bürümüş onlar. Doğru düşünemiyorsun, artık eskisi gibi değilsin baba! " dedim sonlara doğru yükselen sesimle. "Kes sesini!" diye bağırdığı sırada "Senden nefret etmeye başlıyorum ve bunu senin tavırların sağlıyor!" dedim ve suratım anında yan tarafa savruldu. 

Bu sefer gerçek bir kahkaha atarak, vurduğu suratımı umursamadan onun şok içinde kalmış yüzüne baktım. Ortaya çok yüksek bir ses çıkmış, yan odada uyuyan kardeşimi uyandırmaya ve ağlamasına sebep olmaya yetmişti.

"Sen busun işte. Değiştin, tamamen. Onlara istediklerini veriyorsun. Ben kimseden nefret etmiyorum" dediğim esnada pişman olmuş bir şekilde suratıma bakmaya başladı.

"Sen benden nefret ediyorsun." diye noktaladım cümlemi.

Odadan çıkarak hala ağlamaya devam eden kardeşimin yanına gittim. Annesi yine bebek telsizini yanına almayı unutmuş olmalıydı. Bundan bahsediyordum. Kendi çocuğuna bile ilgisiz olan bir kadını bana savunmaya çalışıyordu.

Kapıyı açıp kafamı içeriye uzattığımda beni görmesiyle ağlaması kesilen kardeşim, sevinçle kollarını bana uzatmaya başlamıştı. Onunla fazla temasa geçemiyordum, annesi izin vermiyordu. Sadece böyle ilgisizliğine vurduğu anlarda onunla eğleniyordum.

Birlikte kahkaha atarken kapının altında gördüğüm gölge babamın orada olduğunun habercisiydi. Umursamadan kardeşime su vererek tekrar onunla oynamaya başladım.

*

@enisdestan : Bir sorun çıkmadı değil mi?

@serserilahmacun: Yok, çıkmadı.

@enisdestan: Emin misin?

@serserilahmacun: Hı hım, eminim.

@enisdestan: Peki, hazırlandın mı düğün için?

@serserilahmacun: Evet, elbise çok güzel oldu. 

@serserilahmacun: Zevkli adamsın vesselam. Yengemizden belli.

@enisdestan: Hehehh ne sandın

@serserilahmacun: kfigşgbjmgfoınb.

@enisdestan: Sürprizim var abicim sana.

@serserilahmacun: Oha, ne lan, çabuk söyle.

@enisdestan: cık, olmaz.

@serserilahmacun: Çok kötü birisin he.

@enisdestan: Biliyorum nbvndk.

@serserilahmacun: Tamam khess.

@enisdestan: Eyvallah apla.

@serserilahmacun: Heh, bakışlarımın esiri olma seni de kendim gibi yaparım koçum.

@enisdestan: Büyüksün apla.

@serserilahmacun: Teyze diceksin cınım.

@enisdestan: Zey teyze.

@serserilahmacun: Adam oluyorsun sen, aferin.

@enisdestan: Senin izindeyiz yavrum.

@serserilahmacun: Vay be.

@serserilahmacun: Hadi gidiyorum ben, çatlatmam gereken insanlar var.

@enisdestan: DKNDJKHG.

@enisdestan: Tamam, git hadi.

@serserilahmacun: bays.

görüldü*

@serserilahmacun: Görüldü sana girsin.

görüldü*

@serserilahmacun: Bolca amin.

*

Nokta.