Weg van jou

Hoofdstuk 13

Pov Matthy

Hij staart me de hele tijd aan. Ik merk het aan alles en ik vraag me af of hij zelf wel door heeft hoe opvallend het wel niet is. Voor mij tenminste dan. De rest lijkt bezig te zijn met al het tiende potje, gok ik, krokodillen. Ik heb even geweigerd voor nu. Ik ken mezelf en weet dat de alcohol snel in mijn bloed opneemt. Dus even een beetje rustig aan doen lijkt me wel verstandig. Niet dat ik zo om tien al in m'n nest lig en dan morgenochtend wakker wordt met dikke FOMO van vanavond. ''Ja sukkel, nu doe je weer mee.'' Robbie schuift de krokodil door naar mij. Ik druk drie tandjes in. Bij de derde schiet ik de lucht in van blijdschap. Omdat hij niet bijt en omdat ik weet dat Milo na mij komt, waardoor de kans dus heel groot is dat hij een shotje moet nemen.

''Klootzak!'' Schreeuwt Milo naar me zodra die krokodil al bij het eerste ingedrukte tandje bijt. Ik moet lachen, eerder giechelen. Onze buren kijken van al dat harde lachen om. ''Wat nou? Bier op?'' Schreeuwt één van de jongens in de tent naast ons naar ons. ''Erger nog. Verloren met tandje'' Milo steekt de krokodil de lucht in. De jongen moet lachen. ''Probeer dan ook eens.'' Robbie daagt de jongen uit. ''Ja, jullie ook'' Hij wijst naar de rest van de jongen z'n vrienden. Ze sluiten bij ons aan en pakken nog een extra paar stoelen voor voldoende zitplek.

''Ka- nus'' verbeterd de jongen wanneer hij verliest. ''Ik ben Milo trouwens.'' Milo schudt hem de hand. ''Sem'' De jongen pakt Milo's hand aan. Robbie lijkt zo te zien ook zijn afgeleid. Door een meisje. Zij zit naast hem op de picknickbank en ik weer naast Robbie. Ze lijken een gesprek aan te knopen met elkaar. Ik vind het wel schattig. Het meisje lijkt overigens precies Robbie's type.

''Maar gaan jullie zo ook discotheek?'' We bevestigen dat we ook gaan. Eigenlijk hadden we het nog niet gezamenlijk besloten, maar iedereen lijkt in te stemmen. ''Volgensmij moeten we dan wel nu zo gaan, want dat verrekte ding laat mensen maar tot elf naar binnen.'' Ik kijk op mijn telefoon naar de tijd. Het is kwart voor elf, maar niemand lijkt nog te stressen. ''Roel?'' Ik tik hem aan. Hij komt gelijk met zijn oor bij mijn mond. Anders ben ik niet te verstaan. ''Heb je nog met Milo gepraat?'' Ik probeer het niet al te hard te zeggen. Hij knikt en brengt zijn mond naar mijn oor. ''Alles was oké.'' Ik verwerk zijn antwoord even. Ik betwijfel ergens of echt alles oké is. Hij was wel heel erg stil vanmiddag. Al helemaal voor zijn doen dan. Misschien dat Raoul het voor mij verbergt. Als hij dat wel zou doen dan zou ik dat niet erg vinden. Weet ik tenminste dat het in goede handen is.

We lopen met een groepje naar de discotheek. Ik loop achter Robbie en dat meisje. Ze lopen hand in hand. Ik kijk naar hoe Koen wat in Robbie's oor schreeuwt. Helaas was het iets té luidt. Ik hoop niet dat het voor dat meisje hoorbaar was. ''Neukse'' schreeuwde hij. Ik weet niet of Robbie al zo snel zou neuken. Hij is al wel ontmaagd, maar hij is ook wel zo'n iemand die het speciaal wil houden. Niet in zo'n tent waar elk moment je vrienden in kunnen lopen of in een wc-hokje of doucheruimte. Dat zou hij echt nooit doen. Maar het is en blijft een jongen en een mooie meid. Daar kan ik niet over liegen.

Iedereen is aardig bezopen. De één loopt erbij alsof er geen verschil meer tussen weg en stoep is en de ander z'n ogen staan rechter oog linker broekzak. Zichten vervagen, de realiteit is even verdwenen en niks lijkt meer te boeien. We lopen de discotheek binnen. Volgensmij is heel de camping inclusief de rest van de jongeren op dit eiland aanwezig. Het is stampvol. Genoeg gezelligheid en genoeg prooien. Ik ben benieuwd hoe de nacht zal gaan verlopen. Als Milo nog een seconde langer eruit blijft zien als hoe hij er nu bij loopt dan is het nog maar de vraag of ik van hem af kan blijven. Verstand op nul en gaan. Want daar zijn de nachten voor gemaakt, toch?