Weg van jou

Hoofdstuk 17

Pov Milo

Samen met Raoul loop ik richting de receptie om het probleem voor onze koelkast te verhelpen. Die deed het niet goed ofzo had Raoul het over. Ik vraag me af of dat echt de reden is waarom we hier nu met z'n tweeën lopen. ''Eigenlijk...'' Dat dacht ik al. Hij wil graag meer weten over dat van Matthy en mij. Ik rol mijn ogen. Hij kan ze toch niet zien door mijn zonnebril. ''Wat wil je weten Roel?'' Ik onderbreek hem. De toon waarop ik het zeg klinkt verveeld. Ik zie dat Raoul er een beetje van schrikt. ''Sorry'' Biedt hij z'n excuses aan. ''Nee, wat wilde je vragen?'' Ik voel me een beetje schuldig. Hij wil alleen maar helpen, want zo is hij.

''Waarom lagen jullie vannacht bij elkaar?'' Ik leg mijn hand in mijn nek. Eerlijk gezegd kan het mij niet zoveel schelen wat de andere jongens wel en niet over ons weten en vooral Raoul niet, maar ik weet ook dat Matthy daar wel wat anders in staat. Daarnaast hebben we niet eens meer met elkaar gesproken en weet ik nog steeds niet wat dit wat wij samen hebben nou eigenlijk voor hem betekend.

Ik wil niet in details opgaan en ik denk ook niet dat het echt iets toevoegt. Raouls' ogen worden groot. Ik bedenk even of ik iets verkeerds heb gezegd, maar dat is niet het geval. ''Wat wat is er?'' Mijn stem trilt een beetje. Ik stoot hem aan. Hij slikt een keer en kijkt me daarna recht in de ogen aan. ''Ben je verliefd op hem?'' ''Ben je verliefd op Matthy?'' Herhaalt hij. Mijn ogen richten op de grond. De zonnebril bedekt mijn emoties nu even. Moet ik toegeven?

''We hebben gezoend'' Het schiet eruit. ''Je hebt wat?'' Raoul schudt zijn hoofd. Ik had ergens wel verwacht dat hij het nog wel zou zien aankomen. Dat hij wel door had dat die ''hij'' Matthy was sinds dat laatste gesprek, maar dus niet. ''Sorry voor mijn reactie.'' Excuseert hij weer. ''Ik had het gewoon echt niet zien aankomen. ''Ik ook niet'' Ik zet mijn zonnebril af om hem even goed aan te kunnen kijken. We schieten beide in de lach. Ik weet even niet waarom. Waarschijnlijk de spanning. ''Kunnen we dit wel tussen ons houden?'' ''Ja, tuurlijk'' Raoul knikt overdreven. ''Dat beloof ik je!''

''Ehm de koelkast?'' Verander ik van gespreksonderwerp. ''Ja, de koelkast!'' Raoul schiet overeind. Ik blijf even staan en moet lachen. ''Was die wel echt kapot?'' Raoul kijkt me vragend aan. ''Ik dacht dat je een smoesje had verzonnen.'' Leg ik uit. Hij moet lachen en haalt zijn schouders op. ''Kwam wel mooi uit.'' We lopen door naar de receptie. Raoul neemt het woord en ik sta er als een nietsnut naast. Een mentale supporter noemen we dat ook wel. Ik ben er voor hem en hij is er voor mij.

Het was iets met de stekker ofzo, maar het probleem is opgelost. Samen lopen we weer terug naar de tent. Daar treffen we Koen en Robbie aan die een potje Uno spelen. ''Waar is Matthy?'' Ik had ook al opgemerkt dat hij miste. ''Geen idee'' reageren ze beide in koor. Blijkbaar kan het niemand echt wat schelen, maar ik maak me wel degelijk zorgen. Matthy kan zichzelf wel vaker afsluiten, maar dan heeft het meestal niet echt een reden. Ik kan nu wél een reden bedenken waarom hij zich af zou sluiten. Raoul sluit aan bij Koen en Robbie. ''Ik ga ff plassen'' zeg ik snel en loop richting het toilet- en douchegebouw. Ik kijk op mijn telefoon en scrol door mijn appjes heen. Ik dacht geen appje van hem te hebben gekregen, maar nu ik zo scrol zie ik wel een appje van Matthy staan. Een vrij recente ook nog. Van vijf minuten geleden.

Het is een live-locatie. Ik druk erop en zie dat hij zich inderdaad verschuilt in het douchegebouw. Althans ik weet niet of het verschuilen is. Ik loop een stukje sneller dan mijn normale loop tempo. Ik wil graag naar hem toe. Ik loop het trappetje op en loop langs een aantal groepen jongeren. Door de vrouwen douches heen, richting die van de mannen. ''Mat?'' Roep ik om boven het geluid van de douches uit te komen. Het hokje naast me gaat open. Ik draai me om en zie daar een blonde jongen met natte lokken die net over zijn ogen vallen staan. Hij wenkt me binnen te komen. Ik kijk even om me heen en loop dan snel naar binnen. De douche staat nog aan.

Zonder woorden te wisselen bekijk ik hem voor een tijdje. Hij draagt alleen een boxershort. En hij ruikt zo goed. Ik lik mijn lippen. Laat mijn hand in zij glijden en druk mijn lippen op die van hem. Ik zoen hem ruig en duw hem tegen de koude muur aan. Of door genot of door de koude tegels laat hij een zachte kreun vrij. Hij trekt me aan mijn shirt naar me toe. Ik adem zwaar. Ik wist niet dat ik zo erg naar hem had verlangt sinds gisteravond. Het voelt zo goed om hem te kunnen zoenen nu we beide nuchter zijn.

Ik trek mijn kleding uit en ga onder de douche staan. Matthy doet hetzelfde. Ik sla mijn armen om hem heen en streel met mijn vingers langs zijn lichaam. Ik pak de douchegel die nog op het randje staat en spuit een hoeveelheid in mijn handen. Ik wrijf met mijn handen heen en weer, zodat er schuim ontstaat en smeer het daarna over zijn rug heen. Ik pak ook zijn benen, buik en armen mee. Ik zie hoe hij zijn lippen op elkaar drukt uit genot. Terwijl ik met mijn handen over zijn lichaam beweeg kus ik hem in zijn nek. Hij slaat zijn hoofd achterover en laat me doen wat ik wil. De stralen van het water spuiten recht in mijn gezicht, maar dat doet er nu even niet toe.

Ik spoel het laatste zeep van me af en droog me daarna met Matthy's handdoek. Mijn boxershort is klets en ik heb geen schone bij me, dus stap ik maar nat in mijn broek. Mijn haren zet ik in model met mijn vingers. ''Milo?'' ''Mmh'' Ik kijk de jongen in zijn felblauwe ogen aan. ''Kunnen we dit vaker doen?'' Ik voel me weer even een kind van drie die blij gelukkig is met zijn nieuwe knikkers. Mijn hart maakt een sprongetje en dat gevoel blijft nog even. ''Heel graag'' Ik plaats mijn hand op zijn onderrug en druk een kus op zijn voorhoofd. ''Ga jij eerst? Anders valt het op.'' Hij knikt tevreden. ''Tot zo'' ''Tot zo Mat!''