Beni Unutma

8.Bölüm•Geçmiş•

Beni Unutma

8.Bölüm
•Geçmiş•

-Alisa-

Arabama bindiğimde boşluğa bakakaldım,az önce ne yaşamıştım ben anlamıyorum anlamıyorum...
Kahretsin....
Bir insan neden onu istemeyen birisinin yanında olmak ister ki,neden o sözleri söyler...

Aklıma gelen bir sürü düşünceyle biraz daha yalnız kalırsam kafayı yiyeceğim için arabanın radyosundan rastgele bir müzik açtım.

You're a stranger but genel closer
And when I'm looking at you swear
I feel you in my memory
I think I've seen you in my dreams
Maybe you and I have history
But I don't think you know me

Hayat benimle dalga mı geçiyordu yoksa bu şarkı tesadüflerin eseri miydi?

Daha önce tanışmış mıydık?
Belki başka bir hayattan tanıyorumdur seni
Belki denesem içini görebilirim
Ve kim olduğunu hatırlayabilirim

Yok hayır bu sözler tesadüf olamayacak kadar anlamlıydı...
Tanrım cidden kafayı yiyeceğim...
Şarkıyı kapatıp arabayı çalıştırdım.
Şuan en mantıklı şey eve gitmemdi.

••••••••••••••••••••••

Eve varmıştım arabamı park edip çıktım ve eve doğru yürümeye başladım kapının önüne geldiğimde zili çalmak yerine çantamdan anahtarımı çıkarıp kapıyı açtım.

İçeri girdiğimde görünürde kimse yoktu bu benim için çok iyi olmuştu çünkü annemle karşılaşmak istemiyordum bugün yeteri kadar yorulmuştum.

Merdivenlerden çıkıp odama doğru giderken film şeridi gibi parkta olanlar aklıma geliyordu ama ben bunları düşünmek istemiyordum olanların aklımdan çıkmasını istiyordum.

Odamın önüne geldiğimde kapıyı açıp içeri girdim,kendimi direk yatağıma attım.

"Benim laflarıma rağmen yanımda olmak için neden bu kadar çaba sarf etti ki,cidden anlamıyorum teoyla ortaokuldan tanışıyoruz ama daha sonrasında hiçbir bağlantımız olmamıştı buna rağmen beni neden merak ediyordu ki?"
Diye odada kendi kendime söylenip konuşmaya başladım.

"Okulda olanlardan sonra bile yardım etmek istiyordu bana o sözler dense bir daha o kişinin suratına bakmazdım" diyip ayağa kalktım ve dolabımdan pjimalarıma almaya gittim.

Pjimalarımı aldıktan sonra üzerindekileri çıkarıp pjimalarımı giydim.

"Aslında ortaokulda olsaydık bende yardım ederdim ama işte olanlar bu duruma engel oluyor" dedim oflayıp

Ortaokulda zorbalığa uğrayan veya zor durumda olan kişilere yardım ettiğim için Liam ve diğerlerinden yediğim azarlamalar daha sonrasında Liam'ın beni karşısına alıp yardım etmemem gerektiğini onların her zaman zavallı olacaklarını benim yardımlarım yüzünden kendilerini onun gibi zannedeceklerini devam edersem de benimde onlar gibi olup aralarından ayrılmam gerektigimi söylemesi benim için önemli olan bu değildi annemin tepkisiydi...

Liam'ın olanları babasına anlatması ve onun da anneme anlatması annemin benim karşıma geçip
"Baban bizi bırakıp gitti ardından ne yapacağımızı umursamadan gitti ama ben seni ve geleceğimizi umursuyorum Alisa elimden gelenin fazlasını yapıyorum çalışıyorum ve bu işi Liam'ın babasının sağladığını unutma o olmasaydı daha kötü bir halde olurduk aralarından ayrılmaman gerek seni aralarından atarlarsa beni de işten çıkaracağını söyledi Peter,onlar için önemli olan tek şey statü Alisa"demesi benim karşı çıkmam ve annemin
"İşten atılırsam hastane masraflarımı nasıl ödeyeceğiz Alisa kanserin ilerleyip ilerlemeyeceği belli değil,zorundasın"demesi beni olmak istemediğim hayatın içine sokmuştu.

Annem için zorundaydım bu zorundalığa alıştım diye düşünürken zihnim itiraz ediyordu sanki "Kendi benliğinden kaçmaya çalışsan da o seni bırakmaz"diyordu.
"Yeter artık düşünmek değil dinlenmek istiyorum"dedim yatağımın üstünde otururken.

Ayağa kalkıp yatağıma doğru ilerleyip, uzandım.

"Yaşananları değiştiremezsin Alisa sen olmak istemediğin benliğin içinde olsan bile bundan sonra o benliğini tamamen silip atamazsın,sen artık o sun"dedim çaresizce.

••••••••••••••••••••••