Fourteen Years. (Suna Rintarou)

1〰️

"Geri döndüren gördün mü geçmişi?
Boşa soldurdun o nazlı gençliği.
Bir avuç toprak için yor kendini,
Dünyada ölümden başkası yalan."

Elindeki kahvesini yavaş yavaş yudumlarken camdan bakan kadının kulaklığından duydukları ve düşündükleriydi bunlar.

"Ne güzel söyledin; geçmişi kimse geri döndüremedi, ben de yapamayacağım."

Yıllar önceye gitse, o gün o olayı yaşatır mıydı?

Yuvasını duyduğu tek bir cümleyle dağıtıp herkesin travması olan o 'şey' in sebebi olur muydu?

Yine cevabını bildiği, yıllar boyunca kendine sorup hep aynı cevabı aldığı soru.

Yapmazdım. Vicdan azabıyla kavrulacak biri varsa o sadece ben olmalıydım, başkaları değil.

Düşüncelerini bölen şey arkasından sarılan kollar oldu.

"Ne düşünüyorsun?" Dedi Rina, annesinin baktığı yere bakarken. Aida onun gülümsemesine ve sarılmasına karşılık verdi.

"Şuradaki dükkana mı bakıyorsun?"

"Evet."

"Cafe için mi?"

"Cafe için orası çok küçük kızım. Ofis gibi daha çok."

"O zaman kendin için bakmıyorsun."

"Neler yapılabilir diye bakıyorum. Kendimin işi başımdan aşmış, bunu da kaldıramazdım herhalde."

"Sen çok güçlü bi' annesin, kaldırırsııınn..." Aida kızının güzel yüzüne bir öpücük bırakırken çalan telefonla sarılmaları kesildi.

"Ben bi' su içeyim." Kızını kafasıyla onayladıktan sonra telefonu açtı.

"Efendim Atsumu?"

"Napıyorsunuz?"

"Evdeyiz, oturuyoruz. Sen ne yapıyorsun?"

"Ne yapayım ben de. İşten çıktım."

"İyiymiş."

"Rina'yı aradım da açmadı." O sırada Aida'nın odağı odaya giren Rina'ya döndü.

"Atsumu amcan aramış seni."

"Telefonum yukarıda, duymamışım." Annesinin elindeki telefonu aldı ve kulağına koydu.

"Efendim amca."

"..."

"Evet tatil yarın."

"..."

"Evet."

"..."

"Bu akşam mı?"

"..."

"Hazırlanırım 10 dakikaya."

"..."

"Tamam amca, görüşürüz." Telefonu kapattıktan sonra annesine döndü.

"Amcamlar diyor ki 'ne zamandır amca-yeğen gecesi' yapmıyormuşuz, dışarı çıkartacaklar beni. Gidebilirim değil mi?"

"Git tabii kızım."

"Çok geç olmadan dönmeye çalışırım anne."

"Sorun yok bebeğim. Amcaların yanında. İstediğin kadar dur."

"Seni tek bırakmak istemiyorum."

"Saçmalama Rina. Git eğlen, aklın bende kalmasın. Ben de bir kaç dosya inceler yatarım zaten. Beni merak etme fıstığım." Rina ona gülümseyerek sarıldı ve üstünü değiştirmek için odasına gitti. Yavaştan evden çıkarken Aida'nın düşünceleri de yavaş yavaş mekanına geri döndü.