"ဂျောင်ဂုရေ...ကင်မ်ထယ်ယောင်းလေးက မမိုက်ဘူးလား"
"ဘယ်ကသာ ...ငါ့လောက်ချောလို့လား...သူ့လိုသာမန်ကောင်လေးက ငါ့ခြေဖျားလေးတောင်မမှီတာများ..."
"ဟေ့ကောင်...မင်း လူတစ်ဖက်သားကို အဲလောက်ကြီးတောင်ပြောရသလား...မင်းအဖေက ပြည်ထဲရေး၀န်ကြီးနော်...လူကြားလို့တောင်ကောင်းမနေဘူး"
"ငါ့အဖေ၀န်ကြီးဖြစ်တော့ရော ဘာဖြစ်လဲ...ငါက အမှန်ကိုအမှန်တိုင်းပြောတာပဲ့..."
"သူက ချစ်စရာလေးပါကွာ...ငါသူနဲ့ ခင်ချင်တာ"
"အမယ်..အကြောမတည့်တဲ့ကောင်ကိုများ ...မင်းက ခင်ချင်နေသေးတယ်ပေါ့လေ...ပတ်ခ်ဂျီမင်ရှီး...ငါတော့ သူနဲ့ ပေါင်းမနေဘူး..."
"သနားစရာလေးပါကွာ...မနေ့ကပဲ့ကြည့်...သူတစ်ယောက်တည်း ထမင်းဗူးလေးနဲ့ထမင်းစားနေတာ..."
"မသနားဘူးဟေး..မသနားဘူး...စာပဲ့ကျက်တော့မယ်...အချိန်ကုန်တယ်"
ဒီနေ့ ဂျောင်ဂုနဲ့ဂျီမင် ကျောင်းကိုအစောကြီးရောက်နေကြသည်။ကျောင်းဘေးနားက ကန်ဘောင်ရိုးပေါ် ထိုင်ကာ သူတို့ စာကျက်ရင်း ဂျီမင် ထယ်ယောင်းအကြောင်းစဉ်းစားမိလာတာနဲ့ စကားပြောဖြစ်သွားသည်။ဂျီမင် ထယ်ယောင်းကိုသဘောကျသည်။ထယ်ယောင်းနဲ့သူငယ်ချင်းဖြစ်ချင်သည်။သူရဲ့အချစ်ဆုံးသူငယ်ချင်းက ဂျောင်ဂုမို့ သူထယ်ယောင်းနဲ့သူငယ်ချင်းဖြစ်ချင်ကြောင်း ခွင့်တောင်းနေသလိုဖြစ်နေသည်။
"ဂျီမင်...အခြေအနေ မဟန်တော့ဘူး...ငါတို့ အထဲ၀င်ကြရအောင်...."
"အင်း......ဟေ...ကင်မ်ထယ်ယောင်း လာပြီ...."
အချိန်ခနကြာတော့ တဖြည်းဖြည်းကျောင်းသားကျောင်းသူတွေ တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက် ကျောင်းထဲ၀င်လာကြသည်။သူတို့ဆီ လှည့်ကြည့်လှည့်ကြည့်လုပ်နေကြသည်မို့ ဂျောင်ဂု စိတ်ရှုပ်လာသည်။ကျောပိုးအိတ်လေးလွယ်ကာ ဂျီမင်ကိုပြောပြီး လှည့်ထွက်မည်အလုပ် ဂျီမင်စကားကြောင့် ဂျောင်ဂုခြေလှမ်းတွေရပ်သွားသည်။
"အရေးမပါတာ..."
ကင်မ်ထယ်ယောင်း...တစ်ဦးတည်းရှိတဲ့ ငါ့သူငယ်ချင်းကိုတောင် မင်းအလွတ်မပေးဘူးပဲ့...
CZYTASZ
Opposite....🍁🍁
Romans"ဂျောင်ဂု...ထယ်ယောင်းက သိပ်လှတာပဲ့နော်...အရင်တည်းက အကြိုက်ချင်းတူတဲ့ မင်းနဲ့ငါက ဒီတစ်ခုတော့မတူတော့ဘူးထင်တာပဲ့...ငါသူ့ကို သေလောက်အောင်ကြိုက်တယ်..သူနဲ့ ချစ်သူဖြစ်ဖို့ မင်းကို အောင်သွယ်ခိုင်းမှရမယ် ..ဟီးဟီး.." Park Jimin "No...
