Hayatımda ne olacağından hiçbir haberim yok.Şuan karşımda duran kişilere bakıyorum.Onların merhametsizliğine,acımasızlığına bakıyorum.Belkide birazdan öleceğim bilmiyorum ama şuan onlara karşı yenilmemem lazım.Annemden öğrendiğim şeyi yapacağım.Onun gibi güçlü olacağım herşeye karşı direneceğim.
Mert karşımda oturmuş bana bakıyordu.Yüzünde olan ifadeyi çözemedim.Acaba beni kaybetmekten korkuyormuydu.Ondan vazgeçmek benim için çok kötü birşey.Sevdiğim adama ihanet etmiş gibi hissediyorum.Ne söyleyeceğimi bilmiyordum.Ona senden ayrılmak istiyorum nasıl diyebilirdim.
"Belis konuşmayacak mısın artık"
"Eee şey ben-
Daha sözümü bitirmeden kolumda olan baskıyla yerimde dona kaldım.Hızlıca beni çekiştirip yüzüme baktı.Karşımda Baran duruyordu.
"Senin ne işin var burada Belis!"dedi bağırarak Mert olanlardan habersiz bana meraklı gözlerle bakıyordu.O an hayatımda en çaresiz olduğum zamandı.Ben buyum işte hayata karşı hiçbir umudum olamayan Belis Akçe,Mustafa Akçe'nin öksüz kızıydım ben...
SELAMMMM.Bu benim ilk hikayem umarım beğenirsiniz.İlk hikayem olduğu için bunu anlayışla karşılamanızı istiyorum.Bu arada hikayelerim daha uzun olucak.Sizi seviyorum babayssss:)
